Cuando yo caiga es el libro que recoge los poemas que Ramón Sampedro escribió a lo largo de su vida, y que nos ha dejado como legado. El libro, escrito por el autor en su lengua materna, el gallego, se publica ahora en castellano. Una recopilacion de poemas que nos acerca a los sentimientos mas intimos del autor. El libro cuenta con un prologo de Manuel Rivas, prestigioso escritor, con el que Ramon mantenia una estrecha amistad. Ademas, tambien se incluye un epilogo de Javier Bardem, quien ha encarnado su personaje en la pelicula Mar adentro, de Amenabar, que cuenta la vida de Sampedro y que puede aspirar a ser nominada para los Oscar.
Entre nós e Ramón Sampedro hai catro ducias de poemas. Estes poemas son como pasais dun río. Pedras que deixan pasar a corrente, o alboroto da vida, e que nos unen de beira a beira, se é que somos quen de cruzalos. Non e doado. O pe trema ante primeiro pear coma se fora pousar no gume dunha navalla. ¡Co ben que se pasaria o rio por unha ponte de formigon! Pero apoiamos no primeiro pasal, asentamos no primeiro poema, e comezamos a sentir a vertixe dese pasadoiro como un transtorno seductor. ¿Sera iso o que dicia Proust cando escribia non teñas medo a ir en demasia lonxe porque a verdade ainda esta mais lonxe? Damos un brinco ao outro pasal. Xa non hai volta atras. Ali esta Ramon Sampedro cun lapis nos dentes. Non tivo medo en ir ao pais da verdade. A Terra do Demasiado Lonxe. Hai textos que nos falan desde a profundidade da vida. Detectanse como fai o zahori coa auga preciosa: por un tremor do pulso. Xa nada e o mesmo despois de lelos. Notamos que a persoa que os escribiu fixoo cun alfabeto que aniña como maquis, fonemas feridos e libertarios nas covas dos alveolos. Quen nos fala e o codigo morse da lanterna do corazon. Quen nos fala e O Que Non Minte. Esta escrita do cerne, para a que naceu o nome de poema, dase moi raramente. Hai uns cantos textos que marcan a historia da Humanidade como fios dese tapiz trascendente que o doutor Novoa Santos chamaba a "Realidade Intelixente". A ese orde, a ese raro tapiz tecido pola liberdade e a verdade, pertencen estes poemas. Estan feitos con esa luz, un celtico lampexo verde no lusco e fusco, que cambia a mirada. Entre a incomprension ruidosa e un humanitarismo mal entendido, Ramon Sampedro fai renacer o humanitarismo, acobillado nunha illa de melancolia e liberdade. Ramon Sampedro conservaba a autodisciplina dun mecanico naval no barco varado do seu cuarto de enfermo sen remedio. Bocaescribia todalas mañas polo menos tres horas, orientando a grafia coa punta dos seus beizos. Os seus poemas recollidos en Cando eu caia pertencen xa ao mellor enxoval da humanidade. Como as primeiras cunchas apañadas nas costas da fin da terra polo neno libre cando saiu do berce.
El 13 de gener de 1998, Ramón Sampedro va aconseguir allò per què lluitava legalment des de feia trenta anys: la seva pròpia mort. Des que el 1968 va quedar prostrat al llit per culpa d’un accident f
El libro de la Película de Alejandro Amenábar Mar adentro. Incluye prólogo del director.El estremecedor testimonio de un hombre que buscó la libertad a través de la muerte. treinta años: su propia muerte. Desde que en 1968 quedo postrado en una cama por culpa de un accidente fatal, se definia a si mismo como "una cabeza viva en un cuerpo muerto" y su mayor anhelo era liberarse de ese infierno del que no podia escapar sin la ayuda de otros.Conmovido por este emotivo libro, Alejandro Amenabar ha querido rendir homenaje a Sampedro con su pelicula Mar adentro, protagonizada magistralmente por Javier Bardem.