CHARLOTTE PERKINS

CHARLOTTE PERKINS GILMAN (1860-1925) nace en Connecticut, EE.UU., e máis tarde vivirá en California. Pasa unha infancia e xuventude con dificultades en Rhode Island, xunto a unha nai abandonada polo marido con dúas criaturas ao pouco de casada. Asiste desde nena á vida dolorosa e frustrada da nai que fora unha nena mimada e bonita, a ``raíña do baile´´, rodeada de pretendentes, e que o casamento e o rol reproductor lle supuxo a destrucción da súa vida e do matrimonio. Parece que o médico lle dictaminara á nai, despois do primeiro parto, que de quedar embarazada de novo probablemente morrería. Charlotte Perkins atribuíu o abandono do pai a este prognóstico médico. Debido ás circunstancias, criouse con rixidez puritana e coa amargura do desengano. Desde moi nova observou as inxustizas que padecían as mulleres, considerou con ollos críticos a institución do matrimonio e ollaba con indignación como ridiculizaban as escasas mulleres que conseguían entrar na universidade. A nai someteuna a unha esixencia de perfección e nela desenvolveuse unha verdadeira paixón polos coñecementos científicos. Comezou de nova a escribir poemas, un deles sobre o tema da prostitución, o que supuña unha enorme ousadía, e a reafirmarse na idea da transformación da sociedade, sen escatimar esforzos. Mesmo receando do matrimonio e sabendo que, unido á maternidade, incapacitaban para a realización do que chamaba ``o seu traballo no mundo´´, casa. Desde o comezo sente que ``algo non andaba ben´´. Ten unha filla ao ano de casar e, ao mes de parila cae nunha ``ruína mental´´, segundo as propias palabras. Máis adiante, e de acordo co marido, divórciase, vai morar en California e comeza unha vida activa como artista, escribe e pinta, e como activista feminista e socialista. Publica durante anos unha revista, The Forerunnes, da que era o factótum, xa que ela mesma escribía case todos os artigos. Foi conferenciante infatigable, expoñendo a súa ideoloxía por todos os foros durante a última década dos. XIX e as dúas primeiras do XX. É autora de ensaios como Women and Economics, traducido a varias linguas, no que ataca o sistema económico e social que escraviza e humilla as mulleres. En 1935, abatida por un cancro, recorre a unha sobredose de cloroformo para decidir voluntariamente a súa morte e aforrarlle aos demais e a si mesma un final degradante.