XAVIER P. DOCAMPO

Os camiños andados en soidade enxendran xogos. Argalladas que agarran no corazón dos rapaces... E alí, onde aniñan os amores antigos, os xogos queren facerse compartidos... Queren ser cousa de dous porque estar na compaña do ser amado é un camiño de felicidade. Un vieiro que nos pode levar a sentir un revoar de bolboretas que nos percorre o corpo enteiro... Desde a boca até ese interior que antes parecía baleiro...Da mesma maneira que esta historia nace para propiciar unha lectura compartida; nace unha lectura nova, aquela na que o adulto vai guiando o camiñar por un texto e por un tratamento plástico esixentes, pero perfectamente comprensibles e asimilables nesa lectura compartida, conversada. Para pais que querem levar á casa non só un libro para que os fillos lean, senón para ler con eles. Para aulas nas que a lectura é unha actividade tutelada. Unha actividade na que as dificultades están aí para axudar a progresar ao lector. Para que a lectura sexa unha creación de experiencias de coñecemento.

Una divertida fábula que cuenta la historia de Furibundu, rei de mediu mundu, un home de mal xeniu que gracies al inxeniu d'un estranxeru consigue ser lo que nunca fuera: feliz. Escrita a la manera de los cuentos clásicos, Docampo consigue esi encantu de lleenda que caracteriza los bonos cuentos de siempre.

Abans de saber llegir, el que més ens agradava era que ens expliquessin històries. Aquest llibre conté quatre contes que parteixen dels que van néixer per ser explicats oralment i que l'autor va

Furibundo era el rey de medio mundo. Pero pasó a la historia por ser el inventor de una nueva y rara manera de andar.

Oria agacha no conxelador da súa casa o segredo das nevaradas. Rouboulle ó ceo unha gran nube de neve para poder dispoñer das folerpas ó seu antollo. ¿Poderá Oria vestir de neve os dias de sol?

El pintor ciego» es un diálogo literario y artístico entre Xabier DoCampo y Xosé Cobas, al que incorporan el lienzo «La isla de los muertos», de Arnold Böcklin. Existen varias versiones de este cua

Alicia é unha rapaza trastísima e, ao parecer, todo lle vén do seu ingobernable desexo de saber, de coñecer e de experimentar. Cando Alicia e os seus amigos inseparables, Álvaro, Aida, Alba e Anxo se afanaban en construir unha cabana interminable onde planificar os seus xogos, apareceu Pumariño, un vello que andaba sempre a picar nas paredes da casa de Eiravella. Alicia e a sua panda descubriran que trala mudez do reverencioso Pumariño, arrastrase unha tristisima ferida familiar que ven dos tempos da guerra. O desexo de coñecer que impulsa Alicia levara a panda a amigarse con aquel toliño que vivia nunha casoupa das aforas, onde gardaba tesouros extraordinarios: saquetiñas de tea que ocultaban xoais, aneis e brincos, moedas de ouro, reloxos de peto... Pero os maiores segredos que Pumariño desvelara a panda seran os seus debuxos, paisaxes marabillosas que ninguen en Eiravella seria quen de imitar e, sobre todo, a entrada a casa da luz, onde se aliñaban unha morea de cadros. Naquela casa da luz, Alicia e os seus amigos poderan entrar nos propios cadros e vivir as aventuras que algun dia, Duarte o pintor que descoñecen, imaxinou e non foi quen sequera de pintar. Unha viaxe fantastica que permitira aos rapaces percorrer o labirinto da torre e coñecer aos homes que perderon as as. Viaxar dentro de cadros que falan do futuro que nos agarda, un futuro que so se pode albiscar do outro lado dos cadros. A casa da luz, de Xabier. P. Docampo, recolle a aventura dunha panda de rapaces e rapazas que entran en contacto co mundo da arte e da memoria da guerra dun tempo pasado. Unha aventura que vai acabar por modificar a sua forma de estar no mundo e que constitue unha reivindicacion, tamen, da beleza e da arte. Os cadros que atravesan os protagonistas, obra de grandes pintores como Dali, Escher ou Palo Ucello, son recreados no libro polo ilustrador Xose Cobas, empurrando ao lector novo de forma irresistible cara ao mundo da arte.Alicia é unha rapaza trastísima e, ao parecer, todo lle vén do seu ingobernable desexo de saber, de coñecer e de experimentar. Cando Alicia e os seus amigos inseparables, Álvaro, Aida, Alba e Anxo se afanaban en construir unha cabana interminable onde planificar os seus xogos, apareceu Pumariño, un vello que andaba sempre a picar nas paredes da casa de Eiravella. Alicia e a sua panda descubriran que trala mudez do reverencioso Pumariño, arrastrase unha tristisima ferida familiar que ven dos tempos da guerra. O desexo de coñecer que impulsa Alicia levara a panda a amigarse con aquel toliño que vivia nunha casoupa das aforas, onde gardaba tesouros extraordinarios: saquetiñas de tea que ocultaban xoais, aneis e brincos, moedas de ouro, reloxos de peto... Pero os maiores segredos que Pumariño desvelara a panda seran os seus debuxos, paisaxes marabillosas que ninguen en Eiravella seria quen de imitar e, sobre todo, a entrada a casa da luz, onde se aliñaban unha morea de cadros. Naquela casa da luz, Alicia e os seus amigos poderan entrar nos propios cadros e vivir as aventuras que algun dia, Duarte o pintor que descoñecen, imaxinou e non foi quen sequera de pintar. Unha viaxe fantastica que permitira aos rapaces percorrer o labirinto da torre e coñecer aos homes que perderon as as. Viaxar dentro de cadros que falan do futuro que nos agarda, un futuro que so se pode albiscar do outro lado dos cadros. A casa da luz, de Xabier. P. Docampo, recolle a aventura dunha panda de rapaces e rapazas que entran en contacto co mundo da arte e da memoria da guerra dun tempo pasado. Unha aventura que vai acabar por modificar a sua forma de estar no mundo e que constitue unha reivindicacion, tamen, da beleza e da arte. Os cadros que atravesan os protagonistas, obra de grandes pintores como Dali, Escher ou Palo Ucello, son recreados no libro polo ilustrador Xose Cobas, empurrando ao lector novo de forma irresistible cara ao mundo da arte.

