Carlos Casares, página 2 de 5

Il·lustríssima és un homenatge al cinema, escrit d'una forma senzilla, amb afecte i amb tendresa, només pel plaer de contar una història. És, també, cant a la bondat i a la humanitat de la gent i un

Unha biografía escrita por Carlos Casares pouco despois da morte de Ramón Piñeiro, merecedora do V Premio Ánxel Fole no ano 1991. Carlos Casares escribiu esta biografía ao pouco tempo do pasamento de Piñeiro. A amizade e a estreita relacion intelectual entre ambos os dous, de case trinta anos de duracion, foi, en palabras do novelista, "un dos acontecementos mais importantes e decisivos da miña vida". Casares relata con amenidade as vicisitudes da traxectoria vital de Ramon Piñeiro e acheganos ao pensamento dun home fundamental para entender a recente historia de Galicia.

Tres biografías, Risco, Otero e Curros, reunidas nun único volume, que Galaxia recupera da colección Conciencia de Galicia. Conciencia de Galicia é unha colección da Editorial Galaxia que naceu para dar a coñecer as figuras representativas da cultura galega. Nela colaboraron membros da Xeración Nós e autores como Ramón Piñeiro ou Domingo García-Sabell. Carlos Casares continuou e profundou este labor con tres biografías hoxe imprescindibles: Vicente Risco, Curros Enríquez e Otero Pedrayo. Agora, por primeira vez, aperecen reunidas nun único volume.

Un libro co que miles de nenos e persoas maiores se introduciron na literatura infantil na nosa lingua. Publicado por primeira vez en 1968, neste libro o narrador vai recordando para unha nena amiga, Ana, algúns episodios vividos por ela na infancia, entre os que destacan as historias de Leoncio, o inventor da bomba da Felicidade e do "papaio", unha lingua para falar cos paxaros. Claro que o personaxe central é a Galiña Azul, á cal quere matar Manolito Listón porque, segundo di, unha galiña que en vez de dicir cacaracá di cocorocó e que ten cinco plumas encarnadas na á dereita, "non é unha galiña como é debido".

Frei Martín Sarmiento naceu en Vilafranca do Bierzo en 1695 e morreu en Madrid no ano 1772. Fillo dunha familia nobre, pasou a súa nenez en Pontevedra ata que, con quince anos, marcha a Madrid para ingresar na orde benedictina. Desde entón e ata o final da súa vida viviu en Salamanca, onde estudiou Teoloxía, e en conventos de León, Asturias e Madrid, viaxando tan só en tres ocasións a Galicia. Autor de moitos traballos eruditos sobre os máis variados temas, a súa importancia para a nosa cultura vén dada polos seus escritos sobre a lingua galega, que estudiou e defendeu razoada e apaixonadamente.

O suicidio de Carlos desata as lembranzas de Helena, que evoca os veráns compartidos da nenez á vez que indaga nos motivos desa acción brutal e sorprendente. O sol do verán é unha historia de amor e morte, pero tamen un canto melancolico a beleza, a xuventude e a plenitude da vida e da memoria.

Un libro fermosamente ilustrado que nos divirte e nos fai pensar. Este relato de Carlos Casares reúne moitas características que fan os seus textos inconfundibles e que lle valeron o aprecio de miles de persoas dentro e fora de Galicia. Con esta historia graciosa e a vez simbolica do mundo da beiramar, con ilustracions de Enjamio, chiscanos un ollo, entretennos, divirtenos e danos que pensar, botando man do mellorciño da nosa tradicion oral. E a historia dun rapaz que un dia ve como un polbo xigante arrastra o criado Nicolas para baixo do mar, levandoo, polo que parece, canda si para sempre. E e tamen a historia da vella Delfina, que di que o pillaban do Nicolas so foi a unha festa, atraido pola musica e animado por un xastre disfrazado de polbo. Pero as aparencias enganan -ou non, que nunca se sabe- e o desenlace sorprende. En resumidas contas, eis un libro como unha xoia ou, mellor, como unha comida saborosa, completa, pero lixeira e dixestiva.

