Pako Aristi

Ni eta Gu, horra bizitza osoan gizakiak bizi duen dikotomia, batzuetan erosoa, besteetan gatazkatsua. Haurtzaroan eman zaion informazioarekin borroka egin beharko du gero, ahots propio bat aurkitu arte, begirada berriak, gogoeta iturri ezberdinak. Eta guztiaren lekuko erraldoia, itsasoa, haren inguruan umotu diren bizitzen kronikak poetari inspiratu dizkion presentzia infinitua, agortezina.Barkamena eskatu behar dizuetmende guztietako arrantzaleei,itsasoaren garratzikezagutu gabeitsasoaz idazteraausartzen naizelako.Zer jakingo du horrek!Hitzak josten soilik;ba ote dakiantxoa eta sardina bereizten?Ni ere, zuek bezala,albarekin esnatzen naizeta ostantzarekin oheratzen.Utz iezadazuezuen mahaian esertzen,zuekin kafe bat hartuzdiosala egitenegunsentiari.

Hay un momento en la vida donde el pasado emerge con fuerza. Zarko Petan, figura indiscutible de las letras eslovenas, buceó en sus recuerdos más íntimos para trazar con detalle el retrato de su padre,un hostelero al que la llegada del comunismo arrebató cuanto tenía. En Tras los pasos de mi padre, Petan dibuja un fresco demoledor del país que le tocó vivir. La cárcel, las nacionalizaciones, el miedo y la sinrazón aparecen ante el lector en toda su crudeza gracias a una voz lúcida donde la amargura queda siempre suavizada por el poder de la ironía. Humor, poesía e indudable calidad literaria se reparten por igual en esta novela corta donde ficción y realidad conviven para enseñar que la identidad termina en la memoria, y que la dignidad del hombre se mide en la peor adversidad.

Idazlea autoan doa, baina elurteak autopista itxi du Pancorbo inguruan. Poliziak polikiroldegira desbideratu ditu bidaiari guztiak, gaua bertan igarotzeko. Eskursiora zihoan haur talde batek ezagutu egin du idazlea, haien eskolan izan zelako. Gaua elkarrekin igarotzea erabakitzen dute, eta, ordu luzeak arintzeko, bakoitzak ipuin bat kontatuko du. Abentura bat ere biziko dute gaueko ordu txikietan, izoztuta dagoen paraje baten erdian, bizitza eta literatura zein hurbil dauden konturatzeko. Ipuinei egindako komentario eta kritikekin dekalogo bat osatuko du idazleak, haurrek ipuin bat nola idatzi ikas dezaten. Intxaurrondoko ikasleek idatzitako ipuinak fikziozko narrazio batean kokatu ditu Pako Aristik, liburu berezi bezain erakargarria sortuz, haurren sormen freskoa eta idazlearen beterania maisuki nahastuz.

Aldizkariaren hesteetan daude bi neskatoak. Ezkerrean zerrenda luze bat ageri da, honako hitzokin: karpetak, zerrenda, albisteak, pantaila gaina, e.a. Goian, berriz, leihatilatxoak daude, beste zerrenda luze batekin: edukiak, ikusi, itxi, eraman, inprimatu, e.a. Enara galduta dago, baina hor dauka Mireia, erne-erne dena aztertzen. Gure bizitzako une batzuetan itsutzen bagara, beti dago lagunen bat argia ikusten laguntzen diguna.Mireiak albisteak jartzen duen lekuan zapaldu du sagua; ondoren ikusiren gainean jarri eta hantxe zapaldu du hatzaz. Orri berri bat zabaldu du pantailan. Enara liluratuta dago: Hantxe daude aittonak egun hartarako aukeratu eta idatzi dituen albiste guztiak.

La novela cuenta la vida de un pueblo que amalgama modernidad y tradición. Mientras la taberna pone voz a los relatos que colorean la historia profunda del país, el pub acoge en su regazo la juventud y el amor vaporoso de la nocturnidad. Entre una realidad salpicada de tradiciones e historias primarias, por un lado, y el hachis y los ligues, por el otro, se entreteje la discreta aventura amorosa entre Fermin y Luisa, testigos directos de las secuelas que ha ido sedimentando en la memoria del pueblo la droga y el sida.

