A poesía de Antonio Noriega Varela (1869-1947) serve de ponte entre o legado decimonónico e a literatura do século XX. Autor dun único libro moitas veces correxido e ampliado, do ermo (1920, 1929, 1946...), a sua palabra e clara, poderosa e ten a forza profunda e telurica da autenticidade.Poesia lirica, cantor da naturaleza e da montaña, amante da anecdota miuda e da forma coidada. O seu verso serve de contrapunto a epica pondaliana, pois sabe que nas cousas aparentemente mais simples e pequenas habita a esencia primeira do corazon humano.