Harkaitz Cano Jauregi

Manu fixo un anuncio na rúa para captar voluntarios e formar unha orquestra. Ao día seguinte xuntouse unha chea de xente na Praza da Solfa, aínda que aconteceu algo extraordinario: ninguén trouxera consigo o instrumento. Todos aqueles musicos voluntarios querian ser directores de orquestra. Na sua procura atoparase cunha violinista chamada As Veces, que non para de rañar o sobrazo; cos irmans Recendetti, que ademais de tocar a trompeta teñen unha cabra que sobe a unha escaleira de tesoira; e con Completo que toca o triangulo, onde sempre pousa un xilgaro...Manu fixo un anuncio na rúa para captar voluntarios e formar unha orquestra. Ao día seguinte xuntouse unha chea de xente na Praza da Solfa, aínda que aconteceu algo extraordinario: ninguén trouxera consigo o instrumento. Todos aqueles musicos voluntarios querian ser directores de orquestra. Na sua procura atoparase cunha violinista chamada As Veces, que non para de rañar o sobrazo; cos irmans Recendetti, que ademais de tocar a trompeta teñen unha cabra que sobe a unha escaleira de tesoira; e con Completo que toca o triangulo, onde sempre pousa un xilgaro...

Helduentzako ipuin edota poema grafiko bat osatu dute egileek. Metafora iradokitzaile eta indartsu baten bitartez, testuek eta marrazkiek helburutzat dute tigre batekin bizitzeak sorrarazten duen egonezina eta zirrara batetik, eta eragiten dituen hainbat galdera argitara ekartzea bestetik.

«Paradisua, agian…»Liburu honek Harkaitz Canoren testuak biltzen ditu, Lorena Martínez Oronozen irudiekin batera.Hogeita hiru testu poetiko, ipuin labur, aforismo edo jolas-proposamenak dira, alboan

Ipuin grafiko batek eta hamaika kantuk osatzen dute argitalpen hau, Antton Olariagaren marrazkiek, Harkaitz Canoren hitzek eta Jexuxmai Lopetegiren musikaz josia. Txakur baten hausnarketek izatearen oinarrizko zalantza eta galderetara eramango dute irakurlea, bidaia zirraragarri baten barrena. Izan ere, lauzango existentzialista honen ahotsa ez da edozein bizangorenaren oso ezberdina. Txakurrak berak esana da: Je suis un chien existentialiste.

Orkestra bat sortu nahi du Manuk, eta bertan joko duten lagunen bila abiatuko da: horrela topatuko ditu Lurrinetti anaiak, bi t-rekin, tronpeta jotzeaz gain Presidente izeneko ahuntz bat dutenak, eskailera gainera igotzen dena; Aldika izeneko biolin-jotzaile bat, aldika besapeetan azkura izaten duena; Osoki deritzan triangelu-jolea, bere tresna gainean pausatzen den kardantxilo eta guzti; Crocanti izozki-saltzaile eta kontra-tenorea Denen artean musikarik zoroena eta zoragarriena sortuko dute, baita hainbat abentura bizi ere, umorez eta irudimenez beteak.

Un padre separado que presume ante su hijo de ser amigo de Julio Cortázar, un escritor que rastrea en el cementerio de Montparnasse las tumbas de sus autores predilectos, un pianista que pierde una mano en la guerra, una pareja de amantes que se encuentra furtivamente a deshoras, un hombre que se debate entre vivir dentro de una cancion de Frank Zappa o una de Bob Dylan La carpa de este Circo de invierno da cobijo a los personajes mas dispares. De tematica variada y geografia cambiante, los relatos atraviesan epocas y geografias diversas: Momentos estelares de la silla, por ejemplo, parte de la Revolucion Francesa de 1789, y llega hasta el 11-S, enfocando diferentes acontecimientos historicos a traves de las sillas en las que se sientan sus protagonistas.Harkaitz Cano explora en estos relatos lo patetico y lo luminoso de la vida cotidiana, tratando de alumbrar con una leve ironia la funcion a la que nos vemos sometidos cada dia.Publicada originalmente en 2005 y traducida ahora por primera vez al castellano, Neguko zirkua (Susa) obtuvo en su dia el Premio de la Critica.

