Neste libro recóllese a toponimia galega, antiga e actual, de orixe celta, interpretándose nomes de lugar que ata o de agora permanecían inéditos e perdidos para a causa celta, verbigracia: Glandomiro, hoxe transformado en Brandomil. O autor presenta, xunto cos toponimos galegos de procedencia celta, as suas correspondencias peninsulares e europeas, documentadas noutras terras onde asi mesmo viviron os celtas; caso, con relacion ao devandito Glandomiro, dos toponimos galeses Glanofon, Glandwr e Glanmwrwg, dos escoceses Gleann e Gleann Dubh e Gleann da Locha e do breton Glenneg.Grazas aos toponimos o autor presenta, fronte ao anticeltismo de determinados ambientes academicos, claramente celtoescepticos, probas toponimicas que demostran, de acordo e en coherencia coas noticias dos autores clasicos, a presenza na antiga Gallaecia de pobos de etnia e cultura celta.
Nos nomes de lugar vive oculta a memoria do que somos. Velaquí, do A ao Z, a Toponimia de Galicia reunida nun libro que profunda na súa etimoloxía e no seu significado con amenidade e sinxeleza. Este libro descobre nos topónimos galegos a mensaxe que nos deixaron os devanceiros desde o cerne da historia. De lectura doada, mais tamén resultado dun rigoroso traballo de investigación, esta obra achega aos lectores os milleiros e milleiros de nomes que definen unha terra e unha cultura.
Habla y cultura de Os Tres Lugaris En Valverde do Fresno, As Ella y San Martín de Trebello (Cáceres) viven alrededor de cinco mil habitantes, que con los cerca de tres mil que están en la emigración, hablan habitualmente una variante del gallego antiguo llevado a estas tierras por colonos en los siglos XII y XIII.La Asociacion Cultural Alen do Val realizo este estudio sobre el habla de Os Tres Lugares hace mas de una decada, siendo publicado en 2005, y ahora traducida al castellano por el valor sociolinguistico que representa.Gallegos en Las Alpuiarras granadinas es fruto de cuatro estancias que su autor paso en la zona, para ofrecernos un sorprendente episodio de la historia de Galicia, que hasta ahora permanecia practicamente inedito. Se trata de lo que Fernando Cabeza llama "nuestra primera emigracion dirigida"; exodo dramatico que tuvieron que hacer miles de gallegos para repoblar Las Alpujarras, despues de la conclusion de la Reconquista.