XX. mendeko 30eko urteetan, Badajozeko herri txiki batean, nekazari bat, Damaso, miseria gorritik atera ahal izateko borrokan eta inguruan gertatzen ari denari ezaxola. Eskualde hartako lurrak jauntxoenak dira, eta herriko jendea gosez hiltzen da. Gerrak iraultzen du Damasoren bizitza, ihes egitera behartuta gertatuko baita, eta, bitartean, etxekoak derrigortuak egongo dira ahal duten moduan bizimodua aurrera ateratzera.Handik hogeita hamar urtera, Bizkaiko fabrika batean lanean aurkitzen dugu Damasoren seme Manuel. Urte haietan gertatu zen frankismo garaiko huelgarik handiena, eta istilu haietan konprometitua egon zenez, agintariek deserritu egin zuten Extremadurara. Han ikasiko du zer gertatu zen bere gurasoekin eta gainerako senideekin, han aurkituko du bere familiaren hari galdua, ordu arteko bere usteak hankaz goratuz.Garai gogor bati buruzko kontakizun honekin datorkigu Toti Martinez de Lezea oraingo honetan, garai bat non beldurra eta ankerkeria nagusitu ziren eta komeni dena ez ahaztea.
Erdi Aroan gaude. Landetxe gorde bateko bakardadean bizi da Otto Pette, iraganaren oroipen kiskaliak ahanzturaren hautsez estali beste egitekorik gabe. Arrotz bat etxeratu zaio, ordea, eta konturatu orduko, bertan ostatu hartu ez ezik, nagusiaren lekua ere bereganatzen hasi da sarkina. Etxetarra, ezinbesteak hartaraturik, arrotzaren nortasunari antz ematen saiatuko da, berak galtzeko arrisku guztiak dituen hitzezko borroka baten arian. Bi solaskide-aurkariek, supazterreko hauts zaharrak beren jardun etsian txandaka hauspotuz, hil irudi lo zeutzan ilinti zaharrak piztuko dituzte. Itxura anitzeko mamuen argi-itzalak biziaraziko ditu su garberrituak, Herioren atari dirudien sala ilunean. Suntsiduraren bezperan, errauts gristuek lazkeria sarrien beltza eta amodio bakanen zuria oroituko dituzte, eta beren bizialdiko egi-gezurrei setati eutsi nahi dieten arrotz-etxatarrei sentiaraziko gizaki oro dela ihesle eta etxegabe, oro arrotz: bere baitan ere arrotz.
Esklaboa imintzioka dabil (Marble) Hogeita sei urte besterik ez eta jada hiltzear dago. Lanaren gehiegiari zigor-ukaldiak erantsirik nor den edo zer den ez dakiela janari ezak ahulduta azkenetan dago. Bat-batean gorputz enborra bihurritzen hasi da biraka besoak gorantz mugitzen eskortzoak proposatuz dantza anakroniko batean. Iragan klasikotik
