Sinopsis de IDI ORGAREN KARRANKA (EUSKAL HERRIAN GAINDI, 1843)
Bidaiari-idazle franko igaro zen Euskal Herritik XIX. mendean, frantsesak batik bat. Horietako bat zen Victor Hugo ere, baina, erromantiko haietako gehienak ez bezala, topikoetatik harago joaten saiatu zen, gauzak bere begiekin ikusten: begirada jolasti, zorrotz, maitakorraz; eta ikusitakoa bere kaieretan jaso zuen, luma zoli eta airosaz.Baiona eta Miarritzen hasten dira liburu honetako oharrak, kostan barrena Donostiaraino doa gero, eta Pasaian egingo du egonaldi emankorrena, portua nahiz portutarrak bihotz-zolan sartu zitzaizkiola esan bailiteke; ondoren Hernanitik Tolosara, hortik Iruñera, eta mendietan gaindi Pirinioetarantz.Hugoren jaiotzaren bigarren mendeurrena betetzen den urtean, euskaraz eskaini nahi izan ditugu idazle erraldoi hark herri txiki honi buruz idatzitakoak, Koldo Izagirreren itzulpenean eta Joxe Azurmendiren hitzaurreaz. 1843ko Euskal Herriak doi du zerikusia egungoarekin, baina poetaren ikuspegi zabalak aise gainditzen ditu gizaldien eta gizakien muga zurrunak.
Ficha técnica
Traductor: Koldo Izagirre Urreaga
Editorial: Elkar
ISBN: 9788483318423
Idioma: Euskera
Número de páginas: 220
Encuadernación: Tapa blanda
Fecha de lanzamiento: 17/09/2002
Año de edición: 2002
Plaza de edición: Es
Colección:
Literatura
Literatura
Número: 221
Alto: 21.5 cm
Ancho: 14.0 cm
Especificaciones del producto
Escrito por Victor Hugo
Besançon, (1802-1885). Víctor Hugo fue considerado el principal representante del romanticismo. Virtuoso de la escritura desde su infancia, Víctor Hugo proclamó el principio de la «libertad en el arte», y definió su tiempo a partir del conflicto entre la tendencia espiritual y el apresamiento en lo carnal del hombre. A lo largo de muchos años, compaginó su brillante producción literaria con su exitosa carrera política, por lo que se convirtió en uno de los personajes de mayor relevancia pública de su época en Francia. Considerado como uno de los mayores poetas franceses, su influencia posterior sobre Baudelaire, Rimbaud, e incluso Mallarmé y los surrealistas es innegable.