Libros de Poesía en gallego, página 2 de 71

Neste ano 2011, e coincidindo co centenario do nacemento do poeta Çlvaro Cunqueiro, Editorial Galaxia edita un libro de poemas do autor de Mondoñedo, acompañado de dous CDs, un cos poemas musicados por Cesar Moran, e outro coa gravacion da derradeira conversa concedida por Cunqueiro, precisamente a Cesar Moran, dias antes de morrer. Estamos a falar dun libro-disco que ademais de conter unha excelente proposta musical, agasallanos cun documento historico de primeira orde. Cesar Moran rodeouse de musicos de primeiro nivel (entre os que destaca a voz de Uxia Senlle) para ofrecernos un excelente e elegante traballo que vai namorar aos seguidores de Cunqueiro pero tamen aos amantes da boa musica que poderan comprobar como soa o de Mondoñedo agarimado pola guitarra, a frauta traveseira, o saxo alto, o contrabaixo e a percusion da banda de Cesar Moran, quen presta a sua voz sintonizando a perfeccion coa lirica contida dos versos de Cunqueiro. Un proxecto innovador que nos presenta a Cunqueiro doutra maneira, unindo literatura, musica e un documento sonoro de innegable valor historico e literario, como e esa derradeira conversa co de Mondoñedo.

"Un acontecimiento literario de altísima importancia". Así define este descubrimiento editorial el presidente de la Real Academia Galega, Xosé Luís Méndez Ferrín, en el prólogo a "Bretemada", el poemario inedito de Gonzalo Lopez Abente (Muxia, 1878-1963) el escritor a quien, hace precisamente 40 años, en 1971, se le dedicaba el "Dia das Letras Galegas". El libro contiene un total de cien poemas. "Bretemada" es una metonimia de Galicia.

Xardín de Inverno nace do drama da morte. A partir da perda, empréndese un intenso percorrido por distintos escenarios cargados de símbolos. É unha viaxe introspectiva cara ao lugar máis puro e máis desolador: o propio eu. Como superar a dor da ausencia? A obra vai tecendo os fios necesarios para soster a alma cando esta a piques de se precipitar ao baleiro mais absoluto. Xardin de Inverno e un canto ao recordo, a permanencia dos seres queridos mais ala da morte.

O poema é unha inscrición na época. Non renuncia ao rumor do mundo. Nin á violencia de todas as cousas. Pero é provisional, inútil, precario, tatexo, rebelde, desenfocado. ruído de fondo ensaia unha achega a consignar o nome e o enderezo dos criminais e aproximase a este tempo salvaxe, ferido, cunha lingua rota. O poema funciona non como espello, senon como testemuño.

En Caderno do Nilo o poema adéntrase na historia da humanidade, nacida do río, a través dunha viaxe sen meta que é unha viaxe ao tempo, a constatación de como se habitou a natureza nun deserto abafado de luz.Este periplo poetico conduce ao centro da soidade, transida pola beleza, e constituese nun itinerario transformador, que estimula no poeta a interrogacion e procura buscar algo que amar. Facer da viaxe morada. A traves das paxinas de Caderno do Nilo percibese unha viaxe poetica ao tempo e simultaneamente unha estadia fora do tempo que se relambe na aprendizaxe, na frescura da pedra fria que foi fogar dos deuses, e que permite habitar descoñecidos desertos que agochamos no noso interior.So na megapole do Cairo aparece o cotian, convivindo o pasado, o presente e o futuro nun corpo vivo con feridas e cicatrices. Logo da viaxe, o poeta resulta transformado porque o Nilo que atravesa o deserto sedimenta na sua alma un desexo de nudez.En Caderno do Nilo o poema adéntrase na historia da humanidade, nacida do río, a través dunha viaxe sen meta que é unha viaxe ao tempo, a constatación de como se habitou a natureza nun deserto abafado de luz. Este periplo poetico conduce ao centro da soidade, transida pola beleza, e constituese nun itinerario transformador, que estimula no poeta a interrogacion e procura buscar algo que amar. Facer da viaxe morada.A traves das paxinas de Caderno do Nilo percibese unha viaxe poetica ao tempo e simultaneamente unha estadia fora do tempo que se relambe na aprendizaxe, na frescura da pedra fria que foi fogar dos deuses, e que permite habitar descoñecidos desertos que agochamos no noso interior. So na megapole do Cairo aparece o cotian, convivindo o pasado, o presente e o futuro nun corpo vivo con feridas e cicatrices.Logo da viaxe, o poeta resulta transformado porque o Nilo que atravesa o deserto sedimenta na sua alma un desexo de nudez.

Dos tempos sombrizos é un libro de poemas sobre o medo. Sobre un medo ás veces concreto e ás veces difuso. Sobre un medo histórico. Dos tempos sombrizos está escrito nunha lingua desprezada. Nunha lingua acosada. Nunha lingua de vencidos. E testemuño dunha derrota inmensa. Estes poemas queren, ao cabo, construir un refuxio contra a barbarie. Contra o cinismo como etica xeral da epoca.Dos tempos sombrizos é un libro de poemas sobre o medo. Sobre un medo ás veces concreto e ás veces difuso. Sobre un medo histórico. Dos tempos sombrizos está escrito nunha lingua desprezada. Nunha lingua acosada. Nunha lingua de vencidos. E testemuño dunha derrota inmensa. Estes poemas queren, ao cabo, construir un refuxio contra a barbarie. Contra o cinismo como etica xeral da epoca.

Tradución e notas de Xosé López Díaz.

Cando se fan cento cincuenta anos da publicación de Cantares gallegos, A miña primeira Rosalía é unha homenaxe a Rosalía de Castro, que puxo a súa voz e a súa vida ao servizo da dignificación da nosa lingua, das mulleres e dos desfavorecidos, en tempos nada propicios.Este libro reune unha biografia, unha antoloxia poetica e doce poemas musicados e cantados.Inclue CD con interpretacions de Maria Manuela, Mero, Mini e Xiana Lastra:1. O forno esta sin pan 2. Vente, rapasa 3. Tecin soia 4. Paseniño 5. Levame a aquela fonte cristaiña 6. No ceo, azul crarisimo 7. Miña Santa Margarida 8. Negra sombra 9. A xusticia pola man 10. Vamos bebendo 11. Mais o que ben quixo un dia 12. A Rosalia

Os poemas deste libro transitan entre a tradición, sempre de dobre raíz, culta e popular, e a contemporaneidade, un espazo por definición fuxidío. Son poemas empeñados, asemade, en achegar a necesari

A INQUISICION VERSOS LIBERAIS 1813

Asegura que os titulares teñen un gusto a conversa de ascensor, sinala barcos depositados sobre o tendal do horizonte. Ao meter segunda acompasa o motor ao rexistro e cóntache que cada vez con máis frecuencia debe manter conversas en idiomas estranxeiros.

Kid Salvaxe de Carlos Reigosa tráenos o arrecendo dunha poesía -velaí a cita introdutoria do máis que admirado Bob Dylan: «Failles caso ás túas lembranzas / porque nunca poderás vivilas de novo»- que