Libros de Narrativa en gallego, página 16 de 155

Tres días despois do comezo da rebelión militar no Protectorado de Marrocos, Liberto, un obreiro anarquista comprometido coa loita sindical, intégrase na columna de mineiros que intenta parar o golpe de estado en Galicia.Ante o fracaso desta desesperada accion, so lle quedaran duas saidas para salvar a vida: entobarse entre os outeiros da serra ou fuxir nun dos vapores que saen do peirao de Vigo cara a Buenos Aires. A inesperada aparicion dunhas cartas, que descobren unha historia de amor oculta, condicionara o seu destino. Asi e o argumento desta novela que destaca pola precision da sua trama, a destreza amosada na descripcion dos personaxes e o retrato que se realiza dunha epoca marcada pola violencia.

Para celebrar o 55 aniversario da súa vida, Xavier Queipo presenta 55, unha colección de 55 relatos (56 se contamos o limiar, sempre evocador). A pegada do mar e dos océanos, o abraio diante das marabillas da natureza, as viaxes e as aprendizaxes que veñen prendidas tras dos ollos, as experiencias e soños dunha vida xa non curta. Xavier Queipo experimenta desde que comezou a sua andaina como escritor coa forma e cos contidos, sempre baixo a sombra tutelar da fascinacion e do xogo, da alteralidade e da celebracion da palabra. Este libro configura un mosaico de historias en alquimia perfecta de realidade e ficcion, de espellos deformantes, a medio camiño entre a erudicion e a lembranza de vidas pasadas ou posibeis. Queipo presenta un libro que non vai deixar indiferente a quen se mergulle na sua prosa engaiolante. Un longo percorrido de innovacion, de prosa mil veces renovada. Un libro para gozar.Para celebrar o 55 aniversario da súa vida, Xavier Queipo presenta 55, unha colección de 55 relatos (56 se contamos o limiar, sempre evocador). A pegada do mar e dos océanos, o abraio diante das marabillas da natureza, as viaxes e as aprendizaxes que veñen prendidas tras dos ollos, as experiencias e soños dunha vida xa non curta. Xavier Queipo experimenta desde que comezou a sua andaina como escritor coa forma e cos contidos, sempre baixo a sombra tutelar da fascinacion e do xogo, da alteralidade e da celebracion da palabra. Este libro configura un mosaico de historias en alquimia perfecta de realidade e ficcion, de espellos deformantes, a medio camiño entre a erudicion e a lembranza de vidas pasadas ou posibeis. Queipo presenta un libro que non vai deixar indiferente a quen se mergulle na sua prosa engaiolante. Un longo percorrido de innovacion, de prosa mil veces renovada. Un libro para gozar.

As pedras da tribo é unha emocionada homenaxe á nosa cultura milenaria, perdurábel na obra pétrea e sublimada na lingua. Aqueles que ignoran, magoan ou fan de menos os nosos sagros sinais de identidade non merecen ser considerados fillos da Galiza. Ende ben, os bispos son efemeros, as catedrais, eternas.Este volume continua o traballo comezado nO codigo da vincha, dentro da coleccion Cerdedo in the Voyager, unha viaxe pola historia e cultura milenarias de Cerdedo.

A principios do século XVII a vila de Cangas do Morrazo faise célebre porque varias das súas veciñas son levadas diante do tribunal da Santa Inquisición en Santiago de Compostela acusadas de bruxaría. Entre elas esta Maria Soliño, unha muller con facenda e negocios que andaba polos sesenta anos cando foi xulgada. Cangas gozaba dunha economia boiante baseada na pesca e no comercio local e internacional, ate que no ano 1617 sufriu o ataque dunha frota de piratas berberiscos que cambiou a sua historia. Reunions de bruxas en lascivos aquelarres nas praias, delacions entre veciños ou abusos de poder, alimentaban sermons moralizantes dende os pulpitos e ansias xusticeiras en boa parte da sociedade. Maria Soliño, ou Soliña, converteuse nunha personaxe lendaria para a sociedade galega, difuminada polo paso do tempo e cantada polo gran poeta Celso Emilio Ferreiro.A principios do século XVII a vila de Cangas do Morrazo faise célebre porque varias das súas veciñas son levadas diante do tribunal da Santa Inquisición en Santiago de Compostela acusadas de bruxaría. Entre elas esta Maria Soliño, unha muller con facenda e negocios que andaba polos sesenta anos cando foi xulgada. Cangas gozaba dunha economia boiante baseada na pesca e no comercio local e internacional, ate que no ano 1617 sufriu o ataque dunha frota de piratas berberiscos que cambiou a sua historia. Reunions de bruxas en lascivos aquelarres nas praias, delacions entre veciños ou abusos de poder, alimentaban sermons moralizantes dende os pulpitos e ansias xusticeiras en boa parte da sociedade. Maria Soliño, ou Soliña, converteuse nunha personaxe lendaria para a sociedade galega, difuminada polo paso do tempo e cantada polo gran poeta Celso Emilio Ferreiro.

