Antonio García Teijeiro, página 2 de 5

"Non é cousa doutro mundo pintar o que ven os ollos dos nenos", escribiu Castelao, dando pórtico a este libro de prosa poética de Antonio García Teijeiro. En O que ven os ollos dos nenos, terceira entrega da coleccion "A letra durminte", agroma a palabra espida, sincera e espontanea dos que estan a descubrir o mundo: "O muro esta fermoso. O neno e maila nena sorrin, collense da man e comezan a canta-la cancion da esperanza; senten asi que estan vivos".O que ven os ollos dos nenos, ilustrado polas explendidas colaxes de Fino Lorenzo, evoca a palabra dos poetas mais queridos de Teijeiro: Iglesia Alvariño, Noriega Varela, Amado Carballo, Celso Emilio Ferreiro, Xohana Torres, Federico Garcia Lorca, Rafael Alberti.... Apaixonado pola literatura mais comprometida dos sentimentos, Teijeiro dirixe neste libro absolutamente singular, a sua mirada sobre o muro da poesia e da vida. Denuncia a inxustiza do noso tempo: dende as fames do Sudan, a situacion de Chiapas, as guerras de Afganistan e Kosovo, ata a traxedia dos refuxiados que se desprazan cara a ningures... Libro escrito con prosa moi coidada e de grande beleza, O que ven os ollos dos nenos, e un berro pola cultura da paz e da tenrura sen limites que venza o paso do tempo."Non é cousa doutro mundo pintar o que ven os ollos dos nenos", escribiu Castelao, dando pórtico a este libro de prosa poética de Antonio García Teijeiro. En O que ven os ollos dos nenos, terceira entrega da coleccion "A letra durminte", agroma a palabra espida, sincera e espontanea dos que estan a descubrir o mundo: "O muro esta fermoso. O neno e maila nena sorrin, collense da man e comezan a canta-la cancion da esperanza; senten asi que estan vivos".O que ven os ollos dos nenos, ilustrado polas explendidas colaxes de Fino Lorenzo, evoca a palabra dos poetas mais queridos de Teijeiro: Iglesia Alvariño, Noriega Varela, Amado Carballo, Celso Emilio Ferreiro, Xohana Torres, Federico Garcia Lorca, Rafael Alberti.... Apaixonado pola literatura mais comprometida dos sentimentos, Teijeiro dirixe neste libro absolutamente singular, a sua mirada sobre o muro da poesia e da vida. Denuncia a inxustiza do noso tempo: dende as fames do Sudan, a situacion de Chiapas, as guerras de Afganistan e Kosovo, ata a traxedia dos refuxiados que se desprazan cara a ningures... Libro escrito con prosa moi coidada e de grande beleza, O que ven os ollos dos nenos, e un berro pola cultura da paz e da tenrura sen limites que venza o paso do tempo.

IL. DE XOSE COBASNestas follas, palabra e fume veñen ser o mesmo: divirten, provocan, deixan olor e, se ti queres, permítenche imaxinar que estás a escribir o teu fermoso caderno de fu

A novela recolle a historia de Roberto Núñez Veiga, mozote de dezaseis anos que cursa 2º de BUP, que vive co seu pai, un xornalista que quere ser escritor. Roberto viu como se derrubaba definitivamente un castelo xa en ruinas dende habia ben tempo: o matrimonio dos seus pais. En voz baixa e unha confesion descarnada, sincera, "en voz baixa", das cousas que sinte un adolescente que esta descubrindo a sua identidade. O protagonista fala sen tapuxos dos seus problemas na escola, das relacions interpersoais no seo da sua familia, dos seus avos que loitaron nunha guerra inxusta, das suas lecturas preferidas, do pracer que lle produce a contemplacion dun cadro, da necesidade de entrar no mundo do seu pai, en definitiva, de como ir recoñecendose no espello da sua vida adulta.

El autor juega con las palabras y los sonidos para adentrar a los lectores en el mundo del lenguaje poético de una forma amena y comprensible. En cuanto a temas, se centra principalmente en la naturaleza: los animales, los árboles, los fenómenos meteorológicos y, sobre todo, la música.

Dark e Noa forman unha estraña parella de seres diferentes entre os que existe unha fermosa e gran complicidade agarimada polo influxo da Lúa.Can e nena entendénse perfectamente e viven felices nun mundo feito a sua medida, sen segredos; un mundo onde cada un deles, dende a desigualdade, e quen de lle aprender ao outro as propias experiencias e as compartidas cos seus iguais."Cos ollos na Lua"falanos de amizade, de emocions, de tolerancia, de respecto, de esperanza; unha tenra historia que conmove tanto polo que ten de real coma polo que ten de imaxinario.

