A narrativa de Helia Correia caracterízase pola súa capacidade poetica e pola súa sinxeleza. Helia Correia (Lisboa, 1949) e autora dunha obra que se enmarca nesa riquísíma producción da literatura portuguesa de autoría feminina posterior ao 25 de Abril. En "Montedemo", o texto que consagrou a Helia Correia, a autora fai unha denuncia da corrupción das formas de vida máis tradicionais, ligadas á terra dos campesiños e aldeáns portugueses dos nosos días. Aquí aparecen as máis importantes características recorrentes da súa obra: o ritmo oralizante, o mundo das crenzas e supersticións do rural, a crítica das convencións sociais en xeral e de xenero en especial, a dimensión fantástica e simbólica, onírica ou ás veces case mística mais o eloxio da loucura e do dionisíaco. "Montedemo" e unha novela curta, de forte densidade metafórica, que se centra en torno aos habitantes dunha pequena e imaxinaria vila do litoral portugues. A xente desta vila ten na cristianizada festa de San Xurxo a única válvula de escape para os seus desexos e ansias reprimidos. Con este pano de fondo constrúese, tamen, unha análise da sexualidade e do comportamento feminino, tradicionalmente reprimido pola sociedade, a igrexa e o patriarcado.