ANA Mª FERNANDEZ

Héctor teme que este verán sexa aburridísimo. Ten que pasalo nunha vila de Galicia e, ademais, estudiar moito. Sen embargo, alí verase envolto nun misterio

¿Quen no coñece aínda o conto do soldadiño de chumbo ou da Carapuchiña vernella? En A casa de había unha vez, Ana María Fernández e o ilustrador Enjamio convídannos a realizar unha viaxe ó eterno mundo dos contos a traves duns poemas nos que se entrecruzan dragons e leons, trasniños, raiñas e princesas, fadas encantadas e ras enmeigadas: O soldadiño de chumbo doelle o pe de correr de guerra en guerra o coxilipe. A princesiña do tupe esta co seu zapato de tacon tomando un canape coas damas no salon. No bosque encantando dos tres regatiños bailaban a polca os sete ananiños. A rata do lindo bigote, meteu os fociños no fondo do pote. O xastre, que era valente, enfadouse de repente e matou dunha patada sete moscas descaradas.Vinteoito poemas que piden ser recitados en voz alta para descubri-la musica dos contos de sempre, que ningun neno nin ningunha nena quereran deixar de escoitar.

Ó longo dos trinta e seis poemas que constitúen o libro, a autora vai describindo asuntos relacionados coa natureza (a lúa, a nube, o rio...) e de lugares emocionalmente próximos, De xeito salientable, falanos do mar, das suas cores, das ondas de verde e azul.As estructuras empregadas son sinxelas, con predominio dos octosilabos rimados, que enlazan directamente coas mais empregadas na nosa tradicion oral popular. Sobre todo, destacan pola sua riqueza de imaxes e o seu exquisito dominio da linguaxe poetica.

Marilinda chegou un día ao colexio dos nenos tristes. Entre a súa equipaxe encontrábase a sorpresa que lles devolvería a voz e a gana de sorrir. Unha bonita historia de ilusión, compañeirismo e moitos soños que conseguen facerse realidade.