Libros de Narrativa en gallego, página 3 de 154

O Señor dos Aneis trata principalmente dos hobbits, e nas súas páxinas o lector descubrirá moito sobre o seu carácter e algo sobre a súa historia. Os hobbits constitúen un pobo discreto pero moi antigo, noutrora mais numeroso do que e hoxe en dia. Aman a paz e a tranquilidade, e o cultivo da boa terra; o seu habitat preferido constituiao unha rexion ben organizda e cultivada. En O Regreso do Rei Frodo e Sam, na sua penosa viaxe a Terra Escura, reciben a axuda inesperada dun ser a quen coñecian so das lendas. A traizoeira criatura intenta acabar con eles para apoderarse do Anel, sen conseguilo, anque Frodo acaba en mans dos orcos, ferido. So a cobiza deses seres detestables os salvara e lles permitira continuar a viaxe, tortuosa e esgotadora polo sinistro deserto de Mordor cara a Orodruin, a montaña de lume na que se forxou o Anel e onde debe ser destruido.Paralelamente, no antigo reino de Gondor, rexido por mordomos que agardan a chegada do descendente do rei, desaparecido hai seculos, Aragorn demostra que pode curar coas suas mans. Este prodixio revela o seu sangue real e abreselle o camiño o trono de Gondor, o mando do cal consegue derrotar definitivamente o Señor Escuro.Publicada en 1955, O Señor dos Aneis, a mais complexa das obras de Tolkien, supuxo a definitiva renovacion do xenero fantastico. J.R.R. Tolkien, como filologo e estudioso dos mitos, elaborou complexas estructuras nas suas historias, cheas de detalles e estilisticamente afastadas das modas. A traves do universo fantastico descrito en O Señor dos Aneis, debedor da mitoloxia escandinava, Tolkien formula o tema da corrupcion do poder e a impersonalizacion do mundo industrializado. O seu profundo coñecemento dos ritos e o seu estilo marcadamente ingles fixeron desta triloxia epica, novelas que hoxe teñen unha extraordinaria vixencia e aceptacion entre os lectores mozos de todo o mundo.

A novela parte dun descubrimento estarrecedor. Unha mañá, o cadáver dun mariñeiro é arrastrado pola marea ata unha praia da vila de Panxón, na ría de Vigo. Se non fose porque ten as mans atadas cunha brida de plastico, Xusto Castelo habia ser outro mariñeiro que encontrou a sua tumba entre as ondas mentres pescaba. Sen testemuñas nin rastro da embarcacion do finado, o laconico inspector Leo Caldas mergullase no ambiente mariñeiro para tratar de clarexar o crime entre homes e mulleres que recean de desvelar as suas sospeitas e que, cando deciden falar, apuntan nunha direccion insolita de mais. Un caso dificil para Caldas, que pasa malos momentos: o unico irman do seu pai esta enfermo de gravidade e a sua colaboracion no programa radiofonico de Onda Vigo estase volvendo cada vez mais inaturable. Tampouco non facilita as cousas o caracter arroutado de Rafael Estevez, o seu axudante aragones, que non se da adaptado a retranca e os sobreentendidos dos galegos. Domingo Villar volve introducir o lector nunha intriga sen acougo. Unha pescuda policial que, nesta segunda novela protagonizada polo inspector Leo Caldas, tamen e unha esculca na memoria e nas ilusions fanadas.

