INONGO VI MAKOME

Mahemo, bere anaia Deme eta haien gurasoak Europako herrialde bateko hiri batean bizi dira.Familia osoak beraien jaioterritik, Kamerundik emigratu zuen, han zegoen diktaduratik eta injustizietatik ihesi.Apurka-apurka ohitzen joan ziren bizitza berrira eta bizi diren herrialdeko ohituretara, baina beraienak ahaztu gabe.Inongo-Vi-MakomeLobe-n (Kribi) jaio zen, Kamerungo hegoaldean. Atlantiko itsaso ondoan dagoen herriska batean. Bere jaioterrian bere lehenengo ikasketak burutu zituen. Handik itsasoa zeharkatu, Valentzian batxirlegoa bukatu eta Medikuntza ikasketak egiten hasi zen. Gaur egun, Afrikako ipuinak idatzi eta kontatu egiten ditu.Bilduma honetan: Maleren bidaia eta Ur-jauzien negarra aurkituko dituzu.

Mahemo, bere anaia Deme eta haien gurasoak Europako herrialde bateko hiri batean bizi dira. Familia osoak beraien jaioterritik, Kamerundik emigratu zuen, han zegoen diktaduratik eta injustizietatik ihesi. Apurka-apurka ohitzen joan ziren bizitza berrira eta bizi diren herrialdeko ohituretara, baina beraienak ahaztu gabe.

Kamerungo Lobè herrixkan Soni izeneko mutiko bat bizi zen. Egunero bezala itsas zabalerantz arraunean hasi zen arrantzan egiteko. Arrantza oparoa izan zen guztiek espero zuten bezala. Arratsaldean, amarengandik agurtu zen hondartzatik eguzkiaren ibilbidea ikusteko. Herrixkakoek ezagutzen zuten hondartzan berandura arte egoteko haren afizioa. Soni ibai bazterrera ailegatu zenean, ur-jauziek beti bezala egiten zuten orro. Nahikoa ilun zegoen ordurako, baina mutikoak ur-jauziak hausten zituzten ur zuriei begira jarraitzen zuen... Azkenean zutitu eta zalantzatan egon zen etxera itzuli edo ibaira joan. Eta ezustean, ahots gozo batek entzun zuen atzetik.

A pesar de la buena voluntad de muchos ciudadanos europeos, es cierto que los gobiernos occidentales mantienen una política de depauperación progresiva para con los pueblos negroafricanos.Inongo centra su vena investigadora en la convivencia cultural y en la pervivencia de la cultura africana. Libro que analiza con lucidez, dureza y esperanza el contraste de costumbres entre los inmigrantes centroafricanos y los occidentales, dos concepciones distintas que pueden complementarse o destruirse pero nunca ignorarse porque ya estamos todos metidos en el mismo barco. El reto está en nuestras manos.