LOS CUERPOS CELESTES

Los cuerpos celestes recueye diez cuentos de distintes factures nos que predomina’l reflexu d’un modelu d’escritura realista. Vides anónimes nes que la rutina apodera con too hasta que daqué inesperao pasa franciendo la cotidianidá d’unos personaxes siempres en movimientu. Esi rompimientu val-y al narrador p’abrir la posibilidá de la introspección y l’autoanálisis y amuesa lo que de ficción hai nes rellaciones humanes. Con un ritmu narrativu bien lleváu y un llinguaxe claru, tresparente y certeru, l’autor fai un retratu individual y colectivu d’una sociedá desnortiada y a la busca d’una felicidá qu’igual nin tan siquiera existe.