Iolanda Zúñiga

Iolanda Zúñiga ens ofereix, amb una prosa intensa i frenètica, un grapat d'esbossos de la vida d'uns personatges que sembla haver sorprès en un dia gris. Redactats entre plat i plat, mentre l'autora treballava en un fast food, aquest relats post-it submergiran el lector en un remolí de situacions asfixiants que conformen el dia a dia dels seus protagonistes. Solitud, drogues, expectatives perdudes, violència, desamor, rutina, desesperança... L'essència més crua de la vida real. Vides post-it, una obra per descobrir alguns dels racons més foscos dels éssers humans —dels que ens envolten i, potser, de nosaltres mateixos.

Na ruindade a pe do asfalto, na vida deshabitada a pe da rúa, pálpase o medo á soidade, ao abandono, ao engano. Cando fracasa o entendemento, o odio prende nos fentos secos da rutina e medra un desamor incendiario, abafante, verdugo. Amor amen, o primeiro poemario de Iolanda Zuñiga, a autora de Vidas post-it, e un monologo fragmentado, un berro que fala das lesions multiples, dos golpes amargos, das fracturas a peito aberto, que se enquistan provocando adiccion. Amor amen e unha ofrenda arida aos desamores idiotas, torpes, suicidas, que fecundan as nosas biografias fabricando, do futuro, desencanto.

Iolanda Zúñiga nos ofrece con una prosa intensa y frenética esbozos de la vida de unos personajes a los que parece haber sorprendido en un día gris. Redactados entre plato y plato, mientras la autora trabajaba en un fast food, estos relatos post-it sumergirán al lector en un remolino de situaciones asfixiantes que conforman el día a día de sus protagonistas. Soledad, drogas, expectativas perdidas, violencia, desamor, rutina, desesperanza… La vida real en su esencia más cruda. Vidas post-it, una obra para descubrir un oscuro rincón de los seres humanos.

Contemporáneos e fragmentarios, os de Vidas post-it son microrrelatos ou relatos curtos, concisos e veloces, que alimentan un recetario de tropezos na vida. Unha tras outra, predominan as situacións cotiás guiadas por condimentos universais: incomunicación, soidade, desamor, abismo, sexo, rutina, violencia, melancolía, drogas, medo e outras miserias que murchan, afogan e desesperan; todo adobado coa fugacidade, precisión e brutalidade da vida sen decorados. Os post-it deste libro de Iolanda Zúñiga, escrito cunha prosa directa e rotunda, atractiva e imantada, son deseños veloces coma tráilers de películas que debuxan vidas marcadas polo naufraxio persoal ou colectivo, afondando no recuncho máis escuro e brutal da propia vida.

Os relatos de Vidas post-it, que tiveron unha excelente acollida por parte da crítica e, sobre todo, dos lectores, constitúen o primeiro e sólido paso adiante dado na literatura por unha das autoras galegas revelacion dos ultimos anos: Iolanda Zuñiga, recente Premio Xerais de Novela.Contemporaneos e fragmentarios, os de Vidas post-it son relatos curtos, concisos e veloces, que alimentan un receitario de tropezos na vida. Unha tras outra, predominan as situacions cotias guiadas por condimentos universais: incomunicacion, soidade, desamor, abismo, sexo, rutina, violencia, melancolia, drogas, medo e outras miserias que murchan, afogan e desesperan; todo adobado coa fugacidade, precision e brutalidade da vida sen decorados.Os post-it deste libro de Iolanda Zuñiga, escrito cunha prosa directa e rotunda, atractiva e imantada, son deseños veloces coma trailers de peliculas que debuxan vidas marcadas polo naufraxio persoal ou colectivo, afondando no recuncho mais escuro e brutal da propia vida.Os relatos de Vidas post-it, que tiveron unha excelente acollida por parte da crítica e, sobre todo, dos lectores, constitúen o primeiro e sólido paso adiante dado na literatura por unha das autoras galegas revelacion dos ultimos anos: Iolanda Zuñiga, recente Premio Xerais de Novela.Contemporaneos e fragmentarios, os de Vidas post-it son relatos curtos, concisos e veloces, que alimentan un receitario de tropezos na vida. Unha tras outra, predominan as situacions cotias guiadas por condimentos universais: incomunicacion, soidade, desamor, abismo, sexo, rutina, violencia, melancolia, drogas, medo e outras miserias que murchan, afogan e desesperan; todo adobado coa fugacidade, precision e brutalidade da vida sen decorados.Os post-it deste libro de Iolanda Zuñiga, escrito cunha prosa directa e rotunda, atractiva e imantada, son deseños veloces coma trailers de peliculas que debuxan vidas marcadas polo naufraxio persoal ou colectivo, afondando no recuncho mais escuro e brutal da propia vida.