Baseada no famoso crime de Nigrán de 1994, esta novela de Álex Alonso, Premio Torrente Ballester, reconstrúe con pericia os acontecementos durante os cales dous policías asasinaron catro persoas da familia dun coñecido empresario do granito no seu chale tras un intento de extorsion. Alex Alonso aposta aqui pola ficcion, iso si, elaborada a partir dun enorme traballo de documentacion xornalistica. "Granito" conta o salto ao baleiro de dous seres que xa levaban o fracaso marcado nas suas costas, nunha accion completamente improvisada, sen reflexion nin preparacion previas: a accion case suicida de dous policias que non tiñan nada que perder. Unha novela trepidante, intensa e reveladora.Baseada no famoso crime de Nigran acontecido en xaneiro de 1994, esta novela de Alex Alonso, galardoada co Premio Torrente Ballester, reconstrue con pericia os acontecementos durante os cales dous policias asasinaron catro persoas da familia dun coñecido empresario do granito no seu chale tras un intento de extorsion. Fronte ao concepto de novela de non ficcion, tan vencellada ao escritor Truman Capote en "A sangue frio", Alex Alonso aposta aqui pola ficcion, iso si, elaborada a partir dun enorme traballo de documentacion xornalistica. "Granito" conta o salto ao baleiro de dous seres que xa levaban o fracaso marcado nas suas costas, nunha accion completamente improvisada, sen reflexion nin preparacion previas: a accion case suicida de dous policias que non tiñan nada que perder. Ao mesmo tempo, a novela convertese nunha cronica sentimental, case documental, dos anos noventa en Galicia. En "Granito" Alex Alonso racha cunha convencion nunca cuestionada na ficcion galega ao reproducir no propio dialogo dos personaxes a nosa realidade sociolinguistica. Unha novela trepidante, intensa e reveladora.Baseada no famoso crime de Nigran acontecido en xaneiro de 1994, esta novela de Alex Alonso, galardoada co Premio Torrente Ballester, reconstrue con pericia os acontecementos durante os cales dous policias asasinaron catro persoas da familia dun coñecido empresario do granito no seu chale tras un intento de extorsion. Fronte ao concepto de novela de non ficcion, tan vencellada ao escritor Truman Capote en "A sangue frio", Alex Alonso aposta aqui pola ficcion, iso si, elaborada a partir dun enorme traballo de documentacion xornalistica. "Granito" conta o salto ao baleiro de dous seres que xa levaban o fracaso marcado nas suas costas, nunha accion completamente improvisada, sen reflexion nin preparacion previas: a accion case suicida de dous policias que non tiñan nada que perder. Ao mesmo tempo, a novela convertese nunha cronica sentimental, case documental, dos anos noventa en Galicia. En "Granito" Alex Alonso racha cunha convencion nunca cuestionada na ficcion galega ao reproducir no propio dialogo dos personaxes a nosa realidade sociolinguistica. Unha novela trepidante, intensa e reveladora.

Edición conmemorativa 25 aniversario Que me queres amor, Premio Torrente Ballester 1995 e Premio Nacional de Narrativa 1996, supuxo para Manuel Rivas a súa consagración definitiva como narrador, e, vinte e cinco anos despois da súa publicación, que celebramos con esta edición ilustrada, segue a descubrir o milagre do mundo no soño dun saxofonista ou na brancura luminosa do leite fresco, onde Rivas, sobre ese territorio en que a realidade linda cos soños, nos ofrece unha interpretación lírica, dura e delicada á vez, dun país habitado polo tempo e por xentes que reclaman o seu dereito a ter unha historia que contar. Un conxunto de relatos que rescatan a grandeza do pequeno.

PREMIO BLANCO AMOR 2020A través das páxinas de As malas mulleres, asistimos a unha dura e apaixonante viaxe polo tramo final do século XIX, nunha historia a varias voces, a de Sisca, de 15 anos, presa por non seren as mulleres donas do seu corpo; as de mulleres como Concepcion Arenal, visitadora de prisions; e Juana de Vega, cruciais para entendermos a nosa historia e as domudo coro das malas mulleres, que entoa prantos sobre encontros cos predadores sexuais.A novela esta escrita contra a desmemoria, para recuperar a memoria das excluidas, reclusas no carcere da Galera, da Coruña, en 1863. Unha atencion as excluidas onde Arenal e Juana de Vega, traballando a prol da dignificacion das persoas, foron pioneiras. Asemade e un canto ao papel dos libros e a lectura en mellorar a vida das persoas, en dar esperanza as desesperadas.Como e habitual na obra de Marilar Aleixandre, a novela vai enmarcada nun ton poetico e, sobre todo, nunha trama ben armada e chea de rexistros literariamente moi potentes.

A maiora da xente non sabe como se chamaba a muller de Castelao, e entre a xente que si o sabe, prevalece a idea errnea de que Virxinia Pereira Renda -que as se chamaba- non era mais ca unha seorita conservadora, relixiosa e algo superficial da Estrada. Como moito, xorde a abnegada enfermeira e compaeira do home no exilio que si era, pero hai m¡is. Esa imaxe deixaba atr¡s outras facetas dunha muller que permaneceu rexa durante o tempo en que padeceu os rigores do exilio coa mesma intensidade que Castelao, e anda as puxo por riba de todo a defensa dos valores galeguistas, republicanos e antifascistas que pode que lle trasmitise el, pero que ela asumiu coma propios e defendeu ata o final da sºa vida.

