Manuel Veiga Taboada

Unha novela que xira ó redor dunha tráxica conxunción de vidas e acontecementos violentos Cando o narrador deste libro volve á súa cidade natal, nada é como era pero todo segue igual. O que ía ser unha excursión cunha amiga convértese nunha viaxe ó pasado do que renacen voces e personaxes, lugares e feitos e, sobre todo, un suceso que marcou a vida de todo un grupo de amigos. Intenta reconstruír algo que xamais fora descuberto nin comprendido, nunha vila que quere ser cidade e non deixa de ser unha triste parábola do declive doutros tantos sitios en Galicia.

A guerra civil e o franquismo contados para os máis pequenosQue sabes da guerra civil? E do franquismo? Son acontecementos da nosa historia recente que aínda provocan fortes polémicas pero, ao mesmo tempo, son etapas bastante descoñecidas para as novas xeracions. Coñecer o pasado axudanos a entender o presente. Este libro trata de explicar o que sucedeu de xeito ameno e obxectivo, contandonos tamen como era a sociedade e a vida diaria daquela epoca, daquel "tempo de silencio".Que sabes da guerra civil? E do franquismo? Son acontecementos da nosa historia recente que ainda provocan fortes polemicas pero, ao mesmo tempo, son etapas bastante descoñecidas para as novas xeracions. Coñecer o pasado axudanos a entender o presente. Este libro trata de explicar o que sucedeu de xeito ameno e obxectivo, contandonos tamen como era a sociedade e a vida diaria daquela epoca, daquel "tempo de silencio".

Alexandre Marrube, un galeguista exiliado en México, retorna a súa cidade natal, despois de case corenta anos de ausencia, para asistir ao enterro da súa nai. Naqueles días, o exiliado atoparase cunha comunidade despolitizada que apenas lembra nin a guerra nin os anos da fame e nin sequera posue conciencia de que vive na ditadura. Marrube enfrontarase tamen a unha familia, que apenas o recoñece (sexa a sua irma ou o seu cuñado, o maxistrado, que quedaron en Galicia sobrevivindo), e a un mozo, militante antifranquista con quen ten dificultades de empatar o seu discurso politico. Alexandre Marrube regresa a Galicia intentando atopar ou reconstruir o seu mundo perdido, ainda que coa desolacion de se decatar de que todo e inutil, imposible, pois os seus ollos chocan cunha sociedade apatica e desmemoriada, a que non entende, pero satisfeita cun precario, pero novidoso, consumismo."O exiliado e a primavera" a novela de Manuel Veiga gañadora do Premio Xerais 2004 e unha obra vigorosa, escrita con vontade de estilo e capacidade evocadora, que abre varios frontes de debate e interese para un publico amplo. A confrontacion do exiliado cunha Galicia que apenas lembra o tempo da Republica. A relacion do exiliado cos que deberian de ser os seus herdeiros, os xoves militantes antifranquistas dos sesenta e setenta, na medida que atopa que en boa medida non se recoñece neles e eles tampouco o fan nel. E por ultimo, a polemica entre o exiliado que regresa e os amigos que quedaron no interior e que viven mais ou menos satisfactoriamente nestes derradeiros anos da ditadura (a novela esta ambientada en tres meses do ano 1974): as razons de uns e outros estan expostas na novela con sinceridade e realismo, unha discusion que ainda latexa hoxe en cada familia.Alexandre Marrube, un galeguista exiliado en México, retorna a súa cidade natal, despois de case corenta anos de ausencia, para asistir ao enterro da súa nai. Naqueles días, o exiliado atoparase cunha comunidade despolitizada que apenas lembra nin a guerra nin os anos da fame e nin sequera posue conciencia de que vive na ditadura. Marrube enfrontarase tamen a unha familia, que apenas o recoñece (sexa a sua irma ou o seu cuñado, o maxistrado, que quedaron en Galicia sobrevivindo), e a un mozo, militante antifranquista con quen ten dificultades de empatar o seu discurso politico. Alexandre Marrube regresa a Galicia intentando atopar ou reconstruir o seu mundo perdido, ainda que coa desolacion de se decatar de que todo e inutil, imposible, pois os seus ollos chocan cunha sociedade apatica e desmemoriada, a que non entende, pero satisfeita cun precario, pero novidoso, consumismo."O exiliado e a primavera" a novela de Manuel Veiga gañadora do Premio Xerais 2004 e unha obra vigorosa, escrita con vontade de estilo e capacidade evocadora, que abre varios frontes de debate e interese para un publico amplo. A confrontacion do exiliado cunha Galicia que apenas lembra o tempo da Republica. A relacion do exiliado cos que deberian de ser os seus herdeiros, os xoves militantes antifranquistas dos sesenta e setenta, na medida que atopa que en boa medida non se recoñece neles e eles tampouco o fan nel. E por ultimo, a polemica entre o exiliado que regresa e os amigos que quedaron no interior e que viven mais ou menos satisfactoriamente nestes derradeiros anos da ditadura (a novela esta ambientada en tres meses do ano 1974): as razons de uns e outros estan expostas na novela con sinceridade e realismo, unha discusion que ainda latexa hoxe en cada familia.

