Libros de Poesía en gallego, página 9 de 71

Una fascinante peregrinación en busca del saber perdido. Ser un verdadero "cazador de libros" es una de las más nobles profesiones que pueden ejercerse. Cuando comenzamos la tradición de este libro, lo hicimos como si fuera uno mas. Pronto nos fuimos dando cuenta de que no era asi. Porque tanto las personas como los escenarios que aparecen en este libro estan basados directamente en situaciones reales. Y es que los hechos, aunque ligeramente novelados, estan basados en una investigacion real. Hay libros que entre bibliofilos suelen denominarse "malditos", bien por haber sido prohibidos, bien por estar literalmente perdidos. Algunos, de la mayor parte, se han dudado incluso de su existencia. De otros se conservan fragmentos, o incluso, son conocidos nada mas que por la simple y presunta transcripcion de algun texto del mismo por otros autores.

falla, a lóxica do metal. Progresivamente. Morre nun dilema: estructura ou superficie. Ciclos de tensións repetidas causan fracturas diminutas. ¿Física ou Psiquiatría? Expansión temporal de superegos. Que te fodan. Fenda: escritura do metal: ali nacemos nos, deus e a economia de mercado. Logo unha cona e unha firma. Sensibilidade. O tratamento en frio aumenta o risco de fatiga. Natureza cristalina dometal: ¡Superhome! ¡Non podes ver a traves do chumbo! Todo poeta e un fascista. Todo fascista e un poeta. A corrosion reduce a resistencia.

Na poesía do autor vonviven o persoal e o externo, o natual e o histórico.Como sinalou a crítica, case toda a obra de Franco Grande ten un tema central: a vivencia do propio eu, en distintos estadios de desleixamento do mundo. Nese senso, o seu texto poetico e unha mistica da soidade. Como os misticos, escolma unha falsa simple e recorre ao simbolo e mais a exclamacion para comunicar vivencia inefables. Pero sen esquecer a vivencia da paisaxe e da sua poderosa forza cosmica, asi como tamen a da soidade do ser humano nas modernas cidades.

Algunhas obras quedan sen título (s/t) cando o autor non é quen de abranguer nunha única expresión todo o espírito definitivo da obra que vén de crear. Pode resultar un labor difícil de máis cando hai que pechar nel unha declaracion de intencions e unha sintese. As veces a mellor escolla e o silencio. Neste caso s/t significa, ademais, sen terra, e ese demudado titulo leva a describir todas as perdas, a do espazo e a do tempo, a das coordenadas fisicas da infancia nese lugar que xa non sera posible se non e a traves da palabra e da memoria deformadas pola bretema dos dias. Un libro de facer memoria para atopar o inicial e o esencial: as orixes, o xermolo e a raiz, a transicion e o transplante, o medrar no dislocado, desposuido xa, sendo o poema a unica pegada que ficara despois de que as desaparicions sexan totais e non haxa mais forma de sobrevivir que o intanxible.Algunhas obras quedan sen título (s/t) cando o autor non é quen de abranguer nunha única expresión todo o espírito definitivo da obra que vén de crear. Pode resultar un labor difícil de máis cando hai que pechar nel unha declaracion de intencions e unha sintese. As veces a mellor escolla e o silencio. Neste caso s/t significa, ademais, sen terra, e ese demudado titulo leva a describir todas as perdas, a do espazo e a do tempo, a das coordenadas fisicas da infancia nese lugar que xa non sera posible se non e a traves da palabra e da memoria deformadas pola bretema dos dias. Un libro de facer memoria para atopar o inicial e o esencial: as orixes, o xermolo e a raiz, a transicion e o transplante, o medrar no dislocado, desposuido xa, sendo o poema a unica pegada que ficara despois de que as desaparicions sexan totais e non haxa mais forma de sobrevivir que o intanxible.

É posible un riso libertario que rache coa gaiola de ferro? Esa é a pregunta invisible que percorre este libro. O entroido da revolta daquela toma corpo. Un océano de risas contra a reixa de ferro. É posible acadar unha revolta de risos? Chegar ata o Gran Riso? Onde esta o cronotopo da revolta? Instantes poeticos a escintilar, breves configuracions de palabras ingravidas, secuencia de relampos sensoriais, baile tipografico, escrita inzada de imaxes e condensacions a xeito de ideogramas poeticos sobre a paxina en branco. Existe un ADN da ironia? Esa e a tese deste libro. A poesia como creacion dun sentido outro, subversion e loita sensorial. Unha multitude derrubando o poder cun entroido de risos.É posible un riso libertario que rache coa gaiola de ferro? Esa é a pregunta invisible que percorre este libro. O entroido da revolta daquela toma corpo. Un océano de risas contra a reixa de ferro. É posible acadar unha revolta de risos? Chegar ata o Gran Riso? Onde esta o cronotopo da revolta? Instantes poeticos a escintilar, breves configuracions de palabras ingravidas, secuencia de relampos sensoriais, baile tipografico, escrita inzada de imaxes e condensacions a xeito de ideogramas poeticos sobre a paxina en branco. Existe un ADN da ironia? Esa e a tese deste libro. A poesia como creacion dun sentido outro, subversion e loita sensorial. Unha multitude derrubando o poder cun entroido de risos.

“Rodolfo Alonso fíxome chegar un proxecto que me parece magnífico sobre o noso país visto literariamente por un fillo de emigrantes. Apoio incondicionalmente esta idea, porque non a propón calquera,

A d''A boca da terra é unha poesía de natureza insurxente. Porque aquí a natureza fala, murmura, berra ou xura con ironía no eco das campás. Tamén se agocha nas ruínas e aluca, sentinela, o pasar dos camiños. Lembra e soña: corren por estes eidos cabalos de cores insubmisas, a liña do horizonte esta a espreita dun temporal de bolboretas. Esa natureza insurxente abrangue as persoas humanas e non humanas, e mesmo as maquinas: a bascula de Ohio que pesa cousas e emocions, o rancor dos tractores nas granxas abandonadas... E abrangue a linguaxe, as palabras que, como velairiñas arredor da lampada, loitan contra a extincion, desvelan un misterio e crean outro, como corpos que se agochan en almas.A d''A boca da terra é unha poesía de natureza insurxente. Porque aquí a natureza fala, murmura, berra ou xura con ironía no eco das campás. Tamén se agocha nas ruínas e aluca, sentinela, o pasar dos camiños. Lembra e soña: corren por estes eidos cabalos de cores insubmisas, a liña do horizonte esta a espreita dun temporal de bolboretas. Esa natureza insurxente abrangue as persoas humanas e non humanas, e mesmo as maquinas: a bascula de Ohio que pesa cousas e emocions, o rancor dos tractores nas granxas abandonadas... E abrangue a linguaxe, as palabras que, como velairiñas arredor da lampada, loitan contra a extincion, d...

En "Exhumación", a xuízo do xurado que lle concedeu o Premio Manuel Lueiro Rey, escóitase «o tempero dunha voz moi afinada, chea de resonancias e lecturas que o autor soubo procesar para ofrecer unha

ANTOLOX�A PO�TICA