NARRATIVA GALEGA: TEMPO DO REXURDIMENTO

Este libro, Narrativa galega: Tempo do rexurdimento é o froito dun delongado e teimudo traballo que comezou coa peregrinaxe por tódalas hemerotecas nas que se poden atopar fondos do noso pasado cultural, de Galicia a Madrid, de España a América, de Bos Aires a Nova York. O autor, Modesto Hermida, doutor en Filoloxía Románica e profesor titular da Universidade de Santiago en excedencia, pretendeu poñer no coñecemento de todos a existencia dunha boa cantidade de textos en prosa narrativa galega, producidos e publicados nesa longa etapa histórica que podemos calificar como Tempo de Rexurdimento. Para o profesor Hermida, a realidade da narrativa galega do Tempo do Rexurdimento non é tan escasa como ata o momento se viña considerando; resultando moito máis plural, en canto a subxéneros, motivacións, temas, correntes e estilos, do que tradicionalmente se ten considerado. O autor establece como eixos cronolóxicos do seu estudio o período que abarca desde 1880 a 1916, sinalando que a maior parte da información proporcionada baseouse na persoal investigación hemerográfica do autor sobre diversas revistas e xornais escritas integramente en galego ou naqueloutras que, malia seren bilingües, contan cun marcado signo galeguista. Para Modesto Hermida resulta bastante evidente que os narradores galegos deste período se dirixiron, de maneira máis preferente, ós rexistros realistas e costumistas, anque non escasearon os textos de romanticismo retardado, ou os experimentos fantásticos desde a desviación do modelo real-costumista, como acontece coa novela de Otero Pimentel titulada Campaña de Caprecórneca, ou esa presencia da novela histórica, de breve formato, que o autor exemplifica nos traballos de Manuel Lois Vázquez titulados Alira de Elfe e A reina loba. En definitiva, coa publicación deste libro, que obtivo o Premio Crítica Galicia de Investigación no ano 1996, facilítase un máis amplo coñecemento da historia da literatura galega e ponse en evidencia a existencia dunha narrativa, pouco coñecida cando non descoñecida, que pode ser considerada como primeira manifestación do xénero en lingua galega.