Francisco X. Fernandez Naval

Marcos sente a necesidade de coñecer e contar unha parte esquecida do seu pasado familiar cando descobre varias fotografías e un feixe de cartas escritas por un voluntario da División Azul, enviadas desde a fronte rusa en 1941, e atopadas no interior dunha caixa de marmelo. Coa axuda da sua nai, o escritor inicia un proceso de investigacion e de recuperacion da memoria que o leva desde A Habana da emigracion galega ata a fronte do rio Volchov e o cerco de Leningrado, atravesando a Europa sacudida pola II Guerra Mundial.Catro voces van debullando un conxunto de historias entretecidas, que son protagonizadas por unha galeria de personaxes entre os que destacan Alfredo, o autor das cartas; a sua nai Maria Luisa; os membros do peloton do que el forma parte; cidadans rusos atrapados pola crueldade da guerra; nenos, exiliados republicanos; xudeus e soldados alemans que son testemuñas da viaxe da Division cara a fronte do leste. Coa ribeira do Miño como centro e un mundo convulso como escenario, Fernandez Naval construe en A noite branca unha narracion emocionante, intensa, que lle permite recobrar personaxes e xeografias da sua primeira novela O bosque das antas (Premio Xerais 1988). A noite branca e unha novela de gran calado, de lectura seductora e decisiva na traxectoria literaria de Fernandez Naval.Marcos sente a necesidade de coñecer e contar unha parte esquecida do seu pasado familiar cando descobre varias fotografías e un feixe de cartas escritas por un voluntario da División Azul, enviadas desde a fronte rusa en 1941, e atopadas no interior dunha caixa de marmelo. Coa axuda da sua nai, o escritor inicia un proceso de investigacion e de recuperacion da memoria que o leva desde A Habana da emigracion galega ata a fronte do rio Volchov e o cerco de Leningrado, atravesando a Europa sacudida pola II Guerra Mundial.Catro voces van debullando un conxunto de historias entretecidas, que son protagonizadas por unha galeria de personaxes entre os que destacan Alfredo, o autor das cartas; a sua nai Maria Luisa; os membros do peloton do que el forma parte; cidadans rusos atrapados pola crueldade da guerra; nenos, exiliados republicanos; xudeus e soldados alemans que son testemuñas da viaxe da Division cara a fronte do leste. Coa ribeira do Miño como centro e un mundo convulso como escenario, Fernandez Naval construe en A noite branca unha narracion emocionante, intensa, que lle permite recobrar personaxes e xeografias da sua primeira novela O bosque das antas (Premio Xerais 1988). A noite branca e unha novela de gran calado, de lectura seductora e decisiva na traxectoria literaria de Fernandez Naval.

ADN, a axencia de detectives na que traballa Suso Espada, recibe o encargo de investigar un suposto caso de 'mal de ollo'. Nesas anda cando recibe un misterioso correo electrónico do seu curmán Francisco, que vive en Mexico, no que lle pide axuda. Con autorizacion do seu xefe e sen abandonar o caso no que esta a traballar, Suso desprazase a Oaxaca, a cidade onde reside a familia de Francisco. Ali descobre un mundo de delincuencia e de corrupcion que alcanza a propia policia e outros estamentos sociais da cidade, pero tamen da con persoas marabillosas que lle axudan e que lle ofrecen a sua amizade e proteccion na que e a mais trepidante e perigosa das suas aventuras.

Todas las ciudades nos hablan, cada una a su modo, porque el tiempo las ha dotado de códigos, de lenguajes, de complicidades que hacen posible una relación singular entre ellas y los seres que las habitan o que las visitan. La voz del mar, la sabiduria de la historia, el aliento del aire y de la brisa, la mirada de luz, la calidez de la memoria, la sobriedad de la tierra, la reflexiva condicion del tiempo que sucede y que a veces se detiene y nos mira, el bullicio de las gentes, la explosion de la fiesta y de la risa, esos son algunos de los rasgos que definen a esta ciudad, estos son algunos de los lenguajes con que ella trata de transmitir la emocion de saberse acogedora, receptiva, viva, de sentirse querida, pues tambien las ciudades necesitan que las quieran. Es esta una geografia urbana que se ofrece, que diligente se dispone ante la camara, ya que hay momentos en los que parece que A Coruña nacio para ser fotografiada. Este libro nos ofrece la expresion de sus variados gestos, sus multiples rostros, algunos de los corazones que en ella palpitan. Las fotografias y los textos que en el se recogen tratan de mostrar los lenguajes, los codigos que la definen y a traves de los cuales ella se relaciona con nosotros.

