Manuel Pereira Valcarcel

Esta é a historia dunha relación marcada polo pulso vencido do tempo. Tempo definitivamente acabado. De inescusable conclusión. Os derradeiros días da relación entre pai e fillo.Horas e horas de hospital e corredores brancos. Vivir, nesas circunstancias, e unha parentese de reclusion, unha referencia perpetua de dor e esgotamento. A morte en primeiro plano, ao fondo os camiños do ano 1994. Un libro de retorno e reflexion. Percorrido pola voz sutil da memoria ate o silencio que tronza ese traxecto de testemuños e lembranzas.