Este non é un libro que se lea dun tirón (ou si). Cómpre ler e andar por el a modo, como se paseásemos por un xardín sen présa, parándonos a cada paso un pouco aquí, a rente dun arona, un pouco máis

''''Liña azul cumpre as esixencias da práctica narrativa e dun xeito destacado domina as técnicas da literatura contemporánea. Trátase dunha creación metaliteraria sobre o proceso de construción da propia novela, na que se mesturan os xeneros ata confundirense. O ensaio, a novela negra, de intriga e incluso humoristica forman unha trama mesta na que se confunden realidade e ficcion.'''' (Fragmento da Acta do IV Premio de Novela Curta ''''Cidade Centenaria de Riveira'''').Esta e a unica pista externa polo de agora, abondo para introducirse no caso. Hai que confiar na intuicion. Calquera outra cousa, contacten ipso facto: ocasodavidpobra.wordpress.com''''Liña azul cumpre as esixencias da práctica narrativa e dun xeito destacado domina as técnicas da literatura contemporánea. Trátase dunha creación metaliteraria sobre o proceso de construción da propia novela, na que se mesturan os xeneros ata confundirense. O ensaio, a novela negra, de intriga e incluso humoristica forman unha trama mesta na que se confunden realidade e ficcion.'''' (Fragmento da Acta do IV Premio de Novela Curta ''''Cidade Centenaria de Riveira'''').Esta e a unica pista externa polo de agora, abondo para introducirse no caso. Hai que confiar na intuicion. Calquera outra cousa, contacten ipso facto: ocasodavidpobra.wordpress.com

Un texto clásico de comienzos de siglo XIV traducido por vez primera a la lengua gallega desde el italiano medieval por Darío Xohán Cabana, e ilustrado por Darío Basso. As floriñas de san Francisco reune la vida y actos de san Francisco de Asis y sus discipulos y en el se recoge tambien la peregrinacion del santo a Santiago de Compostela. Un delicioso libro de cuentos piadosos y a menudo acompañdados de gracia y humor, y siempre llenos de profunda emocion religiosa, mistica y fraternal. Las figuras de san Francisco y de sus compañeros y seguidores surgen de estas paginas con una extraordinaria capacidad de seduccion, llenas de vida y de verdad y, por que no decirlo, de simpatia personal (D. Xohan Cabana, en el Prologo).

«As cousas do mar non se contan na terra», dixo o Machín de Muxía. Galiza é unha pedra chantada no Atlántico e un espazo mariño que abrangue todos os océanos. Quizá un mariñeiro do Berbés non saiba o

Ou o embarazo da escritora primípara.¿Hay equivalencia entre escribir e parir?Neste diario dunha escritora que vive por primeira vez a experiencia da maternidade non se pretende dilucidar ese misterio nin ningun outro. Tampouco o da vida, nin moito menos o da escritura. Se e que son misterios. Cunha linguaxe coloquial, como quen dialoga permanentemente con quen le, o texto flue ameno, enxeñoso, burlon. Non se trata de exaltar a maternidade senon de exaltar a escritura que da algo a nacer. Realista, lucido, reflexivo, bastante desmitificador. Nove meses de sensacions, impresions e cambios: gozar e sufrir coma nunha novela con final feliz. Unha declaracion de principio: no parto esta a sabedoria. A escritura detense ai, non se pode dicir mais: a historia sae a luz no libro.