A vida dun funcionario gris cambia brutalmente a consecuencia da explosión dun paquete bomba que o deixa cego e paralítico. A partir desta circunstancia, Fernández Naval propón unha viaxe polas gándaras da memoria, proceso no que se mestura a recuperación do pasado para seguir vivindo, e mais a procura dunha frase, un aceno, unha pegada no recordo, que lle permita saber ó protagonista quen e por que decidiu atentar contra el.A novela transcorre así en vintesete capítulos, nove días nos que o protagonista vai refacendo vellas vivencias e sensacións -o amor imposible cunha compañeira de traballo, o ambiente malsán na oficina, a infancia nunca esquecida-, e ó tempo modificando o seu xeito de pensar e a súa percepción da realidade. Unha única paisaxe, a da habitación que xa non pode ver, salferida das outras moitas paisaxes que aínda lembra, o quentor do sol, as infusións da monxa que o deita, os ruídos que lle chegan do exterior e do propio edificio no que habita, constitúen a totalidade de estímulos que percibe; e logo está o medo, representado na constancia dunha chamada anónima que conturba a casa cada madrugada. A voz do protagonista e a do narrador mestúranse con frecuencia ó longo dos capítulos. O monólogo interior, só ás veces interrompido por breves e intencionados diálogos, é a base do discurso.Tempo de crepúsculo, título dunha vella canción dos Platers vencellada ó pasado do protagonista, pretende principalmente contar unha historia e ó tempo conectar co que de esencial e orixinario ten a novela, o EU, o individuo como eixo e fin da narración. Hai unha certa homenaxe á Ventana indiscreta de Alfred Hitchcock, só que aquí afiestra non se abre ó exterior, mira para adentro, ó cerne mesmo do protagonista, ó lugar de onde provén a fortaleza que nos salva e a debilidade que nos vence.

No corazón da fraga dormen os soños dos animais e os dos seres invisibles que, cansos de vagar, veñen descansar a esta fraga.Debes estar atento e probar os teus dotes de observación se queres coñecer os seres fantasticos que se ocultan nas laminas, agardando que ti os descubras.Para che facer mais doada a busca, o final do libro presentamosche alguns destes seres, que xogan connosco a se camuflar entre as arbores, no rio, nos penedos, nas montañas, nos camiños... atopalos so depende da nosa capacidade para soñar.

"Hstorias Roubadas" forma parte da memoria colectiva. Nestes oito relatos viaxamos a través da historia e da ficción para recrear personaxes, lugares e accións que, agarimados pola pluma do autor, adquieren novo pulo. Unha obra destas caracteristicas demostra a capacidade da literatura para facer posible o imposible e real o irreal.

Esencia e sentido nos textos, remarcada pola beleza do seu contexto. Fermosos libros, en calquera dos sentidos.

Cando a vida se desfai en cinsas e o tempo anda cara atrás e o momento de enfrontarse cun mesmo, co propio pasado, coa constancia dos días e dos feitos. Así o fai o protagonista desta novela de Francisco F. Fernandez Naval (Ourense, 1956) que explora as rutas da amizade, do amor e, tamen, as da sua carencia. O autor de O bosque das antas e Sombras no labirinto, logra contaxiar unha paixon irrefreable, a da busca da identidade.

Esta historia, fruto de la memoria de un niño que creció, es la síntesis de mitos locales, lecturas infantiles, cuentos populares, recuerdos y sueños. Ella, la historia, aspira a formar parte, un día, de la rica tradicion oral de su pais de origen, Siria. Ella y las ilustraciones que la enriquecen, construyen un mundo maravilloso que nos transporta a los universos de las Mil y una noches.