Graza, tenrura e melancolía nun libro no que Castelao plasma a súa visión esencial do pobo galego. Esta novela, publicada por primeira vez en 1934, converteuse, desde a súa recuperación por Galaxia en 1967, nun dos libros preferidos polos nosos lectores, que fixeron del unha das obras de mais difusion de toda a historia da literatura galega. E a historia de dous tipos universais, Pedriño e Rañolas, que encarnan duas maneiras de ser de sempre. O primeiro, que ve o mundo desde a perspectiva da ra, seria quen de comer o seu pai polos pes. O segundo, que se fose rico andaria nun cabalo branco, ve o mundo desde a perspectiva alta do paxaro. Os dous de sempre e a unica novela de Castelao.

Novela intensa e chea de matices, un retrato de muller feito desde a emoción que provoca o paso do tempo. A voz narradora é a dunha muller que está de regreso na súa vila natal, despois da morte do seu pai. Laura reflexiona sobre a sua vida mentres planta un magnolio. Esta situacion da orixe a unha delicada peza narrativa coa que Marina Mayoral iniciou a sua traxectoria literaria en lingua galega e que agora ve a sua quinta edicion. A vontade de ter unha vida propia, a volta as raices e a necesidade de reflexionar sobre a amizade e o amor son os eixos que constituen unha novela intensa, suxerente e emocionante. Editorial Galaxia ven de publicar Ao pe do magnolio, novela na que a autora pecha o circulo deste apaixonante relato ao dar voz a outra parte, a do personaxe masculino da historia.

Fortunato de Trasmundi é a historia dun curioso personaxe dun fantástico país, o paraíso secreto das Sete parroquias, que sae a percorrer o mundo pola Galicia toda e, aquí e acolá, coñece tipos, historias e situacions que permiten o autor a caricatura de todos nos, figuracion e parodia do tempo e da sociedade que vivimos.O primeiro de maio en Vigo, un linguista sabio en Compostela, a unidade sindical, as liortas do futbol, a economia sumerxida na confeccion, a memoria dos devanceiros, o alcalde de Lugo, cregos, xornalistas, estudiantes, pescadores nas Malvinas, corvos mensaxeiros e algunha meiga veñen e van por estas paxinas cun ritmo trepidante e a imaxinacion desbocada.Os antigos principes ou señores da cabaleria saian os camiños a ver mundo e a iniciarse na vida. Asi fai tamen Fortunato, que deixa o seu Cuspedriños secreto e anda o pais identificando os seus, habitantes misteriosos dun pobo misterioso.Velaqui unha historia fundamentalmente divertida, un divertimento que confirma no xenero da novela a quen todos recoñecen como un dos nosos primeiros poetas.Fortunato de Trasmundi é a historia dun curioso personaxe dun fantástico país, o paraíso secreto das Sete parroquias, que sae a percorrer o mundo pola Galicia toda e, aquí e acolá, coñece tipos, historias e situacions que permiten o autor a caricatura de todos nos, figuracion e parodia do tempo e da sociedade que vivimos.O primeiro de maio en Vigo, un linguista sabio en Compostela, a unidade sindical, as liortas do futbol, a economia sumerxida na confeccion, a memoria dos devanceiros, o alcalde de Lugo, cregos, xornalistas, estudiantes, pescadores nas Malvinas, corvos mensaxeiros e algunha meiga veñen e van por estas paxinas cun ritmo trepidante e a imaxinacion desbocada.Os antigos principes ou señores da cabaleria saian os camiños a ver mundo e a iniciarse na vida. Asi fai tamen Fortunato, que deixa o seu Cuspedriños secreto e anda o pais identificando os seus, habitantes misteriosos dun pobo misterioso.Velaqui unha historia fundamentalmente divertida, un divertimento que confirma no xenero da novela a quen todos recoñecen como un dos nosos primeiros poetas.