Historias reais escritas en principio como columnas de prensa. Un portaavións fabricado cunha aliaxe do metal fundido nas Torres Xemelgas, unha factoría de chalecos antibalas onde se dispara contra

Tradución do inglés de Saleta Fernández Á súa volta á Nixeria, logo de estudar en Gran Bretaña, Obi Okonkwo intenta seguir os seus nobres ideais e non ceder ante a sociedade corrupta do seu país. Po

Sir Gawain, cabaleiro da Táboa Redonda, acepta o reto do Cabaleiro Verde, que desafía a calquera a batelo a cambio de entregarlle o seu machado para que cumpra con el a súa vontade. Así comeza un dos mellores e mais coñecidos relatos arturicos, que data de finais do seculo XIV, e que recolle o tema da decapitacion, central na mitoloxia celta, asi como elementos do seu tempo, como a peste negra.De autor descoñecido, Sir Gawain e o cabaleiro verde e un dos poemas medievais mais destacados da literatura en lingua inglesa, ata o punto de fascinar ao propio J.R.R. Tolkien, quen se encargou de editar o manuscrito.Esta edicion vai precedida dunha introducion a cargo do tradutor, Jorge L. Bueno, na que se explican as peculiaridades desta obra.

Intensa e quente é a túa humidade azul poderíase resumir como a primeira novela propiamente pornográfica da literatura galega... Nunca tal se fixera na nosa literatura, onde até o de agora se apostou pola suavidade e a morneza dun erotismo que por veces agocha algunha que outra imaxe de maior voltaxe.

Unha mañá de xuño aparece na praza da Quintana o cadáver espido dunha moza. Segundo o relato dunha testemuña, o corpo caera dende o alto da igrexa. O estraño caso será investigado polo escéptico comisario Salorio, que arrastra unha vida privada abondo complicada. Nunha cidade de forte caracter historico e dirixida polas institucions que, no fondo, lle dan vida, Salorio verase obrigado a investigar tamen a unha parte importante da igrexa tras a desaparicion do Codex Calixtino, a alfaia do patrimonio artistico da catedral. Chovida do ceo retrata de forma exquisita e divertida a Compostela do noso tempo. Neste novo caso do compostelan inspector Salorio, Alfredo Conde ofrece unha inesquecible novela do mellor xenero negro, tinguida de humor, sarcasmo e unha doce melancolia.Unha mañá de xuño aparece na praza da Quintana o cadáver espido dunha moza. Segundo o relato dunha testemuña, o corpo caera dende o alto da igrexa. O estraño caso será investigado polo escéptico comisario Salorio, que arrastra unha vida privada abondo complicada. Nunha cidade de forte caracter historico e dirixida polas institucions que, no fondo, lle dan vida, Salorio verase obrigado a investigar tamen a unha parte importante da igrexa tras a desaparicion do Codex Calixtino, a alfaia do patrimonio artistico da catedral. Chovida do ceo retrata de forma exquisita e divertida a Compostela do noso tempo. Neste novo caso do compostelan inspector Salorio, Alfredo Conde ofrece unha inesquecible novela do mellor xenero negro, tinguida de humor, sarcasmo e unha doce melancolia.

Helena ten 19 anos e hai un sufriu un terrible accidente de avión. Só ela sobreviviu. A partir dese tráxico suceso, a súa vida cambiou por completo. Ela, unha persoa alegre, empezou a amosar bruscos cambios de humor. O seu presente e de cor negra: case sempre esta abatida, irascible ou triste. E, a miudo, sentese vapor: coma se transitase entre a realidade e a irrealidade. Desde o accidente, a sua existencia esta estreitamente vinculada a un segredo. Ela e o seu segredo son inseparables. Algo inconfesable ocorreu naquel avion sinistrado.¿Que foi o que pasou?¿Por que so se salvou Helena?¿Cal e o seu segredo?Vapor comeza no momento en que Helena decide coller folgos e confesarlle todo a Nathan, o seu mozo. Pero non recibe a resposta agardada: sae correndo e deixaa plantada. Ela derrubase e sentese, mais ca nunca, vapor. Esta farta. Por moito que o intenta, non consegue encontrar nin unha pequena luz que a guie entre as tebras que tinguen a sua vida. Unha vida que Helena desexaria pintar de verde, a cor da esperanza.

