Libros de Literatura en gallego, página 28 de 244

Deus xogando aos dados. Deus xogando aos dados de Fernando Méndez é o Premio Risco de Creación Literaria 2010. Un cura galego desaparecido hai vinte anos, altas xerarquías eclesiásticas implicadas no tráfico de ouro nazi, mafiosos e oportunistas que buscan dar o golpe da súa vida e catro escritores de fama internacional. Así se reconstrúe Deus xogando aos dados, que asenta a súa trama no feito histórico de que España recibiu entre os anos 1942 e 1944 máis de 5.000 lingotes de ouro que os nazis obtiveron das moas, as xoias e demais pertenzas dos xudeus, segundo informes desclasificados do Departamento de Estado dos EE.UU. Este ouro manchado en sangue serviu para pagar os produtos que España enviaba a Alemaña durante a Segunda Guerra Mundial, entre eles volframio das minas galegas, que partían do porto de Vigo.

Na vía secundaria que conduce ao polígono industrial prodúcese un atropelo nun día de choiva. Ese desafortunado incidente marcará un punto de inflexión nas vidas das persoas que participan no suceso ate situalas nunha calella con poucas saidas. Nora e Ramon, un matrimonio cada vez mais afastado por mor das suas adicions; Obdulia e o seu pai, Anselmo, que viven na solitaria casa da curva; Hilario, mecanico nun taller do poligono, desconcertado pola sua incapacidade para dar explicacions atinadas sobre os feitos. Vidas en via secundaria sometidas as faenas do destino. Vidas anonimas, tecidas por perdedores do noso tempo que agardan polo seu paquete de felicidade.Un relato de vidas cruzadas sobre a soidade e a incomunicacion, ese virus silencioso, mais moi estendido, que asolaga os nosos dias. Unha emocionante novela coral, escrita e construida con mestria e precision, capaz de arrebatar o interese dos lectores e lectoras en todos e cada un dos seus capitulos.Na vía secundaria que conduce ao polígono industrial prodúcese un atropelo nun día de choiva. Ese desafortunado incidente marcará un punto de inflexión nas vidas das persoas que participan no suceso ate situalas nunha calella con poucas saidas. Nora e Ramon, un matrimonio cada vez mais afastado por mor das suas adicions; Obdulia e o seu pai, Anselmo, que viven na solitaria casa da curva; Hilario, mecanico nun taller do poligono, desconcertado pola sua incapacidade para dar explicacions atinadas sobre os feitos. Vidas en via secundaria sometidas as faenas do destino. Vidas anonimas, tecidas por perdedores do noso tempo que agardan polo seu paquete de felicidade.Un relato de vidas cruzadas sobre a soidade e a incomunicacion, ese virus silencioso, mais moi estendido, que asolaga os nosos dias. Unha emocionante novela coral, escrita e construida con mestria e precision, capaz de arrebatar o interese dos lectores e lectoras en todos e cada un dos seus capitulos.

Pedra sobre pedra sitúase no momento da construción do Pórtico da Gloria, co Mestre Mateu «afanado en protexer a evolución e remate» da súa grande obra que, malia todos os atrancos, chegou aos nosos días como unha das máis impresionantes mostras escultóricas do Románico europeo.

A novela comeza un venres outonizo e soalleiro no que Antón Queguas chega a un hotel rural na procura de descanso e rutas de montaña. Citouse alí con Lidia, a súa parella, á que só ve durante as fins de semana. Cando sobe a habitacion, decatase de que a calefaccion non funciona, polo que pide axuda a empregada do establecemento, Baldi, unha rapaza moi nova, pouco faladora e esvaidamente misteriosa. Iniciase daquela un xogo de azares e malentendidos que van cambiar por completo a vida dos personaxes. Uns meses mais tarde, Anton recibe a notificacion dun avogado: Baldi esta embarazada e citao para unha proba de paternidade. Lidia, sentindose traizoada, percorre as estradas co seu catalogo de pintura contemporanea, mentres tenta afogar os accesos de xenreira e rancor que a asolagan. E ainda hai un terceiro protagonista, Chano Bendaña, un modesto artesan xoiero que se ve implicado, dun xeito inesperado, nunha enxurrada de confusions. Anton, Lidia e Chano: tres historias que camiñan pola fronteira do cotian e do absurdo, enfiadas por Xurxo Sierra con intelixencia e saber facer narrativo. Unha historia de vidas cruzadas na que o destino dos personaxes introduce un plus de intriga que engaiola e sorprende ao lector.

Lois Pereiro comezou a escribir Náufragos do paradiso -a súa única novela- a finais da decada de 1970, cando acababa de facer vinte anos. Cunha linguaxe que emprega imaxes poeticas, a historia narrada concentrase na interioridade torturada de Bernal e a sua viaxe a "palida beleza da morte prematura". Nun milimetrado puzzle de sentimentos e situacions, o autor mostra a sua extraordinaria e incisiva capacidade de observacion como preciso analista da condicion humana. Esta edicion inclue tamen un relato baseado na novela.