Ingurumenarekiko kezka azaltzen duten ipuin sail berri bat da. 4 eta 7 urte bitarteko haurrentzako zuzendutakoa da.

Gauero ateratzen da kalera eta lagunekin galdutako minutu eta orduetan ikasi du ez dakiela bizitza zer-nolakoa den bertan buru-belarri sartuzale ez denak. Eskarmentu handia du, begia beti erne; inguruan gertatzen den-dena jaso eta, bere buruaren labirintuan jira eta bueltaka ibili ondoren, guri eskaintzen digu. Ipuin hauetan ez du irakurleak aurkituko bizitzari buruzko teoria handinahi bezain arrotzik, gizon-emakumeen arteko harremanei emandako begirada ironiko eta lagunkoia baizik, gizon-emakumeenganako ternezia neurrigabea, azken finean. Liburuko testuek erakusten dute, beste ezerk baino hobeto, zaila dela zoriontsu izatea, baina merezi duela, kosta ahala kosta, horretan saiatzea.Felipe Juaristi

Martinello eta sei piratak istorioaren jarraipena da liburu hau. Sevillarrak joan dira Belandiatik, Teresak adio egin dio Martinellori eta, honenbestean, amaitu da uda. Hala ere, irailaren erdi aldean hasiko dira eskolak eta bidaia egitea erabaki dute Martinellok eta lagunek. Baltsa bat egitea pentsatu dute, nora joan ez badakite ere. Txatarreriara joango dira lehenengo, baltsa egiteko behar dituzten gauza guztien bila...

Bitan bakarrik agertzen da itsaso hitza liburu honetan, urrutiegi dago bertako pertsonaientzat, ezezaguna zaie beharbada. Bizi dituzten paradisu edo infernu txikien begira eta mendean daude, Bibliako heroiak bezala. Hala ere, liburu osoa itsaso hurbila da; uhinen itxura hartuz, irakurleari hurreratzen zaio berak bakarrik dakien bezala: erasoka hasieran, azkenean lehertzeko plaia bero baten gainean, irakurlearen arimaren erdi-erdian. Itsasoa da-eta erretzen duen hareatza, eta kapitulu bakoitzak haize beroaren moduan eskulpitzen ditu dunak. Ibai nekatua da, ezer baino lehen sosegu eta deskantsua, ozeanoaren laztana irrikatzen duena. Hori guztia da edo izan daiteke nobela hau, edergarri guztien lorategi galdu haren moduan. Edo nahi baduzue, oihan itsu eta iluna, hitzen katearen handitasunak itzalez margotzen duena. Eta ezari-ezarian amaiera aldean defentsarik gabe, suspiriotan, argi mutu bati sartzen uzten diona, eta orduantxe konturatzen gara aurrean dugun guztia beste argi batez ikusten dugula.Felipe Juaristi

Batzuetan horrelako gorputzaldia uzten dio parrandak,urduria, petrala, gogaikarria, eta ez daki zergatik; edari-konbinaketa gaitza agian, norbaitek piztu zuen eztabaida mingotsa beharbada, emaztearekin egindako larrujotze laburra, pobrea, zirrarabakoa bestela... ez daki. Eta leihoan dago, negua itxuraldatu duen udaberriko eguraldi zoragarria dastatzen. Manifaren bat balego arratsaldean, diotsa emazteari,nagiak kentzeko...

Martinello eta bere lagunen bihurrikeria gehiago. Oraingoan, uda amaiturik hasten dira zazpikotearen ibilerak. Penatan dira zazpiak oporrak bukatu zaizkielako. Eskola atzeko zelaian bildu dira eta Coca-Cola edaten ari dira. Ez dute edaria ordaindu. Goizean kamioneta bat etorri da Coca-Cola, Fanta eta Kas ekartzera Belandiako tabernara eta txoferra eta laguntzen zion gizona tabernan gosaltzen gelditu direnean Coca-Cola kaxa bat harrapatu dute. Bistan denez, lehengo lepotik burua Martinellok eta bere lagunek.