Sinopsis de RATAPLAN: DANBOR HOTSA DONOSTIAN (1836-1936)
Donostia, urtero-urtero, urtarrilaren 20ko hogeita lau orduak etenik gabeko danborrada batean murgiltzen den hiria da. Taldean bilatu beharra dago Raimundo Sarriegiren musikak indarra eta kohesioa ematen dion festa honen izaera. Izan ere, hasiera-hasieran, herri elkarte batzuen egiteko partikularra izan zen, baina historiaren joanarekin, danborrada, onarpen handiagoa izateaz gainera, talde emankizun baten erreferentzia bihurtu da, donostiar guztiak inspiratzen, hunkitzen eta liluratzen dituena. Danborradak, bere izatean, arimari dei egiten dio, eta arimak taldearen sentitzeko moduaren muina eta barneko perfumea laburbiltzen ditu. Urteko egun bakar batean kontzentratzen da osorik jai eta emozioen memoria guztia, doinu herrikoien erreferentzietan, danborradetan gaur parte hartzen duten milaka eta milaka herritarren instrumentazioan. Liburu hau donostiarren memoria sentimentalaren ikur maiteenetako baten interpretatzeko saioa da, baina era berean da bere tragedia guztiak festa kutsagarri bihurtzen asmatu zuen hiri bati egindako kantua ere.
Ficha técnica
Traductor: Rosetta Testu Zerbitzuak
Editorial: Alberdania
ISBN: 9788496310315
Idioma: Euskera
Número de páginas: 112
Tiempo de lectura:
2h 35m
Encuadernación: Tapa blanda
Fecha de lanzamiento: 17/01/2005
Año de edición: 2005
Plaza de edición: Es
Número: 5
Alto: 22.0 cm
Ancho: 13.0 cm
Peso: 170.0 gr
Especificaciones del producto
Escrito por FELIX MARAÑA
1977an, Kantil literatura-aldizkaria sortu zuen, beste idazle batzuekin batera. 1987an, Miguel de Unamuno Kazetaritzako Saria jaso zuen. Euskal Herriko Unibertsitateak ateratzen duen Gaur egungo euskal poesia liburu-bildumaren zuzendari eta arduraduna da, gaur egun. Marañarenak dira, besteak beste: Atadura de noche y arena (1979, "Hondar eta gauezko loturak"), Carlos Sanz, por dentro (1989), Memoria de Gabriel Celaya (1993), Sigfrido Koch (1993). Bere azken lanak: Julio Caro Baroja, el hombre necesario (1995), Gabriel Celaya: señales de travesía (1996), Baroja gurea: Pío Baroja, 1872-1956 (1998) eta Jorge Oteiza: elogio del descontento (1999).