Despois de catro décadas de ollada e atención ás músicas e líricas dun pobo, este cancioneiro é una pequena pinga no tempo, sen lugar a dúbida. Chamámoslle “serodio” xa que o seu ámbito temporal pon
Crítica social e intimismo conviven nos poemas de Follas novas. Uns abordan cuestións como o paso do tempo, a morte e Deus, dende unha visión sombría da existencia humana. Outros denuncian situacións de marxinacion: as mulleres, os orfos, os emigrantes, os labregos. Neste poemario atopanse alguns dos versos mais celebres de Rosalia, distribuidos nas cinco partes das que consta o libro: "Vaguedas", "Do intimo", "Varia", "Da terra" e "As viudas dos vivos e as viudas dos mortos".
Esta antoloxía recolle unha mostra ampla da extensísima obra poética de Manuel María e da variedade dos seus temas e formas.Resultado dun traballo de selección realizado por Amelia Outeiro Portela e Dario Xohan Cabana, que releron os poemas do sutor chairego sen perder de vista os destinatarios finais: todo tipo de lectores que se queiran achegar por primeira vez a poesia de Manuel Maria e tamen aquelesoutros que queiran revisitar poemarios lidos e poemas lembrados.O libro completase cun limiar, escrito polo poeta e academico Dario Xohan Cabana, no que se estuda de maneira sintetica e accesible a obra de Manuel Maria, os seus diferentes periodos, temas e aspectos formais.
Penélope tece e lembra. E os fíos do seu recordo cóntannos unha historia onde a nostalxia e a beleza van construíndo un tapiz cheo de cor. María Besteiros toma o mito homérico como punto de partida para compor un poema ilustrado por Bea Gregores. Unha celebracion literaria do amor e da resistencia.
Rosalía de Castro é autora dunha das obras fundamentais da literatura galega de todos os tempos. O seu libro Cantares gallegos é considerado como a primeira grande obra da literatura galega moderna. A importancia literaria mais tamen simbolica deste poemario botase de ver no feito de que a data da sua publicacion, o 17 de maio, fose instaurada pola Real Academia Galega como Dia das Letras Galegas. A obra da poeta inclue outro dos poemarios mais sobranceiros da literatura galega, Follas novas (1880), e En las orillas del Sar, escrito en castelan, lingua na que tamen escribiu novelas coma La hija del mar (1859) e El caballero de las botas azules (1867).
A familia, desde a nosa chegada ao mundo, define a forma de nos relacionar, de amar e de existir, sendo, xeralmente, un espazo de opresión.Biscoito de laranxa pretende mergullar o lector no proceso de perda dun ser querido e nas tensions que se xeran dentro do nucleo familiar. Unha obra sobre a conexion coa terra, aferrando a memoria a carne para sentir as costuras das relacions e o seu abafo existencial.Chapela, cunha obra epitafica, indaga no amor e nas mostras da ausencia, creando un canto cara as mulleres que, amandonos, nos ensinaron a amar.
Asomarse a un retrato como quen busca na profundidade do espello esa outra que unha vez foi, será ou está sendo. Mirarse noutras mulleres que, coa boca chea de terra ou de auga, esparexen a memoria e o herdo, a beleza e a escuridade da ferida. Estes retratos rodeados de marcos ofrecen declaradamente un segmento para a fuxida, a constatacion dunha fenda en cada foto tirada con palabras, como unha ruta que a lingua trazase polo medio da imaxe para pronunciarse a si mesma.
Segundo poemario en galego de César Antonio Molina.O autor recupera as palabras da tribo a través das augas do Eume, no que se reflicten todos os ríos do mundo. O fluír da vida con Galicia como centro: desde a fraga de Caaveiro ao Ganxes, do Eufrates ao Moldava, do Brahmaputa ao Hudson. O rio como patria da palabra, cambiante e sinuosa, extensa e contida nas suas marxes, ruido e rumor ao tempo. Da experiencia viaxeira do poeta mana unha obra de depurada expresion, na que lugares, lembranzas e emocions abrollan como literatura en perpetuo movemento.
Espíderman revela que a poesía toda do mundo vive no cotián. Que hai Entroido na morte. Melodía nun axóuxere. Respostas nun vaso de viño. E moitísima verdade nunha ficción. A poesía salva e protexe.