Un médico psiquiatra, o doutor E. Laconte, publica o diario deixado por un dos seus pacientes, Jeremías, un restaurador de imaxes de santos. Unhas páxinas dactilografadas nas que este restaurador de reliquias, un home extremadamente sensible, que podia sentir e ver cousas que polo xeral permanecen invisibles para os demais, relatan a sua vivencia atlantica, os acontecementos nos que se viu mergullado cando foi chamado a avaliar o estado no que se atopan os santos da ermida dunha vila mariñeira, cuxo nome descoñecemos, mais da que sabemos que fora famosa pola caza de baleas. Os santos nunca dormen actualiza mitos e lendas de noso coa intencion de esculcar na procura da identidade e da descuberta real do pasado. Unha novela enraizada nun universo literario e biblico moi rico, cheo de simbolismo, onde se reflexiona sobre o que e distinto e diferente, sobre os modos de exercer o poder ou sobre as dimensions da solidariedade e do amor.Un médico psiquiatra, o doutor E. Laconte, publica o diario deixado por un dos seus pacientes, Jeremías, un restaurador de imaxes de santos. Unhas páxinas dactilografadas nas que este restaurador de reliquias, un home extremadamente sensible, que podia sentir e ver cousas que polo xeral permanecen invisibles para os demais, relatan a sua vivencia atlantica, os acontecementos nos que se viu mergullado cando foi chamado a avaliar o estado no que se atopan os santos da ermida dunha vila mariñeira, cuxo nome descoñecemos, mais da que sabemos que fora famosa pola caza de baleas. Os santos nunca dormen actualiza mitos e lendas de noso coa intencion de esculcar na procura da identidade e da descuberta real do pasado. Unha novela enraizada nun universo literario e biblico moi rico, cheo de simbolismo, onde se reflexiona sobre o que e distinto e diferente, sobre os modos de exercer o poder ou sobre as dimensions da solidariedade e do amor.

No Bausler Institut, internado feminino situado no cantón suízo de Appenzell, pasa a protagonista desta historia a súa infancia e parte da súa xuventude. A aquel ambiente represivo e enfermizo chega un dia Frederique, unha rapaza diferente que a atrae e a desconcerta. Fleur Jaeggy asomanos a venta dese lugar estraño cunha prosa laconica, que cala e suxire, e que nos atrapa nesta historia de erotismo velado, sentimentos calados, soidade e loucura.Os ditosos anos do castigo (1989) recibiu o prestixioso Premio Bagutta en 1990 e e a primeira obra de Jaeggy vertida ao galego.

Publicada en París en 1922 pola librería Shakespeare and Company.A novela de James Joyce (Dublín, 1882-Zürich, 1941) desenvólvese durante un único día, o 16 de xuño de 1904, na cidade de Dublín. Joyc

Novos pasos por Bretaña é unha experiencia viaxeira que nos axudará a comprender mellor o mundo en que vivimos. Dende estas páxinas achegarémonos ás cruces de pedra e aos calvarios que Castelao debuxou; a maxia e as lendas retratadas por Cunqueiro; sentiremos o mar navegando polas augas bretoas, falando con mariñeiros, sabendo das tradicions e historias de corsarios; coñeceremos os diferentes tipos de dolmens, menhires e aliñamentos; descubriremos a importancia dos relatos arturicos e do mago Merlin; inseriremonos na historia do ducado de Bretaña, que foi territorio independente ata hai pouco mais de douscentos anos. Pero, sobre todo, tal e como apunta o autor, este e un libro de viaxes que fala "de vivencias, de emocions, de sentimentos, para achegar subxectividade a unha paisaxe mais ou menos vista, a uns monumentos coñecidos, a unha historia e a unhas tradicions incluso manidas". Como ben di tamen Pemon Bouzas: "A viaxe e do viaxeiro. O libro de viaxes pasa a ser a viaxe do lector, o seu primeiro achegamento ao destino elixido."Novos pasos por Bretaña é unha experiencia viaxeira que nos axudará a comprender mellor o mundo en que vivimos. Dende estas páxinas achegarémonos ás cruces de pedra e aos calvarios que Castelao debuxou; a maxia e as lendas retratadas por Cunqueiro; sentiremos o mar navegando polas augas bretoas, falando con mariñeiros, sabendo das tradicions e historias de corsarios; coñeceremos os diferentes tipos de dolmens, menhires e aliñamentos; descubriremos a importancia dos relatos arturicos e do mago Merlin; inseriremonos na historia do ducado de Bretaña, que foi territorio independente ata hai pouco mais de douscentos anos.Pero, sobre todo, tal e como apunta o autor, este e un libro de viaxes que fala "de vivencias, de emocions, de sentimentos, para achegar subxectividade a unha paisaxe mais ou menos vista, a uns monumentos coñecidos, a unha historia e a unhas tradicions incluso manidas". Como ben di tamen Pemon Bouzas: "A viaxe e do viaxeiro. O libro de viaxes pasa a ser a viaxe do lector, o seu primeiro achegamento ao destino elixido."