REXINA RODRIGUEZ VEGA

Instalado no límite entre a entrega a unha tradición e a crítica subversiva da mesma, o labor de Cunqueiro exemplifica a distancia entre o xesto culturalista banal daquel que retoma os temas do pasado, afirmando unha patetica vontade de continuidade, e quen, como e o seu caso, valora, actualiza e repensa a historia literaria, combatendo a mitoloxia do orixinal e da intanxibilidade da obra artistica. Premio Carvalho Calero na modalidade de investigacion.

En Cardume relátasenos, a través dun fío persoal e familiar, a historia dos sobreviventes a un tempo confuso, enfermo e doloroso; a ese tempo aberto pola eclipse da República e dos seus ideais. A novela caracteriza un periodo moi longo que retrata boa parte do seculo XX a traves de varias xeracions, sorprendendonos coa fascinante recreacion de atmosferas sociais, familiares, politicas, industriais, culturais, e a recreacion dos retratos da emigracion daquela epoca convulsa que deixou unha pegada imborrable nas persoas que a viviron. Ambientda nun Vigo industrial e atlantico, Cardume e un crisol de personaxes que evolucionan e logran subsistir as miserias dunha cidade desacougante. Cunha gran capacidade expresiva e unha lingua poetica e metaforica que evidencia unha clara vontade estilistica, Rexina Vega reivindica nesta novela a memoria como conformacion da identidade do presente. Cardume obtivo o Premio Xerais de novela 2007.En Cardume relátasenos, a través dun fío persoal e familiar, a historia dos sobreviventes a un tempo confuso, enfermo e doloroso; a ese tempo aberto pola eclipse da República e dos seus ideais. A novela caracteriza un periodo moi longo que retrata boa parte do seculo XX a traves de varias xeracions, sorprendendonos coa fascinante recreacion de atmosferas sociais, familiares, politicas, industriais, culturais, e a recreacion dos retratos da emigracion daquela epoca convulsa que deixou unha pegada imborrable nas persoas que a viviron. Ambientda nun Vigo industrial e atlantico, Cardume e un crisol de personaxes que evolucionan e logran subsistir as miserias dunha cidade desacougante. Cunha gran capacidade expresiva e unha lingua poetica e metaforica que evidencia unha clara vontade estilistica, Rexina Vega reivindica nesta novela a memoria como conformacion da identidade do presente. Cardume obtivo o Premio Xerais de novela 2007.

A loucura como vivencia, a loucura como metáfora, como agudísima conciencia da dor de estar vivo. Esta é unha historia dura, triste, abrumadora, o relato da loita dunha corredora de marathon exhausta que procura o derradeiro alento para chegar a meta. Narrada nunha ambigua voz que camiña sobre o gume, que se amarra a linguaxe para non perderse, para exorcizar un mal que ameaza con esfarelar toda identidade, esta novela enfrontanos ao proceso da enfermidade mental como unha lenta e consciente deriva cara a escision e a exclusion. Un literal descenso aos infernos ante o que a psiquiatria revela toda a sua impotencia.Dark butterfly e unha novela memorable, unha obra que deixa unha fonda pegada emotiva. A confirmacion literaria dunha autora afouta que explora coa maior sutileza e profundidade unha das caras mais fraxiles e agochadas da condicion humana.A loucura como vivencia, a loucura como metáfora, como agudísima conciencia da dor de estar vivo. Esta é unha historia dura, triste, abrumadora, o relato da loita dunha corredora de marathon exhausta que procura o derradeiro alento para chegar a meta. Narrada nunha ambigua voz que camiña sobre o gume, que se amarra a linguaxe para non perderse, para exorcizar un mal que ameaza con esfarelar toda identidade, esta novela enfrontanos ao proceso da enfermidade mental como unha lenta e consciente deriva cara a escision e a exclusion. Un literal descenso aos infernos ante o que a psiquiatria revela toda a sua impotencia.Dark butterfly e unha novela memorable, unha obra que deixa unha fonda pegada emotiva. A confirmacion literaria dunha autora afouta que explora coa maior sutileza e profundidade unha das caras mais fraxiles e agochadas da condicion humana.

Una niña crece junto a su anciana abuela mientras va absorbiendo todos sus recuerdos: los del Vigo industrial de principios del siglo XX, los del cardumen que emigró, que trabajó en el puerto y en el mar, los de los señoritos aferrados a los salones de provincias, los de los represaliados tras el golpe de 1936, los de los que se impusieron, los de los que callaron... Una saga completa palpita en las palabras de esta niña que, ya adulta, evoca y calibra el peso que soporta y que tiene su origen en las ambigüedades y flaquezas que ocultó el manto de la posguerra. Esta novela no se entretiene en los hechos históricos, sino en sus efectos en la memoria y en la mente de las personas que los vivieron. Y sorprenderá por su bello estilo bien cincelado, por su maestría sintáctica y por una coherencia simbólica que impregna de poesía toda la obra.