Ramón de Valenzuela

Ramón de Valenzuela Otero (1914-1980) é un dos poucos narradores galegos que intentaron unha crónica persoal das experiencias da guerra civil. Dúas novelas súas -Non agardei por ninguén (1957) e Era tempo de apandar (1980)- forman un pequeño pero vivísimo retablo dos acontecementos daqueles anos, a represión, a cadea, os fuxidos na montaña, vencedores e vencidos, en boa parte construido con material autobiográfico. Non agardei por ninguén publicouse por primeira vez en Buenos Aires, onde o autor vivíu de 1949 a 1966. Nela recréase a Galicia do levantamento militar de 1936. O protagonista foie da represión que se desata e busca ós seus compañeiros de ideal procurando o paso á zona republicana.

Any 2054. Europa ha esdevingut una societat uniforme, on la varietat de llengües i cultures ja és un record del passat. Sara Mettmann, membre de l’organització que ho controla tot des de l’ombra, via

Marta i els seus pares han decidit mudar-se i deixar el lloc on, des que ella té memòria, ha viscut. Començar de zero i fer nous amics són algunes de les preocupacions que li ronden pel cap. A més, t

Este libro consta de oito contos. A súa característica é que todos se desenvolven a partir dos anuncios por palabras dos xornais. "Unha chave non é suficiente" é o que abre o libro. Nel cóntase a ave