¿Como se fai un conto? Primeiro tes que ter a quen llo contar e, logo inventalo. ¿Ti cres que coa auga e o lume pode facerse un conto? Proba a ver se es capaz. Verás que non é tan fácil xuntar a auga

En Valeri està fart d’anar caminant al mercat. Després de molt de rumiar-hi, decideix comprar-se un burro. El que no sap és que després d’aquesta decisió n’haurà de prendre moltes més.

A illa de todas as illas narra a aventura de tres rapaces, nunha illa deserta que non ten nome, pero a que todos chaman Navalleira. Puxéranlle ese nome os mariñeiros, porque nela había moitas navallas; pero agora, segundo lles conta o patron do barco que os leva ali, so quedan bretemas mestas e espiritos. Alguns mariñeiros que chegaran a illa buscando navallas volveran a terra dicindo que escoitaran voces e que viran xentes que lles falaban en todas as linguas do mundo e que vestian como os que veñen nos libros antigos. Xabier P. DoCampo quixo render tributo con esta historia a todos aqueles fermosos libros de aventuras cuxas historias sucedian nunha illa deserta ou aparentemente inhabitada, obras que mantiveron, como di no epilogo, o meu corazon alterado, as miñas emocions abrollando coma fontes da alma e moitas horas entregadas a lectura cando llelas tiña prometidas ao sono ou ao estudo.A illa de todas as illas narra a aventura de tres rapaces, nunha illa deserta que non ten nome, pero a que todos chaman Navalleira. Puxéranlle ese nome os mariñeiros, porque nela había moitas navallas; pero agora, segundo lles conta o patron do barco que os leva ali, so quedan bretemas mestas e espiritos. Alguns mariñeiros que chegaran a illa buscando navallas volveran a terra dicindo que escoitaran voces e que viran xentes que lles falaban en todas as linguas do mundo e que vestian como os que veñen nos libros antigos. Xabier P. DoCampo quixo render tributo con esta historia a todos aqueles fermosos libros de aventuras cuxas historias sucedian nunha illa deserta ou aparentemente inhabitada, obras que mantiveron, como di no epilogo, o meu corazon alterado, as miñas emocions abrollando coma fontes da alma e moitas horas entregadas a lectura cando llelas tiña prometidas ao sono ou ao estudo.

Un novo libro de Xabier P. DoCampo con ilustracións de Xosé Cobas. En A noite das filantes, Xabier Puente DoCampo, un dos nosos autores máis recoñecidos dentro e fóra de Galicia, fálanos dunha clara noite de agosto na que unha filante cruza o ceo diante dos ollos asombrados duns cativos que terán nada menos e nada máis que atopala. ¿Onde caería?

LAlícia sempre ha sentit curiositat per en Pumariño, un home estrany a qui tots consideren un ximple i que no fa altra cosa que furgar les parets de les cases. Quan ella i els seus amics satreveixen a coneixer-lo millor, descobreixen que guarda un secret sorprenent que els fara viatjar a un mon que ningu no havia visitat abans, i al qual tan sols es pot arribar travessant els quadres.

En Nicolau s'avorreix a l'escola; en canvi, s'ho passa d'allò més bé quan visita el seu oncle Deli, que és rellotger i viu en un vell vagó de tren. Un dia, a la caixa d'un rellotg