Joxe Manuel Odriozola Lizarribar

Euskal identitatearen eta euskaltasunaren krisia Estatu modernoaren izaera nazional totalitarioak eragindako hondamendi orokorrean kokatzeko eta ulertzeko saio bat da liburu hau. Azken mendeetan Mendebaldetik mundu osora zabaldu diren egitura nazionaletako gehiengoaren ideologiak zuritu du batzuetan genozidioa eta besteetan etnozidioa izan den txikizio unibertsal hori, Estatuari darion boterearen eta indarraren monopolioari esker. Egilearen ustez, euskal izatearen krisiak eta hilzoriak ere goiko testuinguru zabal horretan bakarrik hartzen dute esnahi eta sentidu betea. Azken hamarkada hauetan euskalgintzan jardun duten euskaltzaleen pentsamendua bildu eta ideia horiek elkarren artean elkarrizketan jartzeko ahalegina egin du Odriozolak. Euskalgintza, izatez, ikuspegi askoren emaitza denez, horien guztien arteko aldeak, ñabardurak eta kontraesanak nabarmentzen ditu

Desde que ETA anunciase el cese definitivo de su actividad armada, el relato de la historia de las últimas décadas ha copado el día a día. Joxe Manuel Odriozola ha querido cartografiar ese relato historico, a sabiendas que tanto el relato como cualquier interpretacion son fruto de un punto de vista subjetivo e ideologico, por lo que cada uno de los narradores que aparece en este libro relata desde su posicion, desde su sistema de valores y su perspectiva ideologica, ya que no existe criterio sin una toma de posicion.Tal y como confiesa el propio autor: "han intentado convencernos de que la libertad nacional y la lucha armada son en cualquier condicion un oximoron. Nuestro discurso se situa en esa voluntad, en un clima donde las normas de juego las decide el adversario, y aun asi, convencidos de que merece la pena jugar, nos hemos lanzado a este resbaladizo terreno de juego".

Zer da nazionalismoa: gizatalde batek bere kideen ongizatea bermatzeko doktrina? Etnia bat ondokoen gainetik ezarri eta besteak menperatzeko ideologia? Herri batek bere iraupena ziurtatzeko tresna? Identitatea, nazioa, hizkuntza, kultura, kosmopolitismoa, abertzaletasuna, inperialismoa eta antzeko ideiak arretaz haztatu ditu egileak, horien arteko harremanak aztertuz eta balizko kontraesanei iskin egin gabe. Izan ere, munduko herrialde gutxi batzuk aberasatasun gehienaren jabe eta gainerakoak pobrezia gorrira derrigorturik daudenean, ba al du zentzurik nazionalismoak, taldeko egoismotik harago? Berdinak al dira honetan estaturik gabeko herrien nazionalismoa eta estatu baten babesa dutenena?