Baixo o título Tres miradas poéticas, o profesor Luciano Rodríguez, reproduce os traballos“Fernando Pessoa ou a escrita como ficción real”,“Cómaros verdes, libro fundacional”e“A poesía de Xavier R. B
María Mariño faleceu o 19 de maio de 1967. En 2007 dedícaselle o Día das Letras Galegas, corenta anos despois da súa morte e cando se celebra tamén o centenario do seu nacemento. María Mariño chega no ano 1947 a Parada do Courel, onde coñece ao poeta Uxio Novoneyra, circunstancia que provocara o xurdimento dunha das voces mais sorprendentes da lirica galega. No ano 1963 publica, cun limiar de Otero Pedrayo, o libro Palabra no tempo, despois escribira os versos que compoñen Verba que comenza (1990), publicado postumamente.
Este novo poemario de Anxo Angueira é un canto centrado en Vigo, na persoal fisionomía da cidade, na súa capitalidade cultural, literaria e política a respecto de Galicia. Enxurrada onomástica que escolle a propia palabra Vigo como centro dun remuiño, e que especialmente se refire a nomes de persoas da memoria politica do autor; o texto e un unico poema en que se dilata e se fragmenta, se prende e se leixa, se fia e desenfia arredor de Vigo. Arredor dos multiples Vigo, pois Fora do sagrado falanos dun Vigo que, a pesar da sua centralidade, resulta moitas veces contracanonico, arraiano, exterior, maldito, irredutible. E falanos de Vesteiro Torres e Martin Codax, de Lavadores e do Berbes, dun Vigo de Rosalia de Castro e de Rotbaf Luden, do 36 e do 72, de Bembrive e de Principe, o Vigo dos trasantlanticos e o dos cabalos bravos do Galiñeiro. En definitiva, Vigo asalta o papel protagonista que para o autor merece na paisaxe literaria de Galicia.
Perfís e poéticas é un variado florilexio en tres tempos: Poética da palabra, Poética da ollada e Poética do espazo, unidos por un eixe común, que xa é constante na miña poesía, e que é o sentimento de cosmicidade, expresado aqui en homenaxe a un grupo de poetas, artistas plasticos e homes de pensamento, cuxas creacions me axudaron a abrir as leiras do sentido e a albiscar as multiples e sempre metamorficas facianas da realidade, os poliedricos angulos desde os cales e posibel ollar o ser, especialmente o ser da poesia. (...) Cada un dos poemas deste libro continuan, dalgun xeito, aquel Perfil cosmico para tres voces e unha terra de GALICIA FONDO VAL, no que me identifiquei con Rosalia, con Celso Emilio e con Otero Pedrayo e que agora se abre, en variada polifonia, coma unha oda coral na que canta o inmorredoiro espirito do genius loci da nosa marabillosa e melodiosa terra.