Unha novela fundamental na obra de Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul viu a luz por vez primeira no ano 1996 e aparece agora publicada (2005) nunha nova edición dentro da Biblioteca Carlos Casares, que Editorial Galaxia dedica a obra do autor ourensan. Casares comeza Deus sentado nun sillon azul describindo unha muller que observa a traves dunha venta. Na casa de enfronte, le e fuma sentado nun sillon azul. Ela ve un ser avellentado que semella agardar algo escuro e terrible, xa non e aquel profesor mozo, brillante e inchado coa superioridade dun Deus. Transcorrera xa un tempo marcado pola dor e o desexo, polo amor e o crime. Un tempo inzado de palabras e actos sobre os que a memoria bota nova luz. Casares construe unha ficcion na que a narracion axuda a reflexionar sobre o papel dos intelectuais, a sua responsabilidade e as relacions co poder. Deus sentado nun sillon azul tamen e unha esclarecedora meditacion sobre a elaboracion da memoria e a influencia do paso do tempo sobre o xeito de entender a vida

Unha excepcional incursión de Casares no teatro para público infantil. En 1973, Carlos Casares recibiu o premio do "Concurso de teatro infantil galego" convocado pola Agrupación Cultural "O Facho". Recentemente o Centro Dramatico Galego volveu poñer en escea esta divertida e engaiolante peza teatral para gozo de pequenos e maiores.

En 1975 publicouse por primeira vez a novela Xoguetes para un tempo prohibido; Editorial Galaxia no 2005 tira do prelo unha nova edición, a décima, desta obra na que Casares fai un retrato da xeración dos anos 60. É esta a décima edición de Xoguetes para un tempo prohibido desde que no ano 1975 se edita a primeira. Unha novela retrato dunha xeración, a dos anos 1960, nos que aqueles mozos universitarios cultos e brillantes, intelixentes e soñadores acaban embarrancando no escepticismo e na amargura. Unha obra que nos achega a un tempo e a uns personaxes marcados pola perda das ilusións e polos soños derramados. Esta novela foi galardoada co premio co que se conmemoraban os XXV anos da fundación da Editorial Galaxia. Un retrato xeracional dun grupo de amigos na Compostela universitaria de fins do século XX. O círculo universitario no que Casares se moveu na súa época de estudante na universidade aparece aquí representado pola peripecia vital de Elías, que abrangue desde a súa infancia nunha pequena vila galega ata o seu tráxico final nunha triste pensión ourensá. Os sórdidos anos da posguerra e o seu contrapunto, os esperanzados tempos da utopía revolucionaria, acaban no alcohol, na frivolidade e o desespero. Escrita con toda a brillantez e eficacia da narrativa moderna, é unha reflexión lúcida sobre as ilusións perdidas e os soños non acadados.

Carlos Casares fan unha coñexión entre Galicia e Hemingway. Velaquí un libro que é a crónica dunha experiencia persoal e a especial homenaxe que Carlos Casares lle rende ao grande escritor norteamericano. Seguindo a pegada das referencias que Hemingway facia a Galicia en textos literarios e cartas froito das suas visitas entre os anos 1921 e 1933, Casares busca descifrar o misterio que se esconde detras daquelas alusions. O resultado e un relato sorprendente escrito coa prosa amena e precisa de Carlos Casares e ilustrado con numerosas fotografias da epoca. Este libro de capa dura inclue tamen as cartas de Hemingway nas que se refire a Galicia.

Este libro de relatos, o segundo no xénero na obra de Carlos Casares, publicouse por primeira vez en 1979. Desde entón, alcanzou varias edicións. Foi Premio da Crítica en 1980 e mereceu os honores da traduccion o ruso (editorial Raduga, de Moscova) e o castelan (editorial Alfaguara, de Madrid). En xeral, os criticos considerano un dos mellores libros do seu autor. Son, segundo Gonzalo Torrente Ballester, bromas gastadas a Historia con enxeño xogueton e perspicaz, cunha gracia de fondas raices, que se unha se enrosca no corazon a outra se crava na intelixencia e da ese resultado indefinible que e a flor da literatura. En doce relatos, baseados todos eles en referencias bibliograficas nas que se mesturan a fantasia coa realidade, Carlos Casares faille guiños complices a Clio, a musa da Historia, cunha clara intencion parodica. Estes contos introduciron na literatura galega un xeito distinto de tratar cousas como a historia, enxergada aqui como o resultado dos soños traxicomicos e malhumorados dunha musa imprevisible e algo excentrica.

A literatura e os escritores, os amigos, Deus, Santiago de Compostela, Galicia... Quince pequenos ensaios nos que Casares trata algúns dos seus temas predilectos. Un país de palabras reúne escritos de Carlos Casares que se poden considerar ensaios narrativos e nos que o lector ha atopar a gran capacidade para contar historias e engaiolar con elas do autor de Ilustrisima. Un libro de escritor para os lectores que desexen gozar dun pais sen fronteiras, un pais aberto e grande, feito coas palabras da vida.

Amena síntese que pretende achegar aos lectores unha visión interesante do autor lugués. Esta biografía conta sucesos e incidencias da nenez de Fole, da súa mocidade universitaria e da súa aproximación ao galeguismo nos tempos da República. E por suposto, aparece tamén nestas páxinas o Fole escritor.