A nove metros do chan e a sete do taboleiro onde escorregara dez minutos antes, o operario Orlando Valiñas planeaba na bruma da mañá. Pendurado dun incómodo arnés, que o unía á vida, pensaba en Alexandra, a compañeira que enchera a sua vida nos tres ultimos anos. Orlando preguntabase como identificar os sinais que indican o modo de facer correcto na vida, a maneira de atopar o rumbo preciso para avanzar na boa direccion. Durante aquela situacion limite, en boa medida froito do tempo de crise que vivimos, cruzaronselle na sua cabeza as decisions principais da sua vida, xusto cando se vera obrigado a tomar outra que orientara o seu futuro.Con Orlando pendurado, un protagonista argallante que principia namorado e remata furioso, a autora quixo trazar un relato entre existencial e costumista, cun resultado entre piadoso e retranqueiro.A nove metros do chan e a sete do taboleiro onde escorregara dez minutos antes, o operario Orlando Valiñas planeaba na bruma da mañá. Pendurado dun incómodo arnés, que o unía á vida, pensaba en Alexandra, a compañeira que enchera a sua vida nos tres ultimos anos. Orlando preguntabase como identificar os sinais que indican o modo de facer correcto na vida, a maneira de atopar o rumbo preciso para avanzar na boa direccion. Durante aquela situacion limite, en boa medida froito do tempo de crise que vivimos, cruzaronselle na sua cabeza as decisions principais da sua vida, xusto cando se vera obrigado a tomar outra que orientara o seu futuro.Con Orlando pendurado, un protagonista argallante que principia namorado e remata furioso, a autora quixo trazar un relato entre existencial e costumista, cun resultado entre piadoso e retranqueiro.

Verán de 1970. Nun castelo italiano, media ducia de mozos aboian nun mar de cambios, apreixados no interior da historia da revolución sexual. As rapazas compórtanse coma se fosen mozos e os mozos fan o mesmo de sempre. Keith Nearing e un estudante de literatura inglesa que tenta tirar proveito do feminismo e do triunfo das mulleres. Decadas despois, en pleno seculo XXI, Keith ten que termar das consecuencias.

Unha sátira contra as ditaturas, unha fábula moderna que critica os totalitarismos e a corrupción que enxendra o poder. Máis aló do rexime sovietico no que se contextualiza, e unha ferramenta de formacion nas aulas. Ilustracion de portada: Adria Fruitos

As palabras que move o mar son catro relatos longos que teñen como fío condutor a memoria e a construción da identidade alicerzada neses recordos que permanecen imborrables na nosa vida ao longo dos anos. Por que determinadas impresions de natureza emocional, visual, olfactiva, tactil nos acompañan nesta viaxe de asombro e dubidas que e a vida durante toda a travesia? Un sinal, un nome nun papel, un arrecendo que fotografa un lugar na retina da memoria. O destino e ser devorados por ese vendaval que e o paso do tempo. As palabras que move o mar e un dique contra o que bate a marusia gris e invernal do esquecemento.As palabras que move o mar son catro relatos longos que teñen como fío condutor a memoria e a construción da identidade alicerzada neses recordos que permanecen imborrables na nosa vida ao longo dos anos. Por que determinadas impresions de natureza emocional, visual, olfactiva, tactil nos acompañan nesta viaxe de asombro e dubidas que e a vida durante toda a travesia? Un sinal, un nome nun papel, un arrecendo que fotografa un lugar na retina da memoria. O destino e ser devorados por ese vendaval que e o paso do tempo. As palabras que move o mar e un dique contra o que bate a marusia gris e invernal do esquecemento.

"Nalgún lugar en Afganistán ou noutro sitio calquera", así sitúa o autor este relato que ten como protagonista unha muller oprimida pola relixión, o matrimonio e a sociedade. Nunha cidade tomada polos tanques,vive entregada ao coidado do seu home, un heroe da Guerra Santa en estado vexetal, que converte na sua sague sabur, na sua pedra de paciencia, unha pedra maxica que escoita as magoas de quen llas quere confiar. Un dia tras outro, a muller vai confesando o inconfesable, liberandose da sua dor, mesturando frustracion con tenrura, pasado con presente. Nesta sua primeira novela en frances, pola que recibiu o Premio Goncourt, Atiq Rahimi denuncia, cunha prosa austera pero non exenta de lirismo, o fanatismo, a violencia e o sometemento da muller.