Luciana e Brown unen os seus destinos, marcados polo amor, o narcotráfico e a violencia, nos límites dunha das favelas de Sao Paulo. Alí na periferia desordenada da megalópole transcorre esta historia, escrita ao ritmo do rap, na que se esculcan os ingredientes da vida urbana no seculo XXI.O xurado do Premio Xerais 2010 no ditame que elaborou sobre Periferia, a novela de Iolanda Zuñiga que resultou gañadora, sinalou que partir dun argumento moi sinxelo e botando man dun sutil fio narrativo, a autoria deste texto creou un universo narrativo contundente, denso, moderno e actualisimo co que se atreveu a construir unha novela do seculo XXI, ano 2010, poñendo cargas de dinamita nos piares da nosa propia concepcion do que debe ser unha novela.Novela polifonica, con constantes referencias a cultura popular, a cultura de masas, a musica, aos medios, a publicidade, ao cine, ao futbol, esta tecida cunha mestura de textos tipicamente postmoderna. A xuizo do xurado, Periferia constitue unha achega necesaria a renovacion da narrativa galega a traves dunha concepcion potente e nitida de cal debe ser unha forma de narrar para o tempo actual. Un relato compacto, tamen mesto, extenso e verdadeiramente fascinante, cun enorme poder de seduccion.Luciana e Brown unen os seus destinos, marcados polo amor, o narcotráfico e a violencia, nos límites dunha das favelas de Sao Paulo. Alí na periferia desordenada da megalópole transcorre esta historia, escrita ao ritmo do rap, na que se esculcan os ingredientes da vida urbana no seculo XXI.O xurado do Premio Xerais 2010 no ditame que elaborou sobre Periferia, a novela de Iolanda Zuñiga que resultou gañadora, sinalou que partir dun argumento moi sinxelo e botando man dun sutil fio narrativo, a autoria deste texto creou un universo narrativo contundente, denso, moderno e actualisimo co que se atreveu a construir unha novela do seculo XXI, ano 2010, poñendo cargas de dinamita nos piares da nosa propia concepcion do que debe ser unha novela.Novela polifonica, con constantes referencias a cultura popular, a cultura de masas, a musica, aos medios, a publicidade, ao cine, ao futbol, esta tecida cunha mestura de textos tipicamente postmoderna. A xuizo do xurado, Periferia constitue unha achega necesaria a renovacion da narrativa galega a traves dunha concepcion potente e nitida de cal debe ser unha forma de narrar para o tempo actual. Un relato compacto, tamen mesto, extenso e verdadeiramente fascinante, cun enorme poder de seduccion.

Dúas mulleres, nai e filla, emprenden unha fuxida deixando atrás unha terra devastada, unha civilización destruída, un mundo sen auga e sen futuro. Camiñan na procura da salvación, dese lugar chamado Natura onde se construe unha civilizacion forte, xeneticamente invencible, capaz de desafiar a canta catastrofe teña lugar.So unha conseguira entrar en Natura, nesa obra de enxeñeria deseñada para a salvacion, e pasara a formar parte das Elixidas. Pero cal e o custo? Ali non hai espazo para a intimidade, nin para os recordos, nin para os sentimentos. Escravas da rutina e das instrucions que veñen de arriba, so as poden acatar. Nese cotian narcotizado penden a fe, a esperanza, a ilusionSon corpos en branco fronte a ordes de homes de gris. Que acontece se esperta o desexo? Ou a consciencia? Ou se algunha delas infrinxe as normas?