Cuentos y poemas para un mes cualquiera es el resultado de la feliz unión entre narrativa y poesía; 31 cuentos y otros tantos poemas hinchados de fantasía, que permiten viajar por el más insólito de los universos: el de la palabra y los sentimientos. Un libro diferente donde prosa y poesía aportan dos formas complementarias de comprender una realidad idéntica en la que se inspiran.

A Lúa é confidente de poetas e pintores, de soños, de esperanzas, e tamén é cómplice dos nenos que están a piques de nacer. A Lúa vístese de moitas cores, dorme polo día e érguese coa noite. Á súa sombra, goza destes versos, que son novos lueiros de papel.

Doce poemas de Antonio García Teijeiro para doce mulleres creadoras con ilustra- cións de Noemí Villamuza. Juana de Ibarborou, Gabriela Mistral, María Cristina Ramos, Mercedes Calvo, Maria Elena Walsh, Maria Jose Ferrada, Cecilia Pisos, Rosalia de Castro, Beatriz Gimenez de Ory, Maria Teresa Andruetto, Laura Devetach e Gloria Fuertes. Creadoras, poetas ou narradoras de diferentes xeracions e de ambas as beiras do Atlantico a quen Antonio Garcia Teijeiro, Premio Nacional de Literatura Infantil e Xuvenil, admira. Un poema para cada unha, unha ofrenda ilustrada coa sensibilidade de Noemi Villamuza. Imaxes suxestivas protagonizadas por nenas, mulleres e ancias que xogan, bailan e soñan ao ritmo da vida, duns versos que viaxan cargados de sentimento e emocion cos ecos do vento.

Vinte poemas co denominador común da lúa e catro homenaxes ás greguerías de Ramón Gómez de la Serna constitúen a materia poética desta obra.O primeiro poema dálle o nome ó libro: "Vinde pintar/ lúas/ de todalas formas e cores/ neste lueiro de papel." Os lectores novos aprenderan que hai todas estas luas: Lua de papel, lua nena, lua prateada, lua algareira, lua branca, lua cociñeira, lua marela, lua verde. E mais seran quen de ver que:A lua e un xornal, a lua e un espello.As augas novas do rio baixan ledas e repintadas pola lua, a lua esta cociñando neboeiros na tixola, a lua fala de paz coa choiva, coa bretema e mais co mar, a lua acocha a miudo tristuras de moita xente, a lua esgaza a cotio as negras teas da noite, a lua pasa a noite no mar ou na campia, a lua ronca e dorme no mar.

Consiste nunha colección de vinte poemas nos que está presente o vento -ou os ventos-, que serven como enlace ou pretexto para ir percorrendo diferentes ambientes e mundos. As barcas, o mar, as ondas, os peixes e as gaivotas. O sol e as estrelas. Herbas falangueiras, follas das árbores que procuran o outono, flores e abellas. Ceos, nubes, reiseñores. A chuvia, as paxariñas de papel, o vello reloxo. Os nenos e as nenas. Eventos. Ventos falangueiros, mentireiros, irritados, bailadores; ventos de berce e de aloumiño, bicadores; ventos magos, trasnos namoradores; ventos sen ollos ou con gafas; ventos e ventiños, do sur e do norte; ventos a durmir, ventos trabalinguas eventos cantareiros, rebuldeiros; ventos de gaita e de festa, contadores de estrelas; ventos lacazáns, fungóns, peregrinantes, latriqueiros; ventos dos soños.

Uli está farto de que seu pai sempre lle diga o mesmo. Sempre o mesmo. Cada vez que ten un pensamento que o ilusiona, un desexo de que as cousas cambien, sempre ten que escoitar: ¡Ti aínda cres nos peixes de cores! Uli pensa que ten que demostrarlle a seu pai que hai algo máis que o diñeiro, o traballo e os negocios... Ten que atopar os peixes de cores. Na súa viaxe atopa un vento exiliado, unha rapaza que toca o saxo, un vello que ama o mar rodeado de sereas, a un neno da guerra... Tódolos que temos pequenas e grandes ilusións andamos tralos peixes de cores. E atopalos ten moito de rebeldía.

Dúas voces alternándose? Unha voz que resulta da unión de dúas voces? Ou un libro de versos escrito a catro mans?E con eles, Juan Ramón Alonso, o ilustrador que nos achega as súas mans de artista.[Fr