Neste volume recóllense unha serie de artigos que Antonio Gramsci escribiu entre os anos 1914-1918, é dicir, inicio e fin da Primeira Guerra Mundial e a aparición, súbita, cara ao leste, da Revolución bolxevique.Escritos de mocidade ilustra o itinerario socialista do Gramsci mozo: proposicion de entrada en guerra de Italia a caron dos aliados e influencias da esquerda anti-conflito reunida en Zimmerwald, contacto coa clase obreira turinesa e o espectaculo dos seus combates, o esforzo por elaborar unha via orixinal italiana do marxismo, contra as influencias positivistas e por un retorno as posicion hegelianas via Benedetto Croce, o encontro coa definicion rusa e o esforzo por definir o bolxevismo.Mais tamen un esforzo para introducirse na cultura popular, nas canles de difusion da cultura burguesa, por elevar o ton e o fondo das mensaxes dirixidas ao proletariado, o enfrontamento coa vella garda socialista e co reformismo. Ainda que as veces estes artigos ou traballos se resenten do seu formato xornalistico, non deixan de conformar as bases do que seran, na sua madureza, as constantes do pensamento gramsciano: estudo da cultura e literatura populares, a funcion dos intelectuais, a construcion dun partido revolucionario, a hexemonia do proletariado, a estratexia para unha revolucion en Occidente, etc.Hoxe, co...

Nun texto narrativo que se achega aos límites do narrado para poder contar a historia dunha vida xa case na extenuación, Miguel Sande realiza unha procura no que queda dos sentimentos e na consciencia esvaecida do tempo. A traves da palabra nua e sincera, da esgazada expresion da verdade dunha voz, a protagonista leva a literatura ao territorio inexplorado onde as emocions tecen e destecen o que queda dunha existencia. Este relato conmovedor, concibido cun sorriso de complicidade, conta a historia da ancia Maria, prostrada nunha cadeira de rodas, que pasa as tardes recluida nun cuarto da sua casa vendo como, hora a hora, discorren os dias. Mira pola venta e, de cando en vez, lembra fragmentariamente episodios da sua vida. Ata que un edificio en construcion lle quita o unico que lle quedaba: a posibilidade da contemplacion. Para ela, a vida toda permanece detras deses novos muros que a cercan, polo que non lle queda mais remedio que imaxinala.

Amador Ribeiro é un inspector de policía de Vigo, violento e solitario. Amigo do xogo e do alcohol, vive nun mundo sórdido, cheo de rancor, de homes e mulleres da noite. Ademais non é ben querido na Comisaria. Os seus compañeiros recean dese home coa mirada extraviada, de trazos duros. Un dia recibe o encargo do comisario de levar a cabo a investigacion mais estraña da sua vida: nos montes da vila de Lenzo van aparecendo uns corpos que se afastan do aspecto dos cadaveres deixados por un asasino convencional. Os corpos estan transformados, convertido nas trazas doutra cousa, de algo que non se pode definir. E como se os cadaveres fosen o soporte onde o asasino plasma a sua arte.Xa en Lenzo Amador comeza as investigacions. Para el semella todo diferente; e un home de cidade, non se afai a vila. Asignanlle unha compañeira compostela, Maria. Entre eles comeza a xerar a rivalidade e mesmo o odio. Pero as pescudas levano a actuar so, coa mente chea de confusion, case que nos lindeiros da tolemia, mais e quen de comprender que a posibilidade de resolucion do caso se esta a converter nunha solitaria oportunidade para a redencion polo dano que fixo, por todas esas noites pola cidade vivindo a unica vida posible, a dos que xa nada agardan. Asi, os acontecementos precipitanse de tal xeito que e como se entrase nun labirinto, onde estan so el e o asasino.Pegadas nun labirinto baleiro mestura as caracteristicas da novela negra ou policial e o realismo fantastico da tradicion cultural galega.

TRES VERSIÓNS é o título máis neutro e realista que se podía escoller para un tomo que xunta unha traxedia grega, As troianas e dúas dramatizacións de obras narrativas: O salto do puma, sobre A illa do doutor Moreau, de H. G. Wells, e Transilvania, baseada no Dracula de Bram Stoker.Como desculpa, valla o feito de as tresreconstrucionster sido, en diferentes momentos, reclamadas para o palco. Asi, a traxedia de Euripides fora unha encomenda de Arturo Lopez para a compañia Espello Concavo, que a estreara en 1997, cun texto moi semellante ao que logo usaria, en 2010, a Escola Municipal de Culleredo; canto a O salto do puma, escrita para Casahamlet, vira adiada a sua posta en escena, e Transilvania, estreada en 2007 pola E. M. T. de Culleredo, fora, na temporada seguinte, transferida a Teatro Carfax, que a manten no seu programa de actuacions.