Antón Lopo

Biografía do autor homenaxeado nas Letras Galegas 2010 Uxío Novoneyra está xa gravemente enfermo e rememora a súa vida, desde O Courel da II República ás rúas de Zúric onde viu, a primeiros da década de 1990, os rapaces anestesiarse con heroina. Xorden asi unhas memorias concibidas con aparencia de autobiografia, nas que a figura totemica de Novoneyra o inunda todo. En A distancia do lobo, Anton Lopo utiliza a obra do poeta, as suas entrevistas e os seus discursos para reconstruir a traxectoria vital dun escritor que mantivo a liberdade como principio irrenunciable. A partir dese material, e mediante unha serie de entrevistas con Elba Rey -viuva de Novoneyra- e con amigos e persoas que o trataron en vida, trenzase unha peripecia que se inicia cos estertores da vida e conclue na infancia. A represion da ditadura, o principio de liberacion dos pobos, a bohemia, o refuxio das tertulias ou as dificultades de forxar un ambito cultural propio nos comezos da autonomia en Galicia, son algunhas das estacions dun percorrido que fai escintilar a practica totalidade da poliedrica persoalidade dun home que converteu a poesia nunha forma de comportamento.

Os homes só contan até tres, o drama de Antón Lopo gañador do premio Álvaro Cunqueiro para textos teatrais 2004, conta a historia de dúas irmás que viven xuntas, Luísa, autora e directora teatral de éxito, e Helena, encargada do arranxo da casa e escritora anónima de textos. A aparente harmonía da súa convivencia, apenas interrompida por Evaristo, o seu veciño gardaxurado, ráchase cando aparece nas súas vidas Nico, un malabarista e actor, novo, fermoso e intelixente, do que axiña se enamora Luisa, quen, sen consultar coa súa irmá, o convidará a compartir vida e apartamento. Mais, a empatía entre Helena e Nico non tarda en aparecer, e a ausencia de Luísa durante un par de semanas fai que o achegamento entre eles dous se produza. Helena estará disposta a traizoar a súa irmá para emprender unha aventura lonxe da rutina que a protexe? Os homes só contan ate tres, peza dividida en 28 escenas, foi estreada o 2 de decembro de 2005 pola compañía “A Factoría Teatro”.

Ganga, a última achega narrativa de Antón Lopo, ten un dono e señor que é o propio Ganga, un protagonista ácrata e excesivo que conduce ao lector a unha aventura sen retorno. Ganga, un gordecho psicotropicomano de cento vinte quilos, enleado nunha trama de narcotraficantes e comunidades secretas de intelixencia que procuran a felicidade perpetua, emprende unha viaxe na procura do amor e da morte que o levara dende a sua Compostela, ao Hio, a Barcelona, a Compostela, de novo, e logo a India. Ganga viaxa para deixar atras o seu pasado, buscando sempre o amor e o coñecemento da verdade, que se agacha tralas mascaras dos seus seres mais proximos.Ganga e unha novela nomade, a que so se lle recoñecen ancoraxes xeograficas, porque a sua trama trepidante conduce a unha festa de xeneros, a unha itinerancia de rexistros por vieiros fragmentarios e paralelos. En Ganga todo e multiple, aberto e posible, e por iso os traficantes de eternidade ou as comunidades secretas de intelixencia poden convivir no seu celme fantastico, con estructuras literarias propias do melodrama, da ciencia ficcion, do xenero fantastico ou da road movie.Novela de personaxe, -a suor de Ganga, o seu peso formidable, as suas alucinacions cheas de sentido enchoupan todo o volume-, Ganga ergue unha caste de estoicismo sereno que, nun constante cuestionamento da sua identidade, permitelle ao narrador ofertar un galano de poetica neutralidade. O autor amosa o mundo como o ve, sen impoñer xuizos morais, rexeitando dogmas e imposicions, convencido de que a unica forma de aprehender o mundo e non interferindo no que narra. En Ganga, onde aparece un amplo ronsel de personaxes secundarios, responsables en ocasions das teses e reflexions sobre o amor, o sexo ou a propiedade, fluen tamen as claves dunha mitoloxia contemporanea que Anton Lopo dispuxo nunha sorte de ironica espiral, un combate de mundos paralelos que non revelara as suas razons e o seu sentido ata practicamente a fin do texto.

Antón Lopo sitúa a súa novela no seculo XXII, nunha Galicia republicana na que o goberno perdeu o control sobre todo o territorio agás a capital, Compostela. A cidade e centro dunha puxante economía que se contrapon a misera Alemparte, un deserto salvaxe sen regulamento democratico. Nunha residencia de Compostela para cientificos con problemas piscoloxicos, esta ingresada Elba Macara, unha paciente con crises de amnesia que cre prever o destino mediante calculos matematicos. Cando menos o agarda, Macara consegue fuxir para refuxiarse na Alemparte, un ermo salvaxe onde ten base o grupo resistente Alogon. Cunha enorme forza creadora, utilizando unha linguaxe que evoca as imaxes do cinema de ciencia ficcion, Lopo vai introducir os lectores e as lectoras en paisaxes imprevisibles, inzadas de mutantes, salteadores e traficantes de alcaloides. En Obediencia, a intriga desenvolvese freneticamente en torno a unha obsesion: descubrir a posicion de Lef, un numero natural perdido na memoria dos tempos... A loita polo poder e polo control da mente tampouco queda fora desta singular e apaixonante novela de aventuras na que os protagonistas viaxan por unha Galicia sorprendente.

Letras galegas 2005 .

Arturo Baltar está considerado un dos escultores clave so século XX en Galicia. Este libro non só desvela alguns dos segredos que o escultor agachaba nas fisgoas da sua vida senón que ofrece unha vision insolita do seu traballo, unha das aventuras mais extraordinarias das ultimas decadas na arte galega

"Corpo" é unha obra onde poesía, amor, sexo e morte conflúen na noda dunha escrita limpa e impactante.«"Corpo" é unha obra onde poesía, amor, sexo e morte conflúen na noda dunha escrita limpa e impac

A biografía que presentamos e un achegamento a Pereiro a traves das persoas que máis íntima relación mantiveron con el, pero tamen coas voces que se enfrontaron á análise da súa poesía ou que, dalgún xeito, o reivindicaron. O resultado e un libro con multiples puntos de vista onde se profundiza na figura e na obra dun dos escritores que mellor representa a individualidade en procura de sentido na sociedade contemporanea.

PREMIO NARRATIVA BREVE REPSOL 2018 É unha novela sobre as relacións familiares e o amor, pero tamén sobre a aprendizaxe de vivir, a identidade, a liberdade e o pracer. A obra comeza cando o protagoni

Está la luz. Donde la luz proyecte su camino recto todo sonido aguarda. Está el descenso súbito. La máscara y su silencio oscuro. Están las voces comunales y el sujeto que traza un círculo alrededor, una esfera, un lenguaje que lo contenga. El sujeto y la luz que en su boca nace. Las cuerdas tensas dibujan un cuadrilatero que se deshace como duna observandonos. Es para el combate con quien camina y viene, aturdido tras el asalto que se llevo su sombra o sus palabras. Voluntad y entrega, querencia y azar de quien confundio designios, de quien vuelve y habla, sujeto a su voz o a la del otro. El texto percutivo de Anton Lopo consigue experimentar la crisis y la revelacion por medio del fascinio. Es poesia haptica, hecha con el poder de las voces y con los interrogantes del exilio, de la precariedad, de la vulnerabilidad, de la pasion que se asoma para golpearnos. (Cecilia Carballido)