FRIDOM SPIK (2ªED.)

Escribe Jaureguizar nese espacio que chamamos «A obra e o autor» ó remate do libro: «Fridom spik vai da maior parte da xente que vive neste Estado de Ánimo, deste país inconsciente de si mesmo». Entre o rock e o terror ó paro, os habitantes do antiparaíso rururbano galego, compórtanse como se fosen descendentes de vellas tribos de Norteamérica, Australia ou Canadá. Nesa terra de ninguén os mozos ven a vaca pacer mentres falan por teléfono dixital GSM (vía satélite) e o tractor agarda no patio co motor encendido. Velaí o encontro da tradición e a modernidade: o vello televisor Kolster deitado nunha leira. Fundas e botas de goma, erguerse co día, o teu vello quere que fagas FP, pola noite a macrodiscoteca e videos americanos e winston e música bacallau. Temos a impresión de que os personaxes de Jaureguizar están atrapados nun buraco negro e a forza de gravidade, capaz de impedir a fuga da luz, non vai ser menos dura con eles. Fridom spik, dío así o propio Jaureguizar, «é literatura postcacique �porque este cambiou de formas e a narrativa debe ir no taxi que segue a ese coche� e será a miña primeira incursión na «literatura bravú».