En la vida hay que tener mucha paciencia para todo. Y eso nos muestra Don Luis todos los días, mientras riega su semilla y espera que germine. Pero en la vida también hay que sa
A eterna pregunta que todos nos facemos nos
primeiros anos da infancia, sobre a onde van aspersoas cando morren, é o tema central deste
álbum. Pero esta obra é especial, non só polaternura que transm
« Digues, avi, on és l’àvia?
Això, menut…Hi ha qui diu que és sota terra, amb els cucs…Ximpleries! Amb la
por que li feien aquestes bestioles! D’altres pensen que és allà dalt. Que vola entre
els núv
Christian Voltz desarrolla en esta obra los conceptos de construcción y deconstrucción. A partir de una estructura repetitiva que se apoya en frases sencillas y recursos visuales asequibles a los primeros lectores, presenta una divertida historia con la que enseña a ver mas alla de lo aparente. Porque, ¿que se esconde tras un monton de objetos sin valor? Aparentemente, nada... Sin embargo, si observamos bien, intuimos que poco a poco, segun como se coloquen esos elementos, surge mas de un personaje. Uno por uno, los objetos se ordenan para formar la cabeza, el cabello, el cuerpo... Pero, ¡atencion! Basta un simple traspie para volver al comienzo de la historia...
Onde está? Estará debaixo da pedra? Nada! Onde está? Estará detrás do puñado de pelos? Non! Onde está? Estará agachado entre os arames? Christian Voltz desenvolve nesta obra os conceptos de construcción e deconstrucción. A partir dunha estrutura repetitiva que se apoia en frases sinxelas e recursos visuais asequibles aos primeiros lectores, presenta unha divertida historia coa que ensina a ver máis aló do aparente.
Jeux de doigts, sauteuses, chansons à gestes, rondes, promenades : ce répertoire varié, traditionnel aussi bien que contemporain (Pierre Chêne, Chantal Grimm, Pierre Lozère, Steve Waring...), convoque moult scènes du vécu et de l'imaginaire enfantins. Tout le corps est investi et mis en musique de... Lire la suite
"Che disastro! Ho invitato Bianca per la merenda... Ed e da piu di un?ora che cerco di prepararle una torta deliziosa, ma NIENTE va per il verso giusto! Impasto cremoso! Non ha alcun senso questa ricetta!." Preparare Una merenda deliziosa non e semplice come potrebbe sembrare, nemmeno leggendo la ricetta sul libro di cucina o sullo smartphone. Lo sa bene il povero Alfonso, disperato perche il tempo passa e lui non riesce a combinare nulla di buono davanti ai fornelli. Il suo dolce ha proprio un brutto aspetto e solo l?aiuto degli amici puo cambiare la situazione. Ma e davvero cosi?
De mañá, ben cedo, o señor Luís cavou un burato enorme na terra. Neste burato enorme o señor Luís deixou caer un granciño cheo de promesas. Despois, o señor Luís volveu tapar o enorme burato e saltou enriba del con todas as suas forzas para pisar a terra. Despois, o señor Luis regou ben a terra coa sua regadeira. O protagonista deste relato sementa algo na terra. Agarda un dia tras outro, baixo a expectante mirada dun paxaro, co desexo de ver crecer a flor que naceria dun granciño. Ainda nada?, preguntabase cada maña, ao ver que da semente non daba agromado ningunha pranta, ata que un bo dia...
Erguerse da cama, vestirse, almorzar, ir ao traballo? Así todos os días, sempre igual. Pero certo día unha sorpresa agarda a Leoncio na oficina. E o humor de Leoncio experimentará unha gran melloría. Destaca a sua orixinal aposta estetica
Istorio entretenigarri honen protagonistak zulo bat egin du lurrean, bertan hazi bat utzi du eta egunero joaten datxori baten begiradapeanhazitik sortu beharko lukeen lorea hazten ikusteko asmoz. "Beti bezala, ezer ez?", egiten du bere baitan Luis jaunak, ezer ez dela ernetzen ikusita. Harik eta egun batean..."Beti bezala, ezer ez?" oso erraz ulertzen den testu bat da, hausnarketara bultzatzen duen mezu eder batekin: pazientzia eta iraunkortasuna zeinen probetxuzkoa den munduan gure lekua aurkitzeko. Hazi baten ernetze eta landarearen hazte prozesuaren bitartez Christian Voltzekumore eta samurtasun ukitu batekineguneroko bizitzaren eta frustrazioen metafora bat osatzen du.Irudi originalak gai birziklatuz eginak dira, papera eta alanbrea adibidez, eta osagai plano eta erliebezkoak konbinatzen dituzte, jolas tipografikoak ahaztu gabe. Ulerterrazak baina ez sinpleak, oso erakargarri, iradokigarri eta adierazkor egiten zaizkio irakurleari.
Eta bat-batean, danba! A zer ustekabea, behia jeztera zihoan emakumearenbaina ez da izanez behia, ez astoa, ez txerria, ez txakurra, ez katua, ez txita, ez eltxoainork ez da gertatutakoaren erruduna. Orduan, norktriskantzaren errua?Istorio aldrebes eta entretenigarri honek egitura kateatua eta biribila du, eta ez du falta umorerik. Erruari buruzko hausnarketa ironikoa proposatzen du. Pertsonaia eromenezkoen sail baten bidez, Christian Voltzek, bete-betean sartzen gaitu bere-berezkoa duen imaginarioan. Ehuna, txapa, zura eta zenbait material birziklatu erabiltzen diren collagea du teknika.Egileak tipografia ere erabiltzen du zenbait hitzen soinua nabarmentzeko. Testuaren banaketa poetikoak ere argi uzten du osagai kateatu eta errepikapenak pilatzen direla, hitz-errenkadetan ohi den bezala.
"Oh! Que desatre! Invitei a dona Branca a merendar? Dende hai unha hora, estou intentando facer un pastel? Pero non hai xeito nin dereito! Está a quedar como un puré! E iso que fixen a receita paso a paso?" Facer Un rico pastel non e tan doado como parece, nin como explican os libros tradicionais de receitas, nin os dispositivos mobiles actuais. E se non, que llo digan ao pobre Don Anton, desesperado ante a chegada inminente da sua invitada. O doce que esta preparando ten moi mala pinta, pero menos mal que uns simpaticos amigos veñen na sua axuda... Ou non!
De mañá, ben cedo, o señor Luís cavou un burato enorme na terra. Neste burato enorme o señor Luís deixou caer un granciño cheo de promesas. Despois, o señor Luís volveu tapar o enorme burato e saltou enriba del con todas as sºas forzas para pisar a terra. Despois, o señor Luis regou ben a terra coa sºa regadeira. O protagonista deste relato sementa algo na terra. Agarda un dia tras outro, baixo a expectante mirada dun paxaro, co desexo de ver crecer a flor que naceria dun granciño. Ainda nada?, preguntabase cada maña, ao ver que da semente non daba agromado ningunha pranta, ata que un bo dia...
