Ánxela Gracián

Este relato recrea a Noite de San Valentín chinesa, tamén coñecida como Qixi, A Noite dos Sete ou Festival da Pega, paxaro que a autora decidiu simbolizar na Rula, tan da nosa tradición amorosa. Esa noite os namorados contemplan o ceo e falan de amor ao tempo que buscan as estrelas Vega e Altair, que representan os amantes desta antiga lenda da dinastía Han, na que se relata o amor entre a Princesa Tecedora, un ser máxico, e o Home das Vacas, tan só un humilde mortal.

Carrapeto é un cempés que asiste á escola Cempés con Futuro, onde os seus profesores son moi exixentes, especialmente coa táboa do novo. As&

Érase unha vez unha nena á que todo o mundo coñecía polo seu fermoso abrigo vermello con carapucha. Cada semana ía visitar á súa avoa, que vivía ao outro lado do bosque, para levarlle unha cesta chea de lambuzadas. Un día bateu con Lobo. Parecía tan educado, tan atractivo, tan engaiolador, tan respectable? non puido evitar namorarse del?. Carapuchiña 'en rose' mantén un diálogo intertextual co conto clásico de Charles Perrault, revisando os roles clásicos femininos e masculinos, e lendo criticamente os modelos de amor que en moitos destes contos reais marabillosos se propoñen. Nesta nova versión de Carapuchiña, as mulleres toman conciencia da idealización do concepto de amor que lles vén imposto dende a máis tenra infancia reflexionando como, en ocasións, estes modelos de amor non son máis ca trampas que agochan actitudes machistas e misóxinas, cuxa finalidade é subxugar as mulleres baixo o poder masculino, patriarcal e dominante. Sen dúbida, Carapuchiña 'en rose' é un relato orixinal no que a autora e o ilustrador realizan un excelente diálogo coa tradición contística, demostrando que todo é posible en literatura e que non existen fronteiras posibles.

Tódalas toupas son cegaratas. Nungunha pode ver. Seica as toupas non poden ver, que son unhas cegaratas. O seu mundo está tecido de escuridades subterráneas. Pero a protagonista desta historia é quen de sair fora da toupeira para chegar a gozar con intensidade das cores da vida.

Literatura infantil en gallego

Era un carreiro que non acababa en ningures...

Ganadora del XV Premio de Literatura Infantil e Xuvenil "Pura e Dora Vázquez"

O Entroido de Laza é un dos de máis sona de Galicia e un dos máis antigos de europa. Un dos seus maiores atractivos constitúeo a figura dos peliqueiros, cobradores ancestrais de tributos, que durante tres dias percorren as ruelas da cidade mallando co latego a todos os que se cruzan no seu camiño.

Carrapeto es un Ciempiés que asiste a la escuela Ciempiés con Futuro, donde sus profesores son muy exigentes, especialmente con la tabla del nueve. Así que Carrapeto sufre mucho, y lo peor, es que tiene que aguantar los pisotones del ciempiés Atila.

Gañadora 'ex aequo' do VIII Premio Meiga Moira de Literatura Infantil e Xuvenil (2018).'As voces da auga' destaca pola calidade de lingua empregada, a orixinalidade da proposta e o intenso labor de recreacion dunha sociedade xeografica e culturalmente tan distante como a chinesa. As voces da auga relata unha historia de supervivencia e de aposta pola vida nun contexto historico especialmente complexo, mais ala dos convencionalismos.***Neses instantes, no interior do rio, Li sentiase tan transparente coma o cristal. Enton, como polas noites antes de adormecer, podia escoitar de novo con nitidez as voces da auga, como unha chamada que non a enxordecia coa sua cantilena monotona de ave de paso, senon que lle infundia esa forza descoñecida das ondas que galopaban, propiciando que ela tamen formase parte dese mundo liquido e poderoso que, ali no fondo do val, se arrastraba lento coma unha bufala preñada, porque era ali, precisamente naqueles remansos, onde a voz do rio berraba arrastrando consigo tamen a fondura dos cavorcos da terra.

Cando anoitece as criaturas do bosque comezan a súa actividade nocturna. Entre eles, os chisgarabises, trasnos rebulideiros á familia dos cales pertence Chis. Un chisgarabís que, porén, non é coma os demais. Intenta ocultarse, pasar desapercibido, pero así non é feliz. Da necesidade de aceptarse e do amor en circunstancias difíciles fala este libro.

