Antton Kazabon Amigorena

Inoiz baino gorago heldu zen egun hartan. Bazirudien iritsiko zuela hainbat amestutako gailurra, baina beste behin ere, ilargiak uste baino azkarrago bidali zuen eguzkia lotara, argia itzalita.&n

Dohain ugari ditu poema-liburu gustagarri eta atsegin honek: adierazpenaren samurra, iradokizunen zabala, sentipenen sakona... Denoi ematen digu lotsa pixka bat geure sentimenduez hitz egiteak, are gehiago poesia irakurtzen edo idazten dugula aitortzeak, kursitzat hartuko gaituzten beldurrez edo.Emozioen kuliska liburua sentimenduez mintzo da: maitemina, samina, poza, tristura, bakardadea, emateko desioa edo hartzekoa, naturaren indarra eta ederra norberaren sentipenen adierazgarri... Guztia hitz sinple eta sarkorrez osatuta, bihotzera zuzen iritsi nahi duten esaldiz osatuta. Bizitza eta poesia ez direlako aparte dauden gauzak, txaponaren bi aldeak baizik.

Marik, Merik eta Morik arazotxo batzuk dituzte zenbait lagunekin, baina egun batean zerbait berezia aurkitzen dute Mariren etxeko ganbaran. Handik aurrera, gaitasun berri baten jabe egiten dira, eta eguneroko arazoei aurreegiten lagunduko die. Fantasia eta errealitatea nahastu behar dituzu ipuin magiko honetan murgiltzeko eta hiru protagonistekin batera bertako bizipenez gozatzeko.

Aitzolek ez du txikia izan nahi, lehenbailehen handitu nahi du. Zergatik ote? Leirek, aldiz, txikia izaten jarraitu nahi du, ez du handitu nahi. Zeren beldur ote da? Eta Oinatz, berriz, beti galtzak arrastaka dituela dabil. Beharbada, axolagabe hutsa delako, edo beste zerbaitengatik? Norbaiten laguntza beharko dute beren kezkak eta beldurrak gainditzeko. Nork lagunduko ote die?

Belaunaldien arteko elkar ulertzean oinarritutako istorio ausarta.Martintxo mutiko jatorra eta sentibera dugu. Zaletasun berezi bat ere badu Martintxok, baina hori ez dio edonori kontatuko. Sekretu hori bere lagunik onena den aitonari baino ez dio aitortuko. Aitonak konplizitatea agertuko dio, bai eta ametsak betetzeko bidea erakutsiko ere.

Esploratzaile sena du Katixak: bere kasa ibiltzea gustatzen zaio, eta jakin-min aseezina du. Egun batez, inguru ezagunetik gehiegi urrundu eta dorre ikusgarri bateraino iritsiko da. Kanpotik mirestearekin aski ez, eta solairuz solairu ikusi nahiko du, jira eta buelta eskailera kiribiletan gora. Horrela ezagutuko ditu dorreko bizilagunak, baita harrizko paretek gordetzen duten sekretu handia ere

Anderrek nola edo hala bere alboan nahi du aitona Joxe. Etxean ikusi nahi du, lehen bezala, eta ez zaharren egoitzan, triste-triste. Gainera, laster pilota txapelketa jokatu behar du, eta aitona partiduak ikustera joatea gustatuko litzaioke mutikoari. Aitonak ere nahi du, baina horretarako gurasoen laguntza beharko du Anderrek.

Ander trantze zail bat igarotzen ari da Aintzane ezagutu duenean, bera baino hamar urte zaharragoa den erizaina. Harreman berri horri esker berreskuratuko ditu bizipoza eta alaitasuna. Egun batean Anderrek bere argazki albuma elkarrekin ikustea proposatuko dio Aintzaneri. Argazkiak ikusiz, besteak beste, aurrez bikote zuen Maddirekin izandako zenbait bizipen ilunen berri eman beharko dio Anderrek.

Desde el 9 de septiembre hasta el 19 de marzo (día del padre), Urtzi escribe una docena de veces sus sentimientos y preocupaciones en un diario. Desde el primer instante se nos muestran sus preocupaciones escolares, los amigos y enemigos que tiene en el colegio, la tutora del curso... pero, sobre todo, el tema central de este libro: las diversas relaciones familiares. Urtzi no conoce a su padre; su madre es soltera y fue abandonada cuando quedo embarazada. En el entorno de Urtzi, por su parte, hay un joven adoptado y una compañera cuyos padres se estan separando.

Zubia errekaren inbidiatan bizi da. Astoa eta oilarra, beti sesioan. Otsoak zakurra izan nahi du eta zakurrak otso. Euria eta elurra, berriz, ez daude gustura daukatenarekin. Katua eta sagua ez dira elkarrekin batere ondo moldatzenAskotan zenbat kostatzen zaigun gure alderdi on eta atsegina ikustea eta onartzea.Iruditzen zaigu besteak hobeak direla; besteek beti zorte ona dutela eta guk, berriz,txarra. Eskerrak gu bezalakoak ez direnak, aurrez aurre jartzen zaigun ispilu baten moduan, erakusten dizkiguten gure alderdi onak, eta laguntzen diguten gure gabeziak elkarren osagarri direla konturatzen.