De remate é unha novela tremendamente singular no xeito de narrar. Está construída fragmentariamente a través das columnas de opinión do seu protagonista, o xornalista Bieito Sanmarful, complementadas con textos pertencentes ao seu diario intimo e outros materiais de diversa procedencia: correos electronicos, anotacions en blogs, poemas, documentos oficiais... A traves das paxinas desta novela non asistimos so ao retrato socioloxico da Galicia que habitamos, senon que tamen imos descubrindo a propia vida e o itinerario persoal do protagonista, aflixido por unha doenza coa que se ve obrigado a convivir e que combate con humor, ironia e estoicismo.Coa lectura dos seus textos imos descubrindo un Bieito Sanmarful que se mostra, nos ultimos anos de sua vida, como unha persoa fraxil e dependente, autoesixente, que nos achega a sua vision nada dogmatica sobre o mundo e as persoas que o rodean, a traves dunha reflexion permanente sobre si mesmo. Estamos ante un relato de estrutura poliedrica no que se artella un calidoscopio literario do pais e dos seus habitantes valendose dunha amalgama de estilos metaliterarios cos que o propio autor comparte protagonismos.De remate e unha novela entretida, divertida, ben escrita, que recrea con acerto e moita habilidade diferentes rexistros linguisticos, incluidas diversas variantes dialectais que axudan a retratar os personaxes; unha novela solida, moderna, que convence, que engancha e que nos fai redescubrir o gusto pola palabra.De remate é unha novela tremendamente singular no xeito de narrar. Está construída fragmentariamente a través das columnas de opinión do seu protagonista, o xornalista Bieito Sanmarful, complementadas con textos pertencentes ao seu diario intimo e outros materiais de diversa procedencia: correos electronicos, anotacions en blogs, poemas, documentos oficiais... A traves das paxinas desta novela non asistimos so ao retrato socioloxico da Galicia que habitamos, senon que tamen imos descubrindo a propia vida e o itinerario persoal do protagonista, aflixido por unha doenza coa que se ve obrigado a convivir e que combate con humor, ironia e estoicismo.Coa lectura dos seus textos imos descubrindo un Bieito Sanmarful que se mostra, nos ultimos anos de sua vida, como unha persoa fraxil e dependente, autoesixente, que nos achega a sua vision nada dogmatica sobre o mundo e as persoas que o rodean, a traves dunha reflexion permanente sobre si mesmo. Estamos ante un relato de estrutura poliedrica no que se artella un calidoscopio literario do pais e dos seus habitantes valendose dunha amalgama de estilos metaliterarios cos que o propio autor comparte protagonismos.De remate e unha novela entretida, divertida, ben escrita, que recrea con acerto e moita habilidade diferentes rexistros linguisticos, incluidas diversas variantes dialectais que axudan a retratar os personaxes; unha novela solida, moderna, que convence, que engancha e que nos fai redescubrir o gusto pola palabra.
Ver más