Libros de Poesía en gallego, página 11 de 71

O silencio constrúese sobre a pausa que se crea entre dous bombardeos, no lugar no que a realidade se converte en distorsión e se borran os límites entre as palabras e o que designan realmente. É ademais unha xeografia tridimensional das guerras, cartografa a planicie na que se enfrontan os estados cos seus exercitos e descende aos abismos nos que os pobos, as minorias e as clases populares libran a sua particular batalla contra estes, espazos onde as fronteiras non existen ou se configuran dun xeito completamente diferente. O autor concibe este libro como unha estrema da sua propia producion poetica, un punto de inflexion que deixa o camiño da sua escrita tocado e todas as posibilidades abertas.

Os clásicos galegos a ritmo de rapRapoemas é un libro-disco da rapeira Aid no que se musican os grandes clásicos da literatura galega. Nunca antes se escoitara a Rosalía ou a Curros cantados desta maneira. A sorpresa vai ser grande. A calidade musical, tamen o e. Xa que logo, Rapoemas e unha viaxe que vai dende o seculo XIX, cando foron escritos moitos destes textos que tan ben coñecemos, ata este seculo XXI cheo de ritmos novos. Un libro-disco que vai facer que movamos as pernas e o corazon.

Poesía 1933-1981Reúnese neste volume toda a obra poética publicada por Álvaro Cunqueiro desde 1933 ao ano do seu pasamento. Un período fundamental na súa obra, no que a voz poética destila un pouso de sabedoria lirica poucas veces acadado antes na literatura galega contemporanea. Esta nova edicion, que recupera a ordenacion dada polo autor a ''Herba aqui e acola'', engade un mangado de poemas nunca antes publicados en libro.

Un rato díxolle á lúa é a caixa dos tesouros da poesía de Antonio García Teijeiro. Dentro dela gárdase a esencia dos seus versos, a apócema máxica coa que, en palabras de Fran Alonso, «a lúa imprimi

Con selección de textos e edición a cargo de Xan Carballa, esta Antoloxía recolle o labor de Valentín Paz-Andrade como poeta, xornalista e ensaísta. Inclúe o texto íntegro de Pranto matricial, o seu poemario mais coñecido; ademais dunha biografia sintetica e unha introducion a obra literaria.

Manuel Vilariño, (A Coruña, España, 1952) fue Premio Nacional de Fotografía 2007, pero en realidad siempre quiso ser poeta y es evidente que lo es, en la acepción más amplia del término. Sin duda, la

Nesta obra a autora vira cara a unha escritura directa.Trátase dunha poética que, por ausentarse totalmente dos obxectos, da expresión e da significación, intenta dar conta dos corpos, do mundo, dun eu e do seu pensamento. Asi e todo, a identidade esfarelase fronte a idea enorme do tempo: algo linguistico que quita o alento... Pois o significado en ningun idioma, poderia dicir a conmocion do corpo. So a estrañeza articula a fala na que se di o limite.

Rosalía de Castro (1837-1885) e a figura máis insigne das nosas letras. Iniciou o chamado Primeiro Renacemento galego e deulle prestixio á nosa lingua cando se percibía como un dialecto. Esta antoloxia, preparada pola profesora Elsa Baluja, escolma varias ducias de poemas de Cantares Gallegos e Follas Novas, nos que a poeta concilia a lixeireza ritmica dos cantares populares coa denuncia dos problemas da Galicia rural: a pobreza, a emigracion dos homes ou a soidade das mulleres.

A morta é unha reflexión, esaxerada e hipnótica, sobre a pureza e o valor que lle damos. Un canto baixo a auga. Unha voz que laia na ruptura coa adolescencia ao saberse corpo e ao vivir o amor coma renuncia. Desacougo, metamorfose, descubrimento e reaccion. Pero tamen a luz aparece ao nomearse: o xeito e importante, non so o xesto. Asi, o eu poetico mergullanos no claroscuro das ondas e debatese entre a terra e outro estado liquido.

Infancia de vacas mortas é o retrato dun mundo deshumanizado e mecanizado, dunha roda que crava o seus dentes nos soños dos máis febles. Os seus versos debuxan infancias roubadas e aniquiladas, infan

"Este libro existe gracias a meu ben querido amigo e poeta Celso Fernández Sanmartín, que xuntando a nenos de a cinco e a vellos de a 100 nunha residencia de anciáns, tiveron a ben escribirme e mandarme debuxos de baleas.Con eses debuxos e esas experiencias tentei escribir un libro que fora para todos: poemas de adultos para nenos e poemas de nenos para adultos coa intención de que a lectura fora conxunta, as explicacións e entendementos recíprocos, e de que as risas, se as houber, foran compartidas. Do que si estou certo, é de que todos estes textos nunca estarán á altura do acontecido eses días, e de que, etesa eu onde estea, e pasen os anos que pasen, eu sempre vivirei alí, con eles:habitando entre cetáceos."

Centoonce, un e un e mais outro un. A monotonía dunha vida covarde. Un poeta arrodeado das súas máis tristes referencias: as rutinas diarias do seu traballo, da súa parella e das visitas tristeiras aos bares. Ate que, mesturada entre os seus soños, principia a descuberta doutra rapaza, arredada e non, desexada, pero tampouco. A imaxe, en definitiva, de todos os seus anceios. Unha escusa para se sentir vivo. Ou algo asi. Daquela, atrapallado, covarde e mesmo miserable, con letras espidas, vai indo o poeta cara ao seu soño (que si, que non), decidido ao cabo, a se maldecir unha e unha e outra vez, ate sumar centoonce poemas.Centoonce, un e un e mais outro un. A monotonía dunha vida covarde. Un poeta arrodeado das súas máis tristes referencias: as rutinas diarias do seu traballo, da súa parella e das visitas tristeiras aos bares. Ate que, mesturada entre os seus soños, principia a descuberta doutra rapaza, arredada e non, desexada, pero tampouco. A imaxe, en definitiva, de todos os seus anceios. Unha escusa para se sentir vivo. Ou algo asi. Daquela, atrapallado, covarde e mesmo miserable, con letras espidas, vai indo o poeta cara ao seu soño (que si, que non), decidido ao cabo, a se maldecir unha e unha e outra vez, ate sumar centoonce poemas.

Libro compuesto por un poema largo, alegato coral contra el poder represivo de la iglesia católica y la perniciosa invención del “Dios omnipotente, creador putativo y adornado con todos los atributos