KARLOS SANTISTEBAN

Aita ez dago, baina haren oroitzapenak bai. Ondo baino hobeto gogoratzen ditut harekin pasa nituen une goxoak. Kontatzen zizkidan istorioak ere gogoratzen ditut. Baita hainbat pasadizo ere. Aitak natura eta animaliak maitatzen irakatsi zidan. Aitari ikasitakoa ez dut sekula ahaztuko! Gogoan dut aita. Gogoan ditut haren oroitzapenak. Gainera aitaren bihotza oraindik bizirik dagoela konturatu naiz.

Francisco Grancisco es un chico alegre y travieso. De lo más travieso, a decir verdad. Así que imaginaos la que se puede armar cuando lleve a su casa, en la ciudad, el regalo que le ha hecho su tío Antonio: una cabra. ¡Si, si, una cabra por mascota!

Fantasiazko hainbat elementu dituen ipuin bat da honakoa eta baserri batean bizi den neskatxa baten inguruko kontakizuna biltzen du. Naturaren erdian bizi da neskatxa eta bere irudimena inguruko elementuekin aberasten da. Baina halako batean, osabak Ainarari Txinatik arrano-kometa bat ekartzen dio. Hegan egitera eramaten duenean, arrano batzuk inguratu eta elkarrekin arituko dira hegan, dantza zoragarri batean...

Niri izugarri gustatzen zait harriekin jolastea. Egia esan gauza askorekin jolastea gustatzen zait: panpinekin, puzzleekin, bideojokoekin... Edozein gauzarekin ondo pasatzen dut... Bai horixe. Edozein gauzarekin moldatzen naiz ondo pasatzeko. Baina jostailurik ez dudanean, etxetik kanpo, batez ere harriekin jolastea atsegin dut. Hori bai polita! Egun batean egunkarian argazki bat ikusi eta harriturik gelditu nintzen. Argazkiaren azpian bazegoen zerbait idatzita. Irakurri egin nuen: "Sorbaru harrobian lanean".

10 urtetik gorakoentzat Nire lagun gehienak noiz edo noiz udalekuren batean egonak ziren eta niri inbidia apur bat ematen zidaten. Horregatik aurten udalekuetara joan nahi nuela esan nien gurasoei. Hasieran ezetz esan zidaten. Baina gero, nire lagun onena den Aitor ere joatekoa zenez, haren aita-amek nireekin hitz egin eta konbentzitu egin zituzten. Irten behar genuen egunean urduri xamar nengoen, batez ere, gurekin nor eta Argia joango zelako. Zirrara berezia nabaritzen nuen bihotzean...

Juneri oso xelebreak iruditzen zaizkio karramarroak. Baten bat harrapatzen duenean harekin jolastea gustatzen zaio. Beldurgarriak ere badira: uuu! Eta, kontuz ez bazabiltza: kosk!Behin harrituta gelditu zen June. Gurasoek esan zioten lagun bat oso larri zegoela. Zer eta karramarro bat zeukan buru barruan...

Nereak jostailuz eta trastez gainezka zeukan bere gela. Ez zen harritzekoa. Izan ere, etxeko ume bakarra zen eta gurasoek nahi zuen guztia erosten zioten. Hala ere, Nerea nekez ikusiko zenuen jolasean, gauza guztiekin aspertuta zegoen. Jostailuak, bada, apaletan eta kutxetan sartuta zeuden, bertan behera utzita. Baina egun batean egundoko aldaketa gertatu zen .

Maddiri izugarri gustatzen zitzaion elurra. Egun batean elurra egin zuen. Nondik eta ilargitik zetorren! Hasieran ilargi malutak malo-malo. Gero elur zuria mara-mara.

Bihurria izateaz gain, Maddalen jakin-min handiko neska da. Ezagutzen ez duenaren korapiloak askatu arte ez da lasai egoten. Horregatik, bere aurrean zuhaitz bitxi bat ikusi duenean, ez bat ez bi, enborrean gora abiatu da. Hainbat txori motaren habia den zuhaitza sorpresaz gainezka dago eta Maddalenek gauza asko ikasteko aukera izango du.

Gurasoek artzain-txakurtxo bat egin zidaten opari bost urte bete nituenean. Txakurra edukitzeko irrikan nengoen, baina maiz eskatzen nuen arren inoiz ez zen nire gogoa betetzen. Horregatik. urtebetze egunean otzara batean sarturik kumetxo potolo eta iletsua ikusi nuenean ezin nuen sinetsi. Nik etxean eduki nahi nuke, nire gelan. Baina gurasoek dena zikintzen duela eta txakurrak kalean hobeto bizi direla esaten dute. Karlos Santisteban Karrantzan jaioa 1960ean. Euskera-itzultzailea lanbidez, euskararen irakaskuntzan aritu da eta 1984. urteaz geroztik Bizkaiko Foru Aldundian lan egiten du. Ia literatura arlo guztietan idatzi badu ere, azken urteotan bereziki haur eta gazte literaturari ekin dio eta zeregin horretan ume-gazteturik sentitzen da. Bilduma honetan Hura abentura! eta Oporren zirrara aurkituko dituzu.

