O guión de cinema Namberguan, que se asenta en alicerces de fasquía mítica, aínda que dotados de persoal tratamento e contemporánea degradación, introdúcenos cun nesgo cómico no noso incipiente e desleigado mundo das finanzas. Ironia, humor, satira e parodia emanan do xogo dialectico entre realidade e apariencia. Mascaras e disfraces, equivocos e bromas, enredos e peripecias, fan choutar os resortes do fenomeno comico, e propician a posibilidade de vernos (e recoñecernos) a nos mesmos. Un considerabel dialogo intertextual, quer parodico, quer analoxico, inza o guion. E iso talvez o insira na rica e longa tradicion da comedia, ainda que, obviamente, sen refugar o noso herdo artistico e cultural.Ademais dos diversos temas ou subtemas que conforman ou reforzan a cerna textual (erotismo, cobiza, abuso de poder, identidade, engano, corrupcion...), xorde con forza a alienacion causada polo neoliberalismo capitalista (galaico?). O ser humano como mercadoria: velai o que no fondo se aborda no texto por medio da comicidade. Algo moi vello, sen dubida, pero argallado arestora, e co publico de noso como principal destinatario.
Dous textos fundamentais na traxectoria literaria do Camus dramaturgo. Camus presenta temas fundamentais como o exercicio do poder ou a cobiza, que se vinculan coa dimensión máis perversa da condición humana, quer no plano colectivo quer no plano familiar. Nos dous titulos deixase sentir o peso da filosofia do absurdo, dunha existencia dominada polo baleiro e a ausencia de significado, nun mundo cheo de furia e ruido.
Este volume recolle tres pezas fundamentais na traxectoria dun dos autores máis importantes da nova dramaturxia española. Estas obras mostran igualmente a evolución dun autor preocupado por problemáticas diversas e pola exploracion de diferentes rexistros e recursos no tratamento da materia gramatica. Ao tempo, as tres dan conta do seu compromiso vital coa tolerancia, coa liberdade e coa poesia.
Nun espazo pechado dous personaxes espidos descobren a súa violencia. Un pai e un fillo, sen poesía, sen adornos, coa dureza dunha realidade que non é tan allea ao país para o que se conta. Como a chuvia que cae todos os dias, que alguns poetas cantan e que amola a meirande parte da xente. A pequena historia dun pai e dun fillo que forma parte dunha historia colectiva, en que a emigracion e asunto central. Historia da chuvia que cae todos os dias de Roberto Salgueiro obrtivo o XVIº Premio Alvaro Cunqueiro para Textos Teatrais 2007