Somerset Maughamen ustez, Hiru arau daude idazteko, zoritxarrez, inor ez da ados jartzen zeintzuk diren esateko orduan. Honek, ordea, ez du esan nahi aro, lurralde eta estilo ezberdinetako idazleak horiek zehazten saiatu ez direnik. Aholkuen zerrendan, maiz, ideia berbera errepikatu dute: moztu, zorroztu, zuzendu, findu, landu. Hitz laburrak balio badu ez erabili luzea, George Orwell. Amaieratik ahalik eta gertuen hasi, Kurt Vonnegut. Izan ere, Frank Yerbi idazleak dioen moduan, eleberri on bat aiztoarekin egiten da, ez arkatzarekin.Liburu hau aholkurik aipagarrienak biltzen saiatu da; zentzuzkoak, sinestezinak, barregarriak... idazteaz bezainbeste idazleari buruz hitz egiten digutenak. Horregatik, idaztearen harra barruan ez daukan irakurleak ere gozatua hartuko du idazteari, lanari edo bizitzari buruzko tratatu sorta honekin.

Gripe asko dabil aurten. Kutsakorra oso. Baina ez zen gripea izan duela hiru aste, Amadou Diallo hogeita bi urteko gazte afrikarra hil zuena. New Yorkeko Poliziak berrogeita bat tiro emanda erail baitzuen, Bronxen, Sagar Handiak bere txortena galtzen duen lekuan. [...][...] Gertaeren ondoren, etorkinen alde lan egiten duten taldeak alkatearekin bildu dira. Tragedia bat izan dela esan digu Giuliani alkateak, adierazi zuen erakunde hauetako bozeramaile batek bileraren ostean. Alkatearen idazkariak zuzendu egin zituen ordea bere hitzak: alkateak akatsa deitu zion gertaerari, baina ez tragedia, eta gainera, Amadou Diallok, edozein kasutan, Polizia bila zebilen bortxatzaile baten antz handia zuela berretsi zuen. Erretratu robotari so, elkarren antz handia zutela ohartu naiz, onartu beharra dago. Biak ziren beltzak. Polizia Saileko buruek, armatu gabeko gazte bat gerarazteko berrogeita bat tiro tiro gehiegi ez ote diren galdetu zaienean, zera erantzun dute: fenomeno honek baduela izen zientifiko bat, zeina den tirokatze kutsakorra. Lehenengo tiro erabat bidezkoen ondoren, kate-erreakzio bat sortzen da inguruko poliziengan, eta energia ezkutu batek eraginik festara elkartzen omen dira, senak hala aginduta. [...]

Izuak, borreroak bezala, baditu mila aurpegi. Batzuetan, aurpegi hori baino ez duten zeretan ageriko zaigu. Gerran, esate baterako, eta orduan ez dago zezenari adarretatik heldu beste erremediorik, Itxaro Bordak bere narrazioan egin duen bezala. Baina izuak badaki ekintza arruntetan ere bere muturra sartzen. Hitzaldi bat amesgaizto bihur litekeela darakuskigu Juan Garziak. Txikitako oroitzapenen filmean asko dago izutik. Aldi-aldeetako aldeak alde, irakurleak bere izu propioak ezagutuko ditu Sánchez Ostizenetan. Harkaitz Canok amaigabe utzi digu beldurren katalogoa, menturaz konturatu delako izu guztiak izu bera direla azken batean. Zinemako izua izu zinezkoaren kontrako txerto eta sendagarri moduan darabilgula ohartarazten digu Edorta Jimenezek. Anjel Lertxundik, berriz, etxeko izugarriak bazterturik izu bila Transilvaniara jotzeko joera sintomatzat hartu, eta auzoko behiaren gaitza diagnostikatu digu. Antton Olariagak, azkenik, irudizkatu egin ditu bere izuzinezkoak.

Bai telefonoek eta bai ispiluek desasosegua sortzen digute. Amesgaiztoetan sarri agertzen zaizkigu. Ezinegona sortzen digute, lo egiteko pastilak hartzera behartzen gaituzte. Sosegurik eza agertzen da kontakizun hauetan. Telefono-kabina baten bila aritu, eta, bat aurkitu orduko, telefono-haria moztuta dagoela ohartzen denaren sosegurik eza. Telefono-kabina zepo hilgarritzat, zerraldotzat sentitzen duenarena. Esan dezagun telefonoa giderretik duenak mundua duela mendean. Esan dezagun, hamairu ipuinetan, Harkaitz Cano bezalako idazle gazte baina eskarmentudunak jenero beltza nahasten duela absurduarekin eta surrealismoarekin. Esan dezagun telefono kaiolatu batez ari garela. Bai, esan?

