Anxo A. Rei Ballesteros

Novela inédita de Anxo A. Rei Ballesteros que se publica postumamente e coa que se inicia a Biblioteca Rei Ballesteros, na que se vai recoller a obra literaria do autor. Trátase dun texto non definitivo, mais si completo e rematado, que Anxo Rei Ballesteros empezou a escribir a man en Codeso (Boqueixón) no mes de agosto do 2007 e que estaba a pasar a unha versión final mecanoscrita cando a enfermidade lle impediu continuar. Tanto o manuscrito como a parte mecanografada foron profusamente corrixidas polo autor, correccións que esta edición recolle. Na novela, un vello cóntalles a uns mozos a historia de Aurelio, que intenta fuxir dunha morte segura, a mans duns falanxistas, pouco despois da sublevación militar de 1936. Rei Ballesteros aborda nela algunhas das preocupacións principais da súa singular e inesquecible obra literaria. A idea da identidade como máscara, o tempo e a linguaxe como xeitos de expresión da incerteza da realidade. Entre as características literarias desta obra destaca o papel da oralidade como método narrativo; o autor opta pola palabra dinámica, achegada á fala, en prexuízo da lingua formalizada. En A noite do moucho, a comunicación oral é fundamental para facer da obra literaria un texto no que o receptor atope, coma nun diálogo, a posibilidade de participar, de cuestionar a verdade do escrito.

Publicado por primeiro vez en 1998, A sombra dos teus soños marcou un xiro na obra de Anxo A. Rei Ballesteros. Escritos despois da súa novela Loaira, estes relatos sitúanse en "tempos de triunfante nihilismo", cando o unico valor indiscutible seica e o diñeiro. Tempos de soños idos nos que soamente compre escribir sobre a sua sombra.

Unha historia múltiple na que conflúen as distintas perspectivas e experiencias duns homes que volven ser personaxes de novela despois da súa iniciación á vida adulta na Compostela dos anxos e dos mortos… Esta novela de lectura independente está intimamente emparentada con Dos anxos e dos mortos, pois os seus protagonistas son os mesmos. O erotismo, a política, a arte e a vida enteira, coa súa irredutible complexidade, aparecen agora contempladas desde a perspectiva da madurez nunha visión totalizadora e propia dun gran novelista. Nesta novela, Rei Ballesteros bota man dun humor lúcido, corrosivo e acedo, pero nunca desesperado.

Os seis relatos desta publicación de Rei Ballesteros compoñen un libro que cativa ao lector porque é o contrario dun libro light. O autor non usa edulcorante, senón azucre de verdade; e o café del non é descafeinado, ao contrario: é negro e forte, e por iso pode inquietar. Atopamos relatos sobre un mundo antigo, unha Galicia rural, impenetrable, misteriosa, nos que o autor acada unha expresividade case magoante. Pero tamén hai contos sobre o mundo moderno, que se desenvolven tanto en Galicia como fóra. Fronte ao irracional dos tempos pasados queda patente aquí a irracionalidade da sociedade actual, da súa moral e das súas fatais atraccións. O máis importante nestes textos de Rei Ballesteros son sempre os personaxes: os seus erros, as súas feblezas, as súas obsesións, a súa individualidade. O autor non os describe, móstraos cunha actitude de sorpresa, como a pode ter o propio lector. A quen lle guste a literatura intensa e ben escrita, vaille agradar este libro, A sombra dos teus soños: un título igual de fermoso que cheo de sentido.

Unha das novidades literarias máis agardadas do ano, Non sei cando nos veremos é a nova novela de Anxo A. Rei Ballesteros. Autor de Dos anxos e dos mortos (1977) e Loaira (1992), hoxe consideradas fitos da narrativa galega contemporánea, a obra deste escritor senlleiro e ao tempo fundamental preséntase agora baixo a forma dun relato novelesco no que a lingua oral e a narración directa, precisa e de trazado firme, se combinan coa crítica contundente da moral e as formas de vida da sociedade de hoxe. O protagonista da novela é quen conta a súa propia historia, unha vida na que plenitude e desengano, fracás6 e ilusión aparecen mesturados inextricablemente. Desde o cárcere, e cun ton directo que non quere disimular nin agachar nada, o narrador confésalle á súa filla unha realidade persoal que, comezando polos anos de estudante nun colexio de relixiosos e despois como universitario en Compostela, chega aos lindes da experiencia humana ao participar na brutal represión exercida pola Triple A na Arxentina da ditadura militar. A vida e a morte como expresión dunha mesma experiencia, como dúas facianas dunha mesma realidade na que a vivencia espida e sen límites dos praceres da carne vai parella á da extinción e a tortura. Rei Ballesteros fai convivir o asombro coa ironía, a orde coa desorde, o tempo como creador e co tempo como destrutor, así logra transmitir ao lector ou lectora a intensidade toda dunha exis- tencia convulsa. Non sei cando nos veremos é unha novela que seduce e fai vibrar, está narrada cunha habelencia literaria que non abafa a lectura e aliméntase dun pensamento inquisitivo e irreverente que se expresa a través do relató sen chegar a substituílo. Equilibrio na forma narrativa e intensidade no mundo que se expresa a través dela son as características que sinalan esta novela como a obra dun grande escritor.

Reúnense neste volume artigos e ensaios curtos publicados en distintos xornais e revistas e que Anxo A. Rei Ballesteros escribiu entre os anos 1979 e 2006.O pensador e autor de Tempo e vinganza e o novelista que deu ao prelo Non sei cando nos veremos cadran nestes escritos coa mesma afouteza, capacidade de penetracion e atrevemento en desmontar o convencional que o escritor amosaba adoito na sua vida e na sua obra. A relacion entre fala e poesia, o vencello entre literatura e silencio, a pintura e o teatro, a estetica do obsceno, unha memoriainmemoriale, ao cabo, unhaexaltacion da peste, son alguns dos asuntos que raiolan neste libro de pezas breves nas que reflexion e arte traman unha conspiracion contra o obvio para iluminar sen suprimir a escuridade.

Un retrato da vida dun pequeno grupo de rapaces nos anos 70 en Compostela. É unha novela que pretende retratar a vida dun grupo de xóvenes, homes e mulleres, que viven no Santiago dos anos setenta. Un libro escrito con paixón e lucidez, que nos ofrece unha pintura viva e intelixente duns modos de vida que encarnan unha maneira de ser moi representativa da mocidade daquel tempo.

Escrita entre 1969 e 1970, cando o autor tiña dezasete anos,esta é a primeira novela en galego de Anxo A. Rei Ballesteros. Nunha Compostela case fantasmal, dominada polas torres das igrexas e os lampexos engaiolantes dos bares. Dezanova badaladas conta o deambular nocturno de Nolo, que deixou a aldea e sae da casa na compaña de tres amigos para se divertir con fartura gastando a sua primeira paga mensual de obreiro. Coma unha estadea urbana que se ensume no corpo da noite, a novela traza o percorrido dos personaxes arredor dun desacougo intimo que o inza todo. A sensacion estraña de sentirse foraneo -fora de lugar- na propia vida. Viaxe ao cabo da noite, paseo polo pracer e a morte, novela de aprendizaxe e metafora da existencia, velaqui o preludio esencial a obra dun autor maior.