Marina Mayoral

Contra morte e amor é primeira novela de Marina Mayoral traducida ó idioma galego anque, coma a maior parte da súa obra, se desenvolva nun ambiente centrado en Galicia. Unha novela lucidamente romántica porque se sabe inutil, e ironicamente realista porque sabe que todo e simbolico, artellada "cunha fermosa-reconciliadora escritura coa que xoga", segundo dela di a voz critica de Fanny Rubio.

Etelvina de Silva, orfa de nacemento, educada en Madrid dende moi nova polo seu tío Alberte, durante o curso escolar e o verán que pasou en Brétema, na casa das súas tres tías avoas, descubre a súa vocación literaria. Axudada pola súa curmá Catara e por Juancho, un compañeiro do instituto con ansias de artista do que se namora, acometerá unha investigación no seu pasado familiar, que a levará a tratar de averiguar que sucedeu realmente aquela noite na casa familiar da Braña, onde hai tres décadas morreron Antón do Cañote, un fuxido, un loitador sen esperanza, e Inmaculada de Silva, unha antepasada, unha beleza, unha cazadora de primeira, a quen todos din que ela moito imita. Tras esta experiencia, Etel sabe que será escritora, a súa maneira de deixar unha pegada do seu paso polo mundo, ao tempo que se decata de que na literatura como no amor sempre hai cabos soltos.

«Se llamaba Luis [...] Tenía treinta años. Era viudo, con dos hijos de trece y ocho años. Drogadicto desde los veinte». Así comienza el prólogo de esta novela, «una especie de retrato de un grupo fam

En el mundo novelesco de Marina Mayoral el humor y la ternura matizan un universo regido por la pasión amorosa, por la presencia de la muerte y por el imparable paso del tiempo. El amor, el ocio, las ilusiones, los sueños y desengaños son sentimientos eternos y universales que el lector redescubre a través del tono personal que la autora imprime a sus relatos.

«Lo contabas todo y a tu manera. Y a veces te equivocabas...»Paco, el amigo del alma de la protagonista de Un árbol, un adiós, toma ahora la palabra para demostrarnos que sobre una historia de amor siempre hay al menos dos versiones.Marina Mayoral nos sumerge en los secretos de las relaciones amorosas y también, sutilmente, en los misterios de la creación literaria. Bajo el magnolio nos acerca a esos rincones oscuros donde se ocultan los sueños, los deseos insatisfechos, las ilusiones y los recuerdos, esperando el momento en que una palabra, un gesto, una sensación los hagan volver de nuevo a la luz.

Poesía y prosa españolas

MAYORAL, MARINA (ED.)

Novela intensa e chea de matices, un retrato de muller feito desde a emoción que provoca o paso do tempo. A voz narradora é a dunha muller que está de regreso na súa vila natal, despois da morte do seu pai. Laura reflexiona sobre a súa vida mentres planta un magnolio. Esta situación dá orixe a unha delicada peza narrativa coa que Marina Mayoral iniciou a súa traxectoria literaria en lingua galega e que agora ve a súa quinta edición. A vontade de ter unha vida propia, a volta ás raíces e a necesidade de reflexionar sobre a amizade e o amor son os eixos que constitúen unha novela intensa, suxerente e emocionante. Editorial Galaxia vén de publicar Ao pé do magnolio, novela na que a autora pecha o círculo deste apaixonante relato ao dar voz á outra parte, a do personaxe masculino da historia.

De forma sutil la autora consigue voces masculinas y femeninas, jóvenes o de edad avanzada, intelectuales y humildes, y la variedad de sentimientos y situaciones que en ellos se exponen, bajo una forma, la epistolar, que da coherencia al volumen. Desde los mas sentimentales a los mas literarios todos suenan a verdad y nos atrapan con su trama. Encuadernacion: Rustica.

Estilo claro e conciso e sabedoría psicolóxica para contar o choque das relacións entre irmáns coa irrupción do amor. A existencia tranquila, quizais monótona de dous irmáns, un home e unha muller, que viven xuntos, e a perturbación que lles vén producir un refuxiado político chileno que irrompe nas súas vidas. Preséntase aquí, a través das follas do diario persoal de cada un dos irmáns, a perspectiva desde a cal contemplan ambos unha mesma realidade.

Etel tiene claro que quiere ser escritora y decide empezar relatando un importante episodio familiar. La joven ha vivido siempre rodeada de secretos, cuchicheos y verdades a medias sobre la muerte de su tía Inmaculada poco después de la Guerra Civil. Por lo visto, Ada era una muchacha de buena posición, bella, amante de la caza…, que se relacionó con alguien muy diferente: un tal Antón del Cañote, perteneciente al maquis. ¿Qué pasó el día de la muerte de ambos? ¿Qué hubo en realidad entre ellos? Etel comienza a investigar. Una historia de amor por encima de las ideologías.