Xabier Cordal

Ante dogmas impermeables, Xabier Cordal traza en resistencia al agua un discurso fluido y lúcido sobre la poesía, sus formas posible y el aliento permanente de la vida. En cierto modo, este libro que habla de amor, familia, militancia politica y lenguajes secretos, redimensiona la obra de un autor que exploro, como muy pocos en la poesia contemporanea, los codigos de lo indecible. El poeta vuelve la mirada hacia los omoplatos ocultos de su pasado y hace, a partir de ese pasado, una lectura desbordante de simbolos, emociones y sintomas trascendentes. El resultado son poemas de formas onduladas y prodigiosas, que cautivaran al lector con su ingenio y destreza

Terceira entrega en solitario de Xabier Cordal nunha obra que pon de manifesto o avance nos recursos literarios por parte dun dos máis prolíficos poetas da xeración dos 90. Unha fervenza de palabras, imaxes, vivencias disfrazadas, de palabras (re)coñecidas no mundo interior de quen procura saber -saborear- o pasado para avanzar nun novo camiño que, rompendo as propias palabras, as propias vivencias, situa ao viaxeiro, no que todas e todos nos podemos ver reflectidos, na dificultade de recuperar as pantasmas e os seres mais queridos do seu percorrido vital. ... se o poema anda con traballo pola grava de pedra preciosas.

Unha curtametraxe serve como desculpa para desenvolver once relatos escritor para televisión.Unha curtametraxe -acerca do paradoxo da literatura como parte da vida- serve de portal a outros once relatos escritos para television. Alguns gardan desenlaces sorprendentes e, igual ca un tapiz, fios que so cobran sentido a traves da distancia. Calquera orde de lectura e a correcta.O conxunto semella inclasificable: a area de descanso da autovia Madrid-Vigo convertida en zona cero dunha invasion alienixena, un vampiro existencialista que compra compulsivamente, un neno coa capacidade de ver constelacions dentro dunha saia, dous sinistros emprendedores, unha viaxe ao fondo lendario do mesmo atlantico que mudara en epica a distopia. Sobre as ruas de Artabria, en realidade tamen baixo o seu formigon gris, conspiran organismos biociberneticos -as veces entrañables, as veces letais- e un conto deste libro ben poderia ser o primeiro do noso idioma deseñado e escrito a partir dunha app, afirmou o autor nunha entrevista. Diversas idades no espazo urbano que abala de Ferrol a Coruña enmarcan, ademais, certa alegoria politica desde a ollada xuvenil e marxinal, un sordido matrimonio que prepara o advento do Anticristo ou ese banquete familiar de clase alta que oculta un terrible segredo.Unha curtametraxe -acerca do paradoxo da literatura como parte da vida- serve de portal a outros once relatos escritos para television. Alguns gardan desenlaces sorprendentes e, igual ca un tapiz, fios que so cobran sentido a traves da distancia. Calquera orde de lectura e a correcta.O conxunto semella inclasificable: a area de descanso da autovia Madrid-Vigo convertida en zona cero dunha invasion alienixena, un vampiro existencialista que compra compulsivamente, un neno coa capacidade de ver constelacions dentro dunha saia, dous sinistros emprendedores, unha viaxe ao fondo lendario do mesmo atlantico que mudara en epica a distopia. Sobre as ruas de Artabria, en realidade tamen baixo o seu formigon gris, conspiran organismos biociberneticos -as veces entrañables, as veces letais- e un conto deste libro ben poderia ser o primeiro do noso idioma deseñado e escrito a partir dunha app, afirmou o autor nunha entrevista. Diversas idades no espazo urbano que abala de Ferrol a Coruña enmarcan, ademais, certa alegoria politica desde a ollada xuvenil e marxinal, un sordido matrimonio que prepara o advento do Anticristo ou ese banquete familiar de clase alta que oculta un terrible segredo.