Daniel Salgado

Adentrarse en las raíces del entorno social y en las entrañas del propio cuerpo y comprobar la correlación entre el frío que nos rodea, que nos tensa los párpados, y el dolor de la imposibilidad, del

Dos tempos sombrizos é un libro de poemas sobre o medo. Sobre un medo ás veces concreto e ás veces difuso. Sobre un medo histórico. Dos tempos sombrizos está escrito nunha lingua desprezada. Nunha lingua acosada. Nunha lingua de vencidos. E testemuño dunha derrota inmensa. Estes poemas queren, ao cabo, construir un refuxio contra a barbarie. Contra o cinismo como etica xeral da epoca.Dos tempos sombrizos é un libro de poemas sobre o medo. Sobre un medo ás veces concreto e ás veces difuso. Sobre un medo histórico. Dos tempos sombrizos está escrito nunha lingua desprezada. Nunha lingua acosada. Nunha lingua de vencidos. E testemuño dunha derrota inmensa. Estes poemas queren, ao cabo, construir un refuxio contra a barbarie. Contra o cinismo como etica xeral da epoca.

Daniel SalgadoA nova colección de poesía Edoy Leliadoura que presenta Sotelo Blanco Edicións, con deseño de Andrés Meixide, quere ser, como o seu nome indica, herdeira e continuación do labor realizado pola histórica e dalgunha maneira xa mítica colección Leliadoura, na que se publicaron algúns dos libros máis importantes da poesía galega dos anos 1980, e que foi, tamén, testemuño e actor do renacer poético da Galiza daqueles anos. Conscientes do importante herdo recibido, Edoy Leliadoura aspira a ser o reflexo das diversas constelacións poéticas que atravesan e iluminan a poesía galega actual. Constelacións que están representadas nos primeiros volumes que hoxe presentamos da colección, ao tempo que non renuncia a pór en galego importantes voces da poesía universal. Hoxe, cando a poesía necesita máis lectores que defensores. Hoxe, como di John Berger, a poesía fala máis directamente á ferida que á prosa, esta nova colección quere gañar novos lectores para a poesía e ao tempo enorgullecerse de que os poetas publicados falasen directamente a esa ferida, máis profunda cada día, e de non ser indigna da súa antecesora.

Esta antología bilingüe es el primer libro de Daniel Salgado traducido al castellano y la primera recopilación de la obra de uno de los poetas jóvenes más significativos de la poesía gallega actual. Adentrarse en las raíces del entorno y en las entrañas del cuerpo y comprobar la correlación entre el frío que nos rodea, que nos tensa los párpados, y el dolor de la imposibilidad, del deseo, de la urgencia de la transformación.

Éxodo coma axuste de contas: cos nosos tempos e co noso xeito de vivilos. Un lugar para entrar e saír, que descoñece lindes, que invoca xenealoxías, que vira materia e logo eslúe e logo vira outra vez materia. Éxodo como poema das xunturas, como traballo de fendas: as liñas de fuga. En Éxodo o individuo abala, arreponse, recibe, pescuda, deserta. As circunstancias históricas e os libros de poemas, a forma física e o goberno das cousas. Non se sabe que anaco do poema é Éxodo, non se sabe onde vai parar, non se sabe do rabudo que é. Éxodo ou lingua, Éxodo ou barbarie.

«Os paxaros e outros poemas» é unha indagación e un dó, unha elexía e un axuste de contas, un pasmo e unha luz ferida. A escrita detense na materia.«Os paxaros e outros poemas» é unha indagación e un