OCTUBRE DE 1965. La comparsa de gigantes de Pamplona, imagen típica de las fiestas de San Fermín, es invitada a desfilar en la Quinta Avenida de Nueva York. Pero no todos podrán salir: debido a la discriminacion racial, las autoridades norteamericanas prohibiran la participacion de los dos gigantes negros.A partir de este hecho historico, Muguruza, Cano y Alderete construiran el relato de Manex Unanue, uno de los mozos que debia portar a uno de los gigantes negros que, decepcionado con la decision del resto de compañeros de acatar la orden, decide no volver a casa. La narracion cuenta desde la mirada de este joven, los acontecimientos que marcaron la convulsa sociedad de mediados de los sesenta: los disturbios raciales derivados de la muerte de Malcolm X, las excentricidades de los personajes de The Factory, las alianzas entre los servicios secretos cubanos y los Black Panthers estadounidenses, la psicodelia proto-hippie que inundo los festivales musicales de la epoca, los juegos de intereses de los espias de ambos bandos durante la Guerra FriaDespues de pasar unos años en Cuba donde recibira entrenamiento diverso y conocer al Che antes de su viaje a Bolivia, Manex debera llevar a cabo una mision especial: sacar de los Estados Unidos a un Black Panther que corre el peligro de ser asesinado y llevarlo a la Habana. Para realizarla, no podra hacer un viaje directo, pues la CIA sospecha que Cuba esta implicada en este tipo de acciones incluso en su propio suelo, sino que el recorrido ha de engañar a los agentes de la Compañia que estan instalados en todas las partes del mundo.Una intrigante historia que compagina la ficcion con la realidad; habla de amor, de revolucion y de espionaje. Siempre acompañada por una banda sonora como telon de fondo que se manifiesta de manera grafica y que nos transporta a la epoca.

El turista es, por definición, un ser en apariencia despreocupado, busca el descanso,una promesa de felicidad, una franquicia del paraíso. Vive en un tiempo irreal una vida entre paréntesis. Si no la tuviese, este tiempo suspendido mostraría, quizá, un reverso inquietante. En El turista perpetuo, Harkaitz Cano propone un conjunto variado de personajes y de tramas en las que impera el suspense, la crítica social, la experimentación, el humor o el diálogo con grandes cuentistas como Alice Munro, Raymond Carver o Julio Cortázar, en un itinerario por los temas que nutren su prosa: la amistad, la decepción, la violencia y el poder, el arte y los afectos, la intimidad y el misterio.

1984ko azaroaren 20an, Santi Brouard tiroz hil zuten bere pediatria kontsultan. Julian Sancristobal Espainiako estatuko Segurtasun idazkariak agindua eta dirua eman zion Rafael Masa poliziari, eta horrek Luis Morcillori eta Rafael Sanchez Ocañari ordaindu zien hilketagatik. Brouarden heriotzak zirrara handia eragin zuen Euskal Herrian. HASI alderdiko lehendakaria, HBko mahai nazionaleko kidea, Bilboko alkateordea, parlamentaria, mediku pediatra Bere karisma eta konpromisoagatik, Euskal Herriko hainbat familia politikotan itzal handia izan zuen Brouardek. Horiekin batera, politikari lekeitiarraren beste ezaugarri ezezagunago batzuk ere jaso ditu komiki honek, adiskide eta mediku hurbila, txantxazalea, irakurle amorratua eta euskaltzale petoa ere izan baitzen. Horrela, Adur Larreak eta Harkaitz Canok fikzioaren bidez lortu dute Santi Brouarden bizitzaren eta heriotzaren hariak biltzea, ekinbide publikoa eta bizitza pribatua jostea, iragana eta oraina lotzea, garai baten kontaketa bizia marrazteko.

Varios músicos, una escoba, una cabra y un jilguero son los integrantes de la divertidísima Orquesta Terrestre. Para leer, reír y... ¡bailar!Todo empezó el día en que Manu puso un anuncio en la calle para formar una orquesta.Primero llego Maria Ratos, que tocaba el violin siempre y cuando no le picara la axila. Despues llego Redondo, que tocaba el triangulo. Y su jilguero mudo. Y los hermanos Perfumetti, con sus trompetas y su cabra... y un monton de personajes que deleitaran a los lectores con sus locas y musicales aventuras.