Doce cartas a María Victoria Moreno (de la autora Ánxela Gracián) es una biografía novelada narrada por uno de sus personajes más entrañables, el lobo Garimoso, ese que en su libro Mar adiante pasa varias noches con la niña Mariquiña sin comerla, porque ella lo soñó bondadoso.Fascinado por esa nueva vida de lobo que no se ve obligado a comer caperucitas, Garimoso inicia la lectura de todos los libros de María Victoria Moreno, tanto los escritos por ella como los que sobre ella se escribieron y, después de sumergirse en esa lectura fascinante, decide mandarle estas doce cartas en las que recorre la vida y obra de esta interesante escritora gallega a pesar de nacer en Extremadura. Así, rememoraremos su infancia como paraíso perdido; las vivencias de la juventud y las aspiraciones de esta estapa; su concepción de la docencia en la que defiende una enseñanza responsable y respetuosa que introduce los afectos en el aula, así como los gustos y las inclinaciones; las lecturas; los gozos; la lealtad eterna a los amigos y a los maestros -a los de de papel y los de carne y hueso-; el sentido épico de la vida y, finalmente, la escritura como único exorcismo ante el dolor de sabernos perecederos.Partiendo de una documentación verificable y de hechos efectivamente acontecidos en un tiempo y en un espacio, el libro nos acerca -con una narración ágil e imaginativa en la que destacan los diálogos divertidos- a la vida auténtica y al legado literario de la escritora María Victoria Moreno, gallega de sentimiento y de adopción desde que vino a vivir a Galicia la mediados de los años 60 y asumió su lengua como propia, siendo el gallego desde entonces la lengua con la que habló con el mundo y contribuyendo con su trabajo incansable a la consolidación de nuestra literatura y cultura.

Paseando polo bosque, e nena Dorotea bate com don Guillerme, un trasgo falangueiro que conta para ela sete historias. Perico Picapiñeiro, a Serpe Amarela, Pedriño, a Loba Balbina, a Gaivota Azul, Etel e Larpeiriña son os habitantes dun mundo fascinante ateigado de humorismo, ironia e maxia, moita maxia.

Gañadora do 10.º Premio Meiga Moira de Literatura Infantil e Xuvenil 2022O xurado valorou na obra:A súa proposta de revisión e reescrita da mellor tradición literaria ao incorporar como protagonistas personaxes como o mago Merlin, a fada Morgana, o Principe Azul ou os Reis Provenzais, creando un artefacto dramatico metaliteraturizado non exento de humor e ironia, onde se visitan e actualizan temas importantes do noso tempo e de todo tempo dando unha ollada claramente identificada e feminista.Tamen si, coa sua decision [Anxela Gracian] quixo apostar pola escrita teatral como xenero idoneo para achegar os valores da creacion literaria e como vehiculo para convidar a mocidade a coñecer e recoñecer o mundo que nos rodea, as suas problematicas e os seus retos e os camiños ainda por andar, asi como unha ferramenta para o desenvolvemento persoal.***A Morgana desta obra, implacable co patriarcado, asume como mision propia que as mulleres sexan donas de si. Co mago Merlin como aliado, axudara a Mendiña, unha moza fermosisima, libre e apaixonada, que vive recitando os seus poemas polo Camiño a Compostela, ata que un dia, por azar, cruza cun Principe que, seducido pola sua beleza, valentia e naturalidade, lle pide matrimonio, negandose a casar con Mademoiselle Xuxu, unha rica princesa provenzal que resulta moi conveniente para todos.Mais a maxia da manteiga da cacha da meiga Morgana muda os destinos, facendo que Mendiña teña a oportunidade de decidir por si mesma se quere vivir acatando as condicions de submision que o convencional principe lle impon ou continuar o seu oficio de poeta e levar a poesia polo mundo.Coa axuda da fada, a xograresa tomara a decision mais sabia.

Ao dragón Arco da vella gústanlle moito as pingas de choiva, especialmente esas que quedan, tímidas, no envés das follas despois de saír o sol; esas pingas saben a orballo azucrado. Contra a tardiña, o dragon Arco da Vella agardaba pola Pinta Roseira na porta da sua casa; por ali volveria outras veces, unhas disfrazado de mar, outros de rio, outras de lago e outras de choiva.Pinga de choiva e un album, escrito por Anxela Gracian e ilustrado por Daniel Diaz, que conta a fermosa historia de amor entre unha pinga e o arco da vella.Ao dragón Arco da vella gústanlle moito as pingas de choiva, especialmente esas que quedan, tímidas, no envés das follas despois de saír o sol; esas pingas saben a orballo azucrado. Contra a tardiña, o dragon Arco da Vella agardaba pola Pinta Roseira na porta da sua casa; por ali volveria outras veces, unhas disfrazado de mar, outros de rio, outras de lago e outras de choiva.Pinga de choiva e un album, escrito por Anxela Gracian e ilustrado por Daniel Diaz, que conta a fermosa historia de amor entre unha pinga e o arco da vella.

Inclúe CD Branca de Neve era unha das rapazas máis fermosas da contorna. Tanto, que a súa madrastra tivo tantos ciumes dela que decidiu matala. No medio do bosque, at