EULOXIO R. RUIBAL

O guión de cinema Namberguan, que se asenta en alicerces de fasquía mítica, aínda que dotados de persoal tratamento e contemporánea degradación, introdúcenos cun nesgo cómico no noso incipiente e desleigado mundo das finanzas. Ironia, humor, satira e parodia emanan do xogo dialectico entre realidade e apariencia. Mascaras e disfraces, equivocos e bromas, enredos e peripecias, fan choutar os resortes do fenomeno comico, e propician a posibilidade de vernos (e recoñecernos) a nos mesmos. Un considerabel dialogo intertextual, quer parodico, quer analoxico, inza o guion. E iso talvez o insira na rica e longa tradicion da comedia, ainda que, obviamente, sen refugar o noso herdo artistico e cultural.Ademais dos diversos temas ou subtemas que conforman ou reforzan a cerna textual (erotismo, cobiza, abuso de poder, identidade, engano, corrupcion...), xorde con forza a alienacion causada polo neoliberalismo capitalista (galaico?). O ser humano como mercadoria: velai o que no fondo se aborda no texto por medio da comicidade. Algo moi vello, sen dubida, pero argallado arestora, e co publico de noso como principal destinatario.

Sesentona e todo, aínda está de bo peteiro, que atrae ó seu paso ben máis olladas que moitas mozas no mellor da súa vida. É raro o día de raiola que non se vexa por aí, polas nosas rúas, as máis das veces soa; _anque tamen algunha que outra coa filla mais nova, e case nunca co home, cirurxian de prestixio, como sabes. Eu atopome con ela con relativa frecuencia no paseo do mediodia. A verdade e que da o xenio do mundo ver arrandear a sua figura bringuela enriba do ritmico taconeo; por iso as veces prefiro darlle gozo a meniña antes que palique a ela e so a saudo de pasada o cruzarmonos, anque, iso si, tan atentamente como merece (tamen, recoñezoo, tan godalleiro como me sae de dentro, que un non ten que lle facer se e de natural espontaneo).

Os Libros do Centro Dramático Galego

A traxectoria dramática de Euloxio R. Ruibal (Ordes, 1945) é hoxe en día unha das máís consolidadas e recoñecidas no panorama teatral galego, pois desde que en 1973 gañou a primeira edición do Premio Abrente coa obra Zardigot, a súa produción teatral amosa os camiños seguidos polo teatro galego neste seu último proceso de reconstrución. Recollemos neste volume vinte pezas breves de Euloxio R. Ruibal, organizadas por orde cronolóxica segundo a data da súa primeira publicación, pois, agás a penúltima das obras aquí compiladas, Ondiñas do mar salgada, escrita ad hoc para esta publicación e inspirada na catástrofe do petroleiro Prestige, as pezas foron publicadas en diversos espazos, non sempre de fácil acceso.