De entre todas as cidades galegas é Ourense aquela que foi máis intensamente 1iteraturizada. Desde A1varez de Nóvoa, desde Herac1io Pérez Placer, desde Va1entín Lamas Carvajal, a cidade das Burgas transita a Blanco Amor, a Carlos Casares, a Martinez Oca, a Manuel Guede cun vigor e cun protagonismo sorprendentes. Agora e, con "O Bosque das Antas", F.X. Fernandez Naval que aporta a sua sensibilidade a tarefa colectiva de edificar un Ourense de letras, como outros escritores de outras terras fixeran con Paris, con Nova York, con Buenos Aires, con Leningrado. Este sera un Ourense aberto a Oira (o paraiso), ao campo, ao mundo. E ao mesmo tempo, Fernandez Naval incide nun tema recurrente e cada vez maissolicitado da nosa narrativa contemporanea: o dos sucesos posteriores a sublevacion de 1936. Ourense e fascismo ligan "O bosque das antas" con outros textos moi diversos e atravesados de reminiscencias por veces contrapostas. E e, xustamente, neste encontro de ecoares, onde a voz do novo autor se ergue con acentos propios. Dono do seu relato, Fernandez Naval non permite que os eventos se lle alporicen. Controla, domina as causas; refrea as tentacions, sempre treizoeiras, da fantasia gratuita; e señor do seu discurso. Con palabras simples e claras sabe relatar un feixe de acontecementos, e lograr que nos interesen, e que prendamos neles. Observase unha certa ascese que fai o lirismo comprimido, a nostalxia concentrada eficazmente no final da novela, as palabras todas mais duras do que estarian ordeadas en outros contextos algodonosos. Asimesmo, esta novela ten o acerto de ter moitos elementos novelescos, e sobranceando a todos a figura de Pierre Francesco, que figurara na galeria dos nosos mellores personaxes de ficcion.De entre todas as cidades galegas é Ourense aquela que foi máis intensamente 1iteraturizada. Desde A1varez de Nóvoa, desde Herac1io Pérez Placer, desde Va1entín Lamas Carvajal, a cidade das Burgas transita a Blanco Amor, a Carlos Casares, a Martinez Oca, a Manuel Guede cun vigor e cun protagonismo sorprendentes. Agora e, con "O Bosque das Antas", F.X. Fernandez Naval que aporta a sua sensibilidade a tarefa colectiva de edificar un Ourense de letras, como outros escritores de outras terras fixeran con Paris, con Nova York, con Buenos Aires, con Leningrado. Este sera un Ourense aberto a Oira (o paraiso), ao campo, ao mundo. E ao mesmo tempo, Fernandez Naval incide nun tema recurrente e cada vez maissolicitado da nosa narrativa contemporanea: o dos sucesos posteriores a sublevacion de 1936. Ourense e fascismo ligan "O bosque das antas" con outros textos moi diversos e atravesados de reminiscencias por veces contrapostas. E e, xustamente, neste encontro de ecoares, onde a voz do novo autor se ergue con acentos propios. Dono do seu relato, Fernandez Naval non permite que os eventos se lle alporicen. Controla, domina as causas; refrea as tentacions, sempre treizoeiras, da fantasia gratuita; e señor do seu discurso. Con palabras simples e claras sabe relatar un feixe de acontecementos, e lograr que nos interesen, e que prendamos neles. Observase unha certa ascese que fai o lirismo comprimido, a nostalxia concentrada eficazmente no final da novela, as palabras todas mais duras do que estarian ordeadas en outros contextos algodonosos. Asimesmo, esta novela ten o acerto de ter moitos elementos novelescos, e sobranceando a todos a figura de Pierre Francesco, que figurara na galeria dos nosos mellores personaxes de ficcion.

Dez magníficos relatos constitúen este novo libro de Francisco X. Fernández Naval, que abre con "Noite de pallabarro", a descuberta adolescente dunha realidade calada, silenciada, que alentaba e confundia un tempo sen memoria historica; e que pecha con "Para seguir bailando", un relato que amosa a condicion fantastica do cotian nun xogo de multiples caras, coma o espello de Rafael Dieste, como o reflectir dos cristais do espello. Entre medias, hai oito relatos que fixan os temas das obsesions persoais do autor: o abandono do medio rural, a inxustiza e a corrupcion, o abuso exercido sobre a muller e o seu dereito a decidir sobre a sua vida e o seu corpo, o asombroso territorio da sombra ou a reflexion sobre a violencia. Alguns conectan directamente con obras anteriores de Naval pero, en definitiva, o que amosa este libro e a dimension do ser humano que protagoniza unha existencia normal na que, as veces, interfire o fantastico ou o azaroso, e sempre, por riba de calquera outra consideracion, a certeza de que debemos seguir bailando neste xogo da vida que e, en definitiva, o mais firme valor que posuimos.Dez magníficos relatos constitúen este novo libro de Francisco X. Fernández Naval, que abre con "Noite de pallabarro", a descuberta adolescente dunha realidade calada, silenciada, que alentaba e confundia un tempo sen memoria historica; e que pecha con "Para seguir bailando", un relato que amosa a condicion fantastica do cotian nun xogo de multiples caras, coma o espello de Rafael Dieste, como o reflectir dos cristais do espello. Entre medias, hai oito relatos que fixan os temas das obsesions persoais do autor: o abandono do medio rural, a inxustiza e a corrupcion, o abuso exercido sobre a muller e o seu dereito a decidir sobre a sua vida e o seu corpo, o asombroso territorio da sombra ou a reflexion sobre a violencia. Alguns conectan directamente con obras anteriores de Naval pero, en definitiva, o que amosa este libro e a dimension do ser humano que protagoniza unha existencia normal na que, as veces, interfire o fantastico ou o azaroso, e sempre, por riba de calquera outra consideracion, a certeza de que debemos seguir bailando neste xogo da vida que e, en definitiva, o mais firme valor que posuimos.