Perder o medo e un exercicio inútil de soberbia porque sempre nos rolda. É unha falta de respecto. Nesta obra rendese homenaxe a algúns deses seres que levan dando medo durante moitos seculos e hoxe vagan polo noso esquecemento. A natureza aparece como protagonista, pois pon o escenario, a luz e os personaxes principais no seu deambular polas nosas almas. Nas encrucilladas acotio moitos ollos presencian, e logo contan, o que acontece. Feitos extraordinarios narrados dun xeito sinxelo, directo e coloquial.