--Hi bai matxista zikina! Egia da, matxista halakoa! Ez duzu kolpe zorririk ere jotzen! Lotsagarria da, matxista atzerakoia! Horixe zara zu! ?esan zuen amak. --Ama zuzen ari da! Ez duzu kolperik egiten etxean! Beti telebistaren aurrean zurrungaka! Guk, berriz, eskolatik edo lanetik itzuli eta bazkaria prestatu behar izaten dugu, etxea garbitu, erosketak egin, arropa garbitu... Bixintxok odola bor-bor sentitu zuen zainetan. Matxista? Bera? Pertsona moderno eta liberala zelakoan zegoen Bixintxo. Giza-eskubideen alde beti eta! --Ez naizela matxista frogatuko dizuet. Hemendik atzera neuk egingo ditut etxeko lan denak! Esaldia bukatu orduko damutu zitzaion Bixintxori. Baina, beranduegi. Bixintxorenak egin zuen! --Garbitu komuna, garbitu zorua, prestatu bazkaria, garbigailua jarri, arropa eskegi... Ileapaindegira noa! -esan zuen amak, eta gabardina jantzita irten zen, ateari danbatekoa emanda. --Eta ez ahaztu, gero! Kotoiak ez du gezurrik esaten! -esan zuen arrebak. Miel Anjel Elustondoren itzulpena. Antton Duesoren marrazkiak.
Gandor gorriko Punki oilartuarekin, ohiko haur-gazte literaturatik at, ikasleei benetan interesgarri zaizkien gaietan murgilduko gara. Antton Dueso AlarcónPasai Donibanen jaio zen 1962an. Marrazkilaria, diseinatzailea eta idazlea da besteak beste.Hogei liburu ditu bai haurrentzat, Hildako baten txangoa bai gazteentzat, Mundua ez da, eta ez da ere ez!, Hi bai matxista zikiña!, Bozateko egunkaria etaArrautza egosiaren eguna.
Gandor gorriko Punki oilartuarekin, ohiko haur-gazte literaturatik at, ikasleei benetan interesgarri zaizkien gaietan murgilduko gara.Antón DuesoPasai Donibanen jaio zen 1962an. Marrazkilaria, diseinatzailea eta idazlea da besteak beste.Hogei liburu ditu bai haurrentzat, Hildako baten txangoa bai gazteentzat, Mundua ez da, eta ez da ere ez!, Hi bai matxista zikiña!, Bozateko egunkaria, Arrautza egosiaren eguna eta Fermintxok ez du gezurrik esaten.
Baleriano Larrabide nekaturik zegoen, hainbeste denbora zeraman hilik! Urteak eta urteak ziren hil zenetik eta, egia esan, orduak, egunak, hilabeteak eta urteak mantso eta makal zihoazen. Ez zegoen hildakoren bakea urratzen zuen ezer... Horregaitik, azaroaren lehen hartan -arimen eguna-, Balerianok bizidunen artera irtetea erabaki zuen, hildakoek gau hartan 24 orduko baimena zutela probetxatuz. Balerianok hilobi zaharra ostiko batez zulatu, harlauza baztertu eta hilerritik kanpora irten zen...
—Gezurrak, gezurrak, gezurrak! Ikasgelan gezurretan, etxean gezurretan, nonahi eta beti gezurretan! -dio aitak. —Zuk ez al dakizu gezur esatea oso gauza itsusia dela? -dio amak- , ez dago gezurteroa baino txarragorik! —Gezurrik ez duzula berriz esango agintzen al diguzu? —Agintzen dizuet. Inoiz ez dut berriz gezurrik esango! Zartaginetik ihes egin duen oilaskoa bezala sentitzen da mutikoa.
Astero bezala, aitona-amonen etxera noa gurasoekin batera. Batek jakin gure amonak zer prestatu duen jateko, baina badakit, ziur, zer izango dugun mahai gainean hutsik egin gabe: arrautza egosiak, york urdaiazpikoa eta mahonesa. Lau urte nituela, horiek gustatzen zitzaizkidala konturatu ziren eta, harrezkero, igandero-igandero, hutsik batere egin gabe, ez da pasako iganderik arrautza egosi horietatik pare bat jan gabe. Askotan, batere gogorik gabe jaten ditut, baina aitona-amonek ilusio handia dute eta nik ez dut haien poza zapuztu nahi. Orain bederatzi urte ditut eta kontuak atera ere egin dut: nik uste, orain arteko urte denetan, hirurehun bat arrautza baino gehiago jango nituela famili-bazkari horietan. A zer lanak oilo gajoak! Honenbestez, igandea, nik, "Arrautza egosiaren eguna" izendatua dut aspaldi.
dazle gazte bat dugu istorio honetako protagonista. Baztan aldera doa, pozik, eta bertan herri dotoreak, paisaia zoragarriak eta jende erakargarria ezagutuko ditu. Kontxesi ederraz maiteminduko da. Haren familia ere ezagutuko du. Apurka-apurka, baina, amets polita amesgaizto bihurtuz joango da. Paradisutik infernura aldatuko dira egoerak. Berak imajinatzen zuen Baztan hura ez da honako Baztan hau bezalakoa. Jendea ere beldurgarria da eta, bat-batean, herritar guztiak protagonistaren kontra jarri direla dirudi. Maitasunetik gorrotora bide laburra dagoela ikusiko da liburu honetan eta, horrekin batera, tokiak idealizatzeak ez duela ezertarako balio ere azalduko digute.El protagonista de esta historia es un joven escritor que viaja al Batzan, donde, además de pueblos de indiscutible belleza y maravillosos paisajes, conoce gente encantadora. Sin embargo, lo que en un principio parece un bonito sueño, se convierte, poco a poco, en una pesadilla. Su vida en este lugar pasa de ser paradisíaca a ser infernal y sus habitantes y vecinos, ahora en su contra, le resultan aterradores. Un relato en el que se pone de manifiesto que el camino entre el amor y el odio es corto, y que resulta peligroso idealizar personas y lugares.
Liburu honetan bi ipuin dituzu:Marimukik ez du maskotarik. Marimuki da gelan maskotarik ez duen bakarra. Animaliak saltzen dituzten denda batera doa etaMarimukik ezin du lorik egin. Marimukik, loak ezin harturik dagoenez, bere buruari ipuina kontatzea erabaki du
Uda hartan ez zegoen hondartzarik ez igerilekurik Nikolasentzat. Ez jairik, ez lagunik. Urtean zehar bere gurasoen arteko harremana zailduz joan zen eta iraila etorri zain egon beste erremediorik ez segoen, epaileak bien banaketa erabakitzeko. Nikolasek ezin zuen pentsatu udazkenaz gero ez zireal hiru izango telebistaren aurrean, ez zirela hiru plater izango mahaian... hobe esan, ez zuen pentsatu ere egin nahi. Uda hartan, Nikolas aitonaren baserrian zegoen asper-asper eginda baina egun batean, ganbara igo zen eta han hitz egiten zuen komunontzi bat topatu zuen, Roke izeneko komuna.
