Lois Pereiro

Poeta homenajeado del dÍa das letras galegas 2011: reunimos por primera vez de forma íntegra la obra completa de lois pereiro en edición bilingüe.

Lois Pereiro intuyó siempre que su vida y su obra serían breves. Tal vez por eso, vivió y escribió con una intensidad que nos ha legado algunas de las páginas más íntimas y conmovedoras de las letras gallegas. Fue un poeta alejado de dogmas y siempre un paso adelante, capaz de unir la mas radical modernidad con la sensibilidad rosaliana, los impulsos autodestructivos con una desarmante vitalidad, el individualismo con el compromiso, el apego a su tierra y a su lengua con la busqueda de voces hermanas mas alla, en la musica y en el cine, y en especial en la literatura centroeuropea. \"Poesia ultima de amor y enfermedad\" es sin duda el libro mas sincero y descarnado de la literatura gallega contemporanea. Escritos cuando el autor estaba gravemente enfermo, estos versos recogen su impotencia y su dolor, y son el mejor testimonio de la vision del poeta, de su intimismo inconfundible y tambien de esa cierta distancia analitica que interpuso entre el y la muerte.

«O profundo coñecemento que Lois Pereiro posuía da cultura e da contracultura do seu tempo, xunto coa súa experiencia vital, explican a súa particular mirada interior e exterior e a súa escrita. Os p

A Modesta proposición para renunciar a facer xirar a roda hidráulica dunha cíclica historia universal da infamia, así como os artigos e entrevistas incluídos nesta edición, son un testamento claro do pensamento e das posturas literarias e vitais de Lois, e rachan os dous principais topicos sobre el. Un, o que o cualifica unicamente como poeta. O outro, o do seu malditismo. E reafirman o compromiso radical de Lois Pereiro coa literatura e co mundo no que vivia. Canto peores sexan os tempos que vivamos, mais falsa sera a inxenuidade, menos inocente a indiferenza, e mais complice non comprometerse, reclamaba na Modesta proposicion. Este ano en que se lle dedica o Dia das Letras Galegas, Lois Pereiro faria 53 anos e seria un dos poetas de referencia. De feito eo, a pesar de que, ata este ano, unicamente tiña publicados dous poemarios e un terceiro postumo, esgotados ou dificiles de atopar. Cento e pico poemas chegaronlle para ser a un tempo unha das voces mais innovadoras da lirica galega de finais do seculo XX e, como aventurou Manuel Rivas xa en 1993, o clasico que ten a literatura galega sen sabelo.A Modesta proposición para renunciar a facer xirar a roda hidráulica dunha cíclica historia universal da infamia, así como os artigos e entrevistas incluídos nesta edición, son un testamento claro do pensamento e das posturas literarias e vitais de Lois, e rachan os dous principais topicos sobre el. Un, o que o cualifica unicamente como poeta. O outro, o do seu malditismo. E reafirman o compromiso radical de Lois Pereiro coa literatura e co mundo no que vivia. Canto peores sexan os tempos que vivamos, mais falsa sera a inxenuidade, menos inocente a indiferenza, e mais complice non comprometerse, reclamaba na Modesta proposicion. Este ano en que se lle dedica o Dia das Letras Galegas, Lois Pereiro faria 53 anos e seria un dos poetas de referencia. De feito eo, a pesar de que, ata este ano, unicamente tiña publicados dous poemarios e un terceiro postumo, esgotados ou dificiles de atopar. Cento e pico poemas chegaronlle para ser a un tempo unha das voces mais innovadoras da lirica galega de finais do seculo XX e, como aventurou Manuel Rivas xa en 1993, o clasico que ten a literatura galega sen sabelo.

"Poesía última de amor e enfermidade 1992-1995 é produto de case catro anos de vida, pero escrito en menos de seis meses. Supoño que no meu interior había unha necesidade de expresarme, de expresar non so eses catro anos, senon os 37, case 38 xa que teño, e de ai viña esa urxencia. E por iso o titulo do libro e un pouco esa busca de contradicion, entre as palabras, entre as sensacions, e de que todo forma parte da vida, tanto o amor como o sufrimento, como a morte, como o desexo... O libro dividese en tres partes, so 2 poemas ao principio escritos no ano 92, e vou intentar explicar o que houbo neses espazos de silencio..."

Penetan bizi naiz zu gabeanneketan diraut ukatzen gaituen urruneannabilano bi munduren ertzean,ebatzi gaberik zu maitatzeko soseguabietako zeinek damaidan,mindu gaberik ez zaizulako axolani badaezpada gibelatzeaborroka jada galdutik,erabakirik zugan ez sartzea jagoitik,ez, ordea, samintzea ihesi zugandik.

Lois Pereiro comezou a escribir Náufragos do paradiso -a súa única novela- a finais da decada de 1970, cando acababa de facer vinte anos. Cunha linguaxe que emprega imaxes poeticas, a historia narrada concentrase na interioridade torturada de Bernal e a sua viaxe a "palida beleza da morte prematura". Nun milimetrado puzzle de sentimentos e situacions, o autor mostra a sua extraordinaria e incisiva capacidade de observacion como preciso analista da condicion humana. Esta edicion inclue tamen un relato baseado na novela.

Cunha introdución na que o poeta Daniel Salgado propón unha nova lectura da obra de Lois Pereiro, esta antoloxía inclúe 51 poemas que testemuñan a homoxeneidade dunha obra concibida case a xeito de poema unico, case coma as follas dun diario. Unha poesia en tension que so resiste ao fracaso, a claustrofobia vital, mediante a rebeldia contra un mundo convulso.