O Rexurdimento representa un período brillante e inaugural da literatura galega. Esta «Antoloxía do Rexurdimento», preparada por Ramón Nicolás, sintetiza á perfección o espírito e as voces dese momen
«Intempériome», o derradeiro libro de poemas publicado por Xela Arias en 2003, racha, desde o propio título, as convencións lingüísticas para facer un uso libre, exploratorio e rebelde da sintaxe e da voz, examinando o territorio da existencia, do amor e da morte. A través dos versos flúe a sinceridade dunha poeta aberta, espida, que rompe a palabra para inxectarlle significados contestatarios e invocar a lectora ou lector a que se libere da alienación. En palabras da poeta Iolanda Zúñiga, que se dirixe a Xela Arias no limiar do libro, «Íspeste para asimilar, sen estorbos, o alento do suburbial». Esta edición especial, feita con motivo da celebración das Letras Galegas 2021, consta dun estoxo que contén o libro de poemas Intempériome, un caderno de notas e un CD coa gravación dos poemas na voz de Xela Arias acompañada dos músicos Pablo Carrera, Macarena Montesinos e Elena Vázquez, baixo a dirección de Fernando Abreu.
Rosalía de Castro (1837-1885) publicou Follas novas en 1880, comprometida como estaba na recuperación e dignificación da nosa lingua, despois da edición de Cantares gallegos en 1863. Posiblemente aqui estan as paxinas e os versos mais intensos da nosa autora, os sentimentos mais desacougantes, as grandes preguntas universais, a sociedade, a morte, a inxustiza, o baleiro... Tamen as suas primeiras contribucions formais e as combinacions ritmicas que tanto influiron non so na poesia galega senon en toda a lirica peninsular.Velaqui un dos grandes libros da nosa literatura.Rosalía de Castro (1837-1885) publicou Follas novas en 1880, comprometida como estaba na recuperación e dignificación da nosa lingua, despois da edición de Cantares gallegos en 1863. Posiblemente aqui estan as paxinas e os versos mais intensos da nosa autora, os sentimentos mais desacougantes, as grandes preguntas universais, a sociedade, a morte, a inxustiza, o baleiro... Tamen as suas primeiras contribucions formais e as combinacions ritmicas que tanto influiron non so na poesia galega senon en toda a lirica peninsular.Velaqui un dos grandes libros da nosa literatura.
Cunha introdución na que o poeta Daniel Salgado propón unha nova lectura da obra de Lois Pereiro, esta antoloxía inclúe 51 poemas que testemuñan a homoxeneidade dunha obra concibida case a xeito de poema unico, case coma as follas dun diario. Unha poesia en tension que so resiste ao fracaso, a claustrofobia vital, mediante a rebeldia contra un mundo convulso.
Un rato díxolle á lúa é a caixa dos tesouros da poesía de Antonio García Teijeiro. Dentro dela gárdase a esencia dos seus versos, a apócema máxica coa que, en palabras de Fran Alonso, «a lúa imprimi
Escenario de escolas, bacharelatos, veráns, iso é Vigo para a poeta Helena de Carlos. Cidade viva, posuída tamén por voces inaudibles, punto de chegada que moitos xa non van ultrapasar. E entre os que escorrentaron polas ruas de Vigo, entre as pantasmas lembradas, perdese a propia mocidade, o mais efemero dos soños. Velaqui a literatura como equipamento para a vida, unha arte para sobrevivir no asedio do absurdo. Por iso non e este un libro na procura do que non queda, nin sequera da sua evocacion, pola contra, e a constatacion da ausencia, o saudo educado a unha nova compaña.
Libro co que Erín Moure quedou finalista do Griffin Poetry Prize 2006, un dos premios máis importantes da literatura anglosaxona. Este libro é unha encrucillada de linguas e voces no que inglés e galego fluen coma correntes dun mesmo rio. Os seus poemas abren recunchos agochados na linguaxe e na percepcion, descobren no miudo, no comun, un brillo ignorado ou un matiz perdido. A literatura recupera o pulo inocente da fala primixenia, o pracer do rexeitado que volve rexurdir.