A Eloy le encantaban los animales, absolutamente todos. Le daba igual que fueran pequeños o grandes, aves o insectos, peces o mamíferos. Por eso en su casa, para desgracia de sus padres, convivían peces con moscas, una cucaracha con un loro, un perro y un gato... Pero su mascota mas querida era un hamster. Y es que el hamster de Eloy era de lo mas inteligente.

Oporren Zirrara (ipotxak Eta Erraldoiak. Laranja) Santisteban, Karlos Udako bidaia egiteko azken prestakuntzak ziren. Izugarri maite dut uda. Udan jaiak izaten dira hainbat herritan eta giroa ezin alaiagoa izaten da. Oso dibertigarria iruditzen zait herri txikietako berbenetan berandu arte lagunekin dantzan aritzea eta, batzuetan, gurasoek gaupasa egiteko baimena ere ematen didate. Horregatik gustatzen zait uda. Urte hartan mediterraneo aldea aukeratu genuen oporraldia egiteko, itsasaldeko herri bat. Irten behar genuen egunean oso urduri nengoen, aldi batetik ezezagunaren xarmak kilika egiten zidalako, baina, batez ere, gurekin nor eta Iker joango zelako. Iker aspalditik gelako laguna izateaz gain nire etxetik hurbil bizi da, batzuetan elkarrekin joaten ginen zinemara... Iker beti gustatu izan zitzaidan Banaezinak ginen eta poz-pozik sentitzen nintzen haren ondoan. Batzuek maiteminduta geundela esaten zuten. Ez dakit hura maitasuna zen, baina harekin nengoenean alai eta gogatsu nengoen beti eta zirrara berezia nabaritzen nuen bihotzean... 10 URTETIK GORAKOENTZAT Enrique Morenteren marrazkiak.

Irati eta Iker ikasgelako lagunekin trenen museoa ikustera joango dira. Museoan daudelarik, tren batean sartuko dira eta handik ezingo dira irten hamaika ibilaldi egin arte. Tren berbera bada ere, aldatuz joango da: Eurotrena, Westren, Trentzania, Trentsilvania... Bisita honetan asko ikasi ez ezik, hamaika abentura biziko dituzte.

Kometa bidaizalea izenburuaz zazpi ipuin zein baino zein ederrago eskaintzen dizkigu Karlos Santisteban idazleak, gai ezberdinak erabiliz baina guztiotan haurren munduari berezko zaion irudimena nabarmena delarik. Hain zuzen ere, egileak beti haur izaten jarraitu nahi lukeela aitortzen du eta ipuinon bidez haurtzarorako itzulbidea aurkitzen bide du. Ipuinok hizkera jori eta aberatsa darabilte, baina irakurterreza aldi berean, eta azaltzen zaizkigun ezusteko egoera eta gertakizun xarmangarriek zalantzarik gabe irakurketaz gozaraziko digute.

Aste bukaeretan sarritan irtenaldiak egiten ditut gurasoekin eta arrebarekin batera. Askotan handik oroigarriak ekartzen ditut. Udako egun batean Donostiara joan ginen eta lo egiteko hotela hartu genuen. Hall zabala zuen eta bertan, harrera-tokiaren ondoan, monitore bat zegoen.

Funtsean abentura-istorioa da. Protagonistak, neska eta mutil bat, kezkaturik daude ikasturte berrian ikastolan hasieratik elkarrekin egon den lagun-taldea desegin eta beste gela batzuetan banatu behar delako. Badute lagun batzuk aukeratzerik eta, aukera zaila den arren, Iratik argi eta garbi du Iker nahi duela bere ondoan, izan ere beti gustatu zaio. Azken eskola-egunean maisuak ezusteko sorpresa eman die: denak elkarrekin egongo dira kanpamentu batean eta, hasiera-hasieratik hamaika abentura biziko dituztela agindu die. Azkenean, Irati eta Iker bakarrik murgilduko dira abentura zoroan eta hainbat egoera larritan hausnartzeko eta elkarri hamaika galdera egiteko parada izango dute. Errealitatea eta ametsak nahasten dituen irudimenezko abentura da, azken finean. Ea gustatzen zaizuen!

Katarroa harrapatuta eztulka ari den ilargia, txotxongilo bihurtzen den mutila, hainbat zaporetako esnea ematen duen behia, ona eta ederra izan nahi duen sorgina… Gai horiek eta beste batzuk darabiltza Karlos Santistebanek liburu honetako ipuinetan. Zer-nolako bizia hartzen duten gauzarik xumeenek ere, idazlearen irudimen-ukituz! Zein ugariak eta joriak diren ipuinak! Atseginez eta jakinguraz sartuko da neska-mutila orriotan. Hementxe du zain, izan ere, magia eta lilura berezkoak dituen literaturaren xarma.