Bernardino Graña

Bernardino Graña Villar (Cangas do Morrazo, 1932) foi catedrático de lingua e literatura até a súa xubilación. En 1958 participou na creación do grupo Brais Pinto en Madrid e foi o primeiro presidente da Asociación de Escritores en Lingua Galega, da que é socio de honra dende 1986. Membro da Real Academia Galega, publicou unha extensa obra no ámbito da poesía, do teatro, da narrativa e da literatura infantil. Como poeta publicou: " Poema do home que quixo vivir " (1958); " Profecía do mar " (1966, Xerais 1995); " Non vexo Vigo nin Cangas " (1975); " Se o noso amor e os peixes " (Xerais 1980), Premio Galicia do concello de Santiago de Compostela; " Sima-Cima do voar tolo " (1984); " Himno verde " (1992); " Ardentía. Obra poética completa " (1995); " As Cantigas de Santa María " (Xerais 1996); " Luz de novembro " (1997); " Acendede as almenaras " (Xerais 2008) e " Ser auga, darse en auga " (2011). No ámbito do teatro: " Vinte mil pesos crime " (1962, Xerais 2005), " Sinfarín contra don Perfeuto " (1975) e " Os burros que comen ouro nunca cabalos serán " (1992), Premio Abrente de Ribadavia (1979). Como narrador publicou o libro de relatos " Fins do mundo " (1974, Xerais 1989) e as novelas " Protoevanxeo do neto de Herodes " (Xerais 2006), II Premio Eixo Atlántico La Voz de Galicia-Público de narrativa galego portuguesa, " Carmela e os ladróns " (2010), " ¡Medre o mar! " (2013), " A fuga a Exipto " (2016) e " O neno mariñeiro " (Xerais 2017). Publicou en Xerais as seguintes obras de literatura infantil: " O león e o paxaro rebelde " (1969), " Xan Guindán, capitán " (1991), " Oso mimoso " (1992), " O gaiteiro e o Rato Pérez " (1994), Premio Merlín 1993, " Cristo e San Pedro, peregrinos " (1994), " Rata linda de Compostela " (1994, 2009) e " O Quirico lambón " (1997). En 2005 Xerais publicouse, na colección Crónica " Co...