Por que as revolucións francesa e rusa acabaron converténdose en traxedias nas que os seus protagonistas acabaron matándose entre si? Esta é a pregunta que se fai o autor nesta novela construída a medias como un ensaio a medias como unha novela de intriga. A traves dos textos, especialmente os literarios, viaxamos a eses dous momentos nos que abaneou a estabilidade do mundo para comprobar como a esperanza pola redencion da miseria e da desigualdade se foi encamiñando por estreitas corredoiras cheas de dor e de sangue.

As mellores tendas de Madrid describe os primeiros anos da crise que se iniciou en 2008, cando a escala de valores da clase media semella a piques de estourar.As mellores tendas de Madrid describe os primeiros anos da crise que se iniciou en 2008, cando a escala de valores da clase media semella a piques de estourar. A principal protagonista, Monica, e unha empregada de banca timida pero decidida. Xunto con ela, teñen un papel destacado o seu home, o avogado Alfredo Maria Pardo de Ferreira, a quen todos chaman Fredy; a secretaria deste, Vanessa (con dous eses); e o director xeral dunha caixa de aforros que pode ser liquidada en calquera momento, un home maior que admira a Clint Eastwood. Todas son persoas conservadoras, pero nalgunha delas, talvez en Monica, habita unha certa rebeldia. Manuel Veiga Taboada relatanos nesta novela a cronica dun controvertido momento historico da Galicia recente, entrecruzada en cada paragrafo polo humor e a ironia.As mellores tendas de Madrid describe os primeiros anos da crise que se iniciou en 2008, cando a escala de valores da clase media semella a piques de estourar. A principal protagonista, Monica, e unha empregada de banca timida pero decidida. Xunto con ela, teñen un papel destacado o seu home, o avogado Alfredo Maria Pardo de Ferreira, a quen todos chaman Fredy; a secretaria deste, Vanessa (con dous eses); e o director xeral dunha caixa de aforros que pode ser liquidada en calquera momento, un home maior que admira a Clint Eastwood. Todas son persoas conservadoras, pero nalgunha delas, talvez en Monica, habita unha certa rebeldia. Manuel Veiga Taboada relatanos nesta novela a cronica dun controvertido momento historico da Galicia recente, entrecruzada en cada paragrafo polo humor e a ironia.

Manuel María tiña dúas almas, unha feita de orballo e outra de cantaría. A cada unha delas dedicoulles unha parte dos seus poemas. Viviu tempos malos e custou que fose recoñecido no seu propio país. Escribiu demasiados versos porque o silencio que queria romper era tamen excesivo. As suas mellores paxinas son as que dedicou a sua casa, a sua terra mais proxima e a sua muller, Saleta. Este libro pretende ser unha interpretacion sintetica da sua vida e da sua obra, se e que e posibel facer tal cousa.Manuel María tiña dúas almas, unha feita de orballo e outra de cantaría. A cada unha delas dedicoulles unha parte dos seus poemas. Viviu tempos malos e custou que fose recoñecido no seu propio país. Escribiu demasiados versos porque o silencio que queria romper era tamen excesivo. As suas mellores paxinas son as que dedicou a sua casa, a sua terra mais proxima e a sua muller, Saleta. Este libro pretende ser unha interpretacion sintetica da sua vida e da sua obra, se e que e posibel facer tal cousa.

Este libro retrata a Manuel María, o home que aspiraba a coñecer a todos os galegos, un a un. Trátase dun relato engaiolante da súa vida cotiá, acompañado sempre da súa dona, Saleta Goi, mais tamén é un fermoso percorrido polas suas actividades como procurador, libreiro, editor, xornalista... Camiñante polos vieiros da terra e autor teatral, Manuel Maria (o primeiro mozo que publicou unha obra en galego despois da Guerra Civil) foi, sobre todo, un poeta que saloucaba cando via unha estrela. O volume completase cunha cronoloxia da vida e obra, ademais dunha antoloxia de poemas, Ferrados de corazon, do autor homenaxeado no Dia das Letras Galegas 2016.Este libro retrata a Manuel María, o home que aspiraba a coñecer a todos os galegos, un a un. Trátase dun relato engaiolante da súa vida cotiá, acompañado sempre da súa dona, Saleta Goi, mais tamén é un fermoso percorrido polas suas actividades como procurador, libreiro, editor, xornalista... Camiñante polos vieiros da terra e autor teatral, Manuel Maria (o primeiro mozo que publicou unha obra en galego despois da Guerra Civil) foi, sobre todo, un poeta que saloucaba cando via unha estrela. O volume completase cunha cronoloxia da vida e obra, ademais dunha antoloxia de poemas, Ferrados de corazon, do autor homenaxeado no Dia das Letras Galegas 2016.

A historia comeza nunha montaña sagrada da fronteira, seguindo o rastro dun vello castelo, do que non queda memoria. E remata cando o protagonista decide vivir, durante algunhas semanas, nun edificio singular que e tamen hospedaria. Pouco a pouco, vai coñecendo o pasado da familia, un universo de suxestions, onde a forma de mirar -e de ser mirado- son quizais o mais importante.Un libro no que, en parte, se respira a atmosfera de autores europeos como Sebald ou Magris. E tamen un exemplo da relacion entre o escritor e o seu contorno que nos serve para redescubrir o interior de Galicia.A historia comeza nunha montaña sagrada da fronteira, seguindo o rastro dun vello castelo, do que non queda memoria. E remata cando o protagonista decide vivir, durante algunhas semanas, nun edificio singular que e tamen hospedaria. Pouco a pouco, vai coñecendo o pasado da familia, un universo de suxestions, onde a forma de mirar -e de ser mirado- son quizais o mais importante.Un libro no que, en parte, se respira a atmosfera de autores europeos como Sebald ou Magris. E tamen un exemplo da relacion entre o escritor e o seu contorno que nos serve para redescubrir o interior de Galicia.

Ola. Se escolliches este libro é porque pensaches algunha vez en escribir. Escribir un conto, un poema, se cadra unha novela. Este non é un libro de receitas nin un manual. É unha invitación a deixar

Nunha comarca preto da fronteira, as partidas de guerrilleiros reagrúpanse e o Goberno organiza as contrapartidas.A acción transcorre nunha comarca preto da fronteira. As partidas de guerrilleiros comezan a reagruparse coa esperanza de que o final do nazismo sexa tamén o final da ditadura. O goberno organiza entón as chamadas contrapartidas, formadas por gardas e exmilitares, que actúan baixo falsa bandeira coa finalidade de sementar o terror e desprestixiar os seus adversarios. Acompañamos a unha destas contrapartidas, co Capitán, o Sentado, o da cicatriz e o mozo, nunha razzia tensa e violenta, a través dunha terra feraz e húmida, na que o xuíz Núñez se presenta como o novo e caprichoso patrón.

Algúns afeccionados á lectura nunca len libros en galego. E non só por falta de competencia lingüística suficiente. Hai outros motivos: a maior oferta en castelán ou a presenza en lugar subalterno do