Pello Añorga Lopez

Errepide batean, asfaltoaren erdian, paratu zituzten pibote batzuk, txuri-gorriak, zein baino zein ikusgarriagoak. Gauez, ordea, ibilgailu batek aurrera hartu eta pibote bat bidali zuen gabon esatera: dinbili-danbala. Eta pibotea joan zen maldan behera Pioren baserriko belar sorora.

Mutilak “nexka” deitzen diote eta horregatik, baztertua eta triste sentitzen da Kevin, oso triste, astoa baino tristeago, zeren bera ez da neska. Horregatik, joan da errekara, ispilutxori galdetzera.

ZUNI poema liburua da, Aizkorri argitaletxe honek berak argitaratutako JIRAN-BIRAN deritzan poema liburuaren segidakoa. Liburu hartan, poema laburrak idatzi bazituen Pello Añorgak, oraingoan ere esan daiteke antzera jokatu duela Pellok, bizitzaren dantza erritmikoan sarraraziz, bizitzaren sekretuak elkarrekin konpartitu ditzagun, elkarren arteko hitzaren oihartzunak eta txirikordak burutuz. Alabaina, hori bai, liburu hartan ez bezala, esan daiteke gai nagusi bat dagoela liburu honetan: maitasuna. Izan ere, ZUNI liburua maitasunezko harreman bizian baitago ainguratua, non denbora eta espazioa hartzen den elkarri kantatzeko (12-13 or.), elkar ukitzeko ( 42-43 or.), musukatzeko ( 14 or. ), bidaiatzeko (16-17 or.), hegan egiteko (8 or.), eta abar egiteko, denbora eta espazio zabalean zehar: direla olatuak, dela elurra, dela euria edo ekia, orain txinpartak elkarrekin ereinez, orain argia ilunarekin sustraituz, orain isiltasuna garrasiarekin batera uztartuz. Azken finean, biziaren taupadak gertuago entzun ahal izan ditzagun, elkarrekin, Ni eta Zu, Zu eta Ni, ZUNI, maitasunean.

Todo cambió para nuestro señor Augusto el día en que compró una botella de agua, porque después quiso una mochila para transportarla, y a continuación una bicicleta para caminar más deprisa, y luego un auto para hacerlo mas rapido todavia. Le siguio un camion y ¡hasta un avion! Entonces nuestro señor Augusto tuvo un accidente y se sintio tan a disgusto que le entro sed?

Nik ez daukat anaiarik eta ez arrebarik; baina badaukat aita eta badaukat ama. Eta badaukat munstro bat, nire laguna dena: Mux. Gaur nire ama etorri da gelara eta heldu dit belarritik, untxi bati bezala, eta deitu dit Okakanarru". Eta esan dit jostailu guztiak jaso behar ditudala, oso desordenatuta dudalako nire gela; eta gogorarazi dit gaur larunbata dela, eta, larunbatero bezala, aitaren etxera joan behar dudala bazkaltzera, berari tokatzen zaio-eta Ozaintza".

Gioseppo oso zapatari serioa zen. Halako batean, grano bat atera zaio sudurraren puntan,bitxi-bitxia: pinportatxoa. Beldurtu eta ospitalera joango da, eta medikuak esango diotumore bat atera zaiola, tumore on bat. Handik aurrera, bere sudurrarekin ospitaleko haurrakalaituko ditu.

Txomin Txapel oso pailazo ezaguna da, dotorea, guztiz atsegina. Txapela buruan jantzita ibiltzen da beti. Haur guztiek asko maite dute, beren familiakoa balitz bezala. Denek diote bizipoza sortzen duela. Baina, halako batean, kezkatzen hasi da: Txapelik gabe, akaso, ez naiz inor.

Martzelo haur itsu bat da. Halere, nahiz eta itsua izan eta begiak erabili ez beste haurrek bezala, oso ondo baliatzen da gainontzeko zentzuekin; esan nahi da eskuekin edo belarriekin. Hain ondo entzuten du, hain ondo ukitzen eta usaintzen, ezen, begien faltan, badirudi ikusi egiten duela belarriekin, ikusi eskuekin eta ikusi sudurrarekin. Halere, haur batzuek uste dute haur gaixoa dela. Baina, ez da gaixoa. Hori oso ondo daki Marimattalen Katiuxkak.

Naturan dagoen prozesurik sinpleena abentura kilikagarri bilaka daiteke idazlearen eskutik eta irudigilearen begiz.Hazi Txiki, ipuin honetako protagonista, hegan arituko da batetik bestera, paraxuta zabalik, harik eta harkaitz handi batzuk ikusi arte. Bertan lur hartuko du. Baina orduan aldaketa harrigarriak gertatuko zaizkio!

Arrosa da ipuin honetako narratzailea eta protagonistetako bat. Bosgarren mailan dabil eta aurtengo ikasturtea oso berezia izan da gauza asko gertatu zaizkiolako, batez ere Banbari eta Joxeri esker. Banba gelara iritsi zenean hasi zen dena. Izan ere, gelan asko eta asko aho zabalik geratu ziren ikusi zutenean. Herrian ume afrikar bat ikusten zuten lehenengo aldia zen. Banba senegaldarra da eta hasieran ez zekien euskaraz, baina poliki-poliki euskara ikasteaz gain, gure ohiturak ere ezagutu ditu, eta baita guk bereak ere.

Aro zahar baten amaiera eta garai berri baten hasiera gertatu zeneko egun haietan, Olentzerok eta Maridomingik elkar ezagutu zuteneko istorioa jaso du ipuin ilustratu honek.