O Premio de Relatos Mulleres Progresistas foi convocado por vez primeira no ano 2006, vindo substituír o xa veterano de Novela, cun obxectivo moi claro: animar e fomentar a escrita de narrativa en galego por mulleres, e nada mellor para isto que facer esa convocatoria desde o formato do relato, verdadeiro banco de probas de todo tipo de argumentos e voces e de maior poder de convocatoria para todas aquelas que algunha vez pensaron en contar algunha historia en negro sobre branco. O resultado final e concreto e este recompilatorio: quince pezas breves dun total de once autoras entre gañadoras, finalistas e mencions especiais do I, II, III e IV Premios, que veñen amosarnos a riqueza tematica e de estilos da narrativa galega escrita por mulleres, pero, sobre todo, que veñen dar forma e corpo a un entusiasmo compartido.

Premio Manuel Lueiro Rey de Novela Curta 2011Cando a literatura se reviste coa pel da música, xorde Outono aquí, novela que, dende un íntimo diálogo entre sociedade, identidade e individuo, asume a escrita da modernidade, por esa fuxida de todo intento de solideza, como se todo, voces e silencios, acabasen por se esluir no ar da desmemoria do que fomos, seres nados en aldeas feridas pola coitelada sangrante de autovias mal trazadas, que obrigan aos seus habitantes a asumiren todas as formas inimaxinables de deshumanizacion nos barrios obreiros das cidades emerxentes. Son vidas de desacougo, angustia, soidade, rancor e contas pendentes. Outono aqui e, sen dubida, un achegamento a eses seres forxados en espazos de miseria moral e fisica e a sua decadencia, a ignonimia de actos cometidos no nome da honra familiar vilipendiada, aos fillos e fillas deses seres e as suas feridas. E o caso de Xoan e Guillerme, os protagonistas, que loitan por reconstruir a sua identidade a partir de falsos certificados de nacemento, historiais medicos de prognostico incerto, segredos nunca antes confesados, fotografias veladas e tantas lembranzas esquecidas que, ao verbalizalas, conteñen unha soidade, ateigada, no entanto, de fisgoas de felicidade. Guillerme vese obrigado a viaxar a Gante, unha anonima cidade europea, un lugar con prazas, estatuas, castelos turisticos e barrios obreiros, tan igual e tan diferente coma calquera outro, para recuperar unha herdanza que lle pertence de seu e escoitar tamen as palabras de perdon de Xoan, o seu exitoso irman musico, mais nesa viaxe non so atopara a verdade dos feitos, senon tamen unha man calida e amable que o axuda a sair da espiral da vertixe e, sobre todo, a cicatrizar tantas feridas abertas.

A loucura como vivencia, a loucura como metáfora, como agudísima conciencia da dor de estar vivo. Esta é unha historia dura, triste, abrumadora, o relato da loita dunha corredora de marathon exhausta que procura o derradeiro alento para chegar a meta. Narrada nunha ambigua voz que camiña sobre o gume, que se amarra a linguaxe para non perderse, para exorcizar un mal que ameaza con esfarelar toda identidade, esta novela enfrontanos ao proceso da enfermidade mental como unha lenta e consciente deriva cara a escision e a exclusion. Un literal descenso aos infernos ante o que a psiquiatria revela toda a sua impotencia.Dark butterfly e unha novela memorable, unha obra que deixa unha fonda pegada emotiva. A confirmacion literaria dunha autora afouta que explora coa maior sutileza e profundidade unha das caras mais fraxiles e agochadas da condicion humana.A loucura como vivencia, a loucura como metáfora, como agudísima conciencia da dor de estar vivo. Esta é unha historia dura, triste, abrumadora, o relato da loita dunha corredora de marathon exhausta que procura o derradeiro alento para chegar a meta. Narrada nunha ambigua voz que camiña sobre o gume, que se amarra a linguaxe para non perderse, para exorcizar un mal que ameaza con esfarelar toda identidade, esta novela enfrontanos ao proceso da enfermidade mental como unha lenta e consciente deriva cara a escision e a exclusion. Un literal descenso aos infernos ante o que a psiquiatria revela toda a sua impotencia.Dark butterfly e unha novela memorable, unha obra que deixa unha fonda pegada emotiva. A confirmacion literaria dunha autora afouta que explora coa maior sutileza e profundidade unha das caras mais fraxiles e